TIP: Klik op het profielicoon van een gebruiker om
zijn/haar persoonlijke pagina te openen.
Karen
18-7-2008
|
2-7-2008 13:42:33
fiogf49gjkf0d Herken het volledig.
Eerst is er eurforie maar dan ineens zijn er al die mensen die zich willen moeien en al de beslissingen die je moet nemen. Je kan er gelijk niet echt meer van genieten. Bij jou speelt het ongeval dan ook nog mee.
Ik heb wel eens gedacht, help, kon ik de klok maar terugdraaien, dit is het niet waard. Maar nu met nog 16 dagen op de teller en drukker dan ooit, zie ik het helemaal zitten.
Volhouden!
Het wordt vast een magisch huwelijk!
|
|
Marieke
18-4-2009
|
2-7-2008 13:42:59
fiogf49gjkf0d Dag Véronique,
Eerst en vooral, veel sterkte in de situatie, kan me voorstellen dat dit voor jullie een moeilijke periode is, ik hoop dat u vriend z'n zus volledig herstelt.
Jij hebt het recht te vragen wie je wil als getuige hé, niet aantrekken, mensen hoeven zich niet te moeien! :) In het begin vertelde ik ook vanalles van de plannen die we hadden en hoe we het gingen aanpakken etc, maar om den duur begint iedereen zich te moeien, dus nu heb ik zoiets van, ge zult het wel allemaal zien, ' tis onze dag, wij gaan ervan genieten, ... voor de rest... foert,
kan grof klinken, maar ik ben den bemoeizucht van iedereen beu.
Vb. mijn kleed: ik wou eerst in kleur trouwen heeft m'n ma een ganse lofzang afgestoken, dan over m'n schoenen, die heb ik gezien (nog nie gekocht, net zoals kleed) , maar m'n ma vind ze wat duur... (200 €?) maar dat geeft ge toch soms aan andere schoenen ook dus, allez zo nog van die dingen...
Dus nu doe ik maar op.
Ik zou zeggen, begin stilaan de belangrijkste dingen te regelen, datum vastleggen, kijken voor feestzaal (hebben wij toch ook wel ff over gedaan) & geniet ervan, die magie komt wel terug (samen met de stress )) als je begint te regelen.
Succes!
Marieke
honnay@hotmail.com
18/04/2009
|
|
Melissa
6-12-2008
|
2-7-2008 13:54:40
fiogf49gjkf0d Hoi Véronique,
jammer genoeg kan ik mezelf terugvinden in jouw verhaal. Al van in het begin... We vertelden onze ouders, vol enthousiasme, over onze trouwplannen en het enige wat ze konden uitbrengen was: 'Ahja, dat is jullie keuze, hé'. Komaan zeg, ik was er enkele dagen niet goed van. Gelukkig zijn ze nu al een pak enthousiaster (en ze beweren dat ze dat in het begin ook waren, tuurlijk!). Maar hoe meer ik vertel over onze plannen, hoe meer kritiek ik krijg. En ik zou het zo doen, en moest het van mij zijn dan zou ik dit en dat.. en ga zo maar door. Ik heb eerlijk al eens in mijn 'colère' gezegd dat ik straks de hele trouw ga afzeggen. En ja, de ene dag kan een mens natuurlijk al meer verdragen dan de andere.. Maar ik heb nu met mijn ventje afgesproken dat we ons eigen zin doen want tenslotte is het ONS huwelijk.
Ik weet het, het is niet leuk. Maar doe gewoon waar jullie jullie goed bijvoelen en geloof mij, degenen die van jullie houden zullen het uiteindelijk ook wel goed vinden.
Veel sterkte!
|
|
Hilde
14-6-2008
|
2-7-2008 14:03:01
fiogf49gjkf0d Hé Véronique
Vorig jaar werd ik op een superromantische manier ten huwelijk gevraagd. Maar de magie was van korte duur: mijn schoonvader werd ongeneeslijk ziek.
We regelden een en ander, gingen onze ringen kiezen, allemaal met in het achterhoofd: hij zal er niet meer bij zijn.
En hij overleed ook kort daarna.
Naast het verdriet begon ook het gedoe van mijn schoonmoeder. Ik heb zelfs eens een keertje mijn hart hier gelucht omdat ik het (enkele weken voor het huwelijk) allemaal wou afblazen. Want zo hoefde het voor mij helemaal niet. Alleen maar gezeur, gedoe, ... De steun die ik kreeg deed zo'n deugd en gaf me net dat duwtje om verder te gaan en jawel... het was een schitterende dag. Al waar ik me zorgen om had gemaakt... het ging gewoon aan ons voorbij! We hadden vooraf tegen mekaar gezegd: het wordt ONZE dag! De dag vloog om en nu nog genieten we van de herinneringen.
Probeer het anders even los te laten.
Sterkte
Hilde
|
|
Laura
9-8-2009
|
2-7-2008 16:51:06
fiogf49gjkf0d Hier was het ook zo hoor!
Zoals de anderen ook al zeiden leer je wel niet te veel meer te zeggen, dan krijg je ook geen commentaar zoals 'dat wordt toch niet gedaan', 'ik zou dat zo niet doen hoor', ..
Onze ouders weten nu enkel hoe laat ze op welke plek moeten zijn en daar stopt het dan ook. En als ze iets vragen zeg je gewoon dat dat verrassing moet zijn. En als het echt niet meer gaat, gewoon alles even laten rusten, als je nog een jaar ofzo hebt, heb je daar alle tijd voor
Of kan je hier even een berichtje posten. Je zal genoeg begrijpende bruidjes vinden!
succes nog
|
|
Kim
2-5-2008
|
2-7-2008 18:12:53
fiogf49gjkf0d hallo,
Toen ik ten huwelijk werd gevraagd was ik ook euforisch, blij en vond ik het fantastisch. Ik ging direct aan de slag (uiteraard samen met mijn man :)) maar kreeg na enkele maanden een serieuze degout van het hele gebeuren.. Ik heb het enkele maanden laten liggen om vervolgens opnieuw de goesting te pakken te krijgen en dolenthousiast verder te gaan.
Ook ik moest leren om zo weinig mogelijk te zeggen tegen de mensen rondom mij: als ze niets weten, kunnen ze geen commentaar geven en op den dag zelf zullen ze het wel niet zeggen :). Ook ik heb vaak de woorden "da's een verrassing" in de mond genomen! Wat ook kan: mensen specifieke taken geven (die eigenlijk heel onbenullig zijn) zodat ze daarmee bezig zijn en zich belangrijk voelen...
een gouden regel: het is jullie dag!!
succes en veel plezier bovenal
groetjes
Kim
|
|
Els
27-9-2008
|
2-7-2008 20:03:11
fiogf49gjkf0d Dit ook meegemaakt en na 6 maanden gewoon gezegd dat het zou zijn zoals wij wilden en wonder boven wonder opeens ging alles vlotjes. Dus gewoon je eigen ding doen en alles komt op zijn pootjes terecht.
|
|
Mandy
8-5-2009
|
4-7-2008 11:29:24
fiogf49gjkf0d Hey,
Ik krijg op de moment ook veel kritiek hoor en zoveel hebben we nog niet gepland. Tegen mij zeggen ze dingen van je bent te vroeg aant plannen (wij trouwen 8/5/09), en dan heb ik zoiets van beter te vroeg dan te laat. Ook willen ze extra gasten regelen en dat wil ik niet want daar hebben we het geld niet voor. 90 mensen zijn meer dan genoeg vinden wij.
Ik ben dus momenteel ook even gestopt met plannen en hoop dat ik er volgende maand weer een beetje zin in krijg.
Groetjes Mandy
www.joost-mandy.bruiloftsite.nl
|
|
|
|
Sommigen onder ons nemen deze uitdrukking wel erg letterlijk. Jeroen en Sandra Kippers blijken echte waaghalzen te zijn. Na de ceremonie sprongen ze in het huwelijk vanop een hoogte van 50m.lees verder ...
|