TIP: Klik op het profielicoon van een gebruiker om
zijn/haar persoonlijke pagina te openen.
Katrien
22-8-2009
|
15-12-2008 12:50:17
Beste Caroline,
Ik herken jou verhaal maar in mijn geval heb ik een droom van een schoonmoeder maar een verschrikkelijke moeder! De enige tip die ik je kan geven is laat je niet meeslepen in haar emotie en ga zeker geen gevecht aan! Wat op den duur wordt het gewoon een strijd tussen jullie en geloof me het zal een strijd worden die nooit iemand zal winnen! je moet iedereen respecteren in zijn gedrag (ook al doet zij dat helemaal niet) en op den duur ga je daar wel rust in vinden. Het is allemaal gemakkelijk gezegd en ik verlies die moed ook heel vaak maar telkens keer besef ik als ik het gevecht aan ga dat ik me achteraf nog slechter van voel. ook voor je partner zal het niet gemakkelijk zijn. Probeer ook zoveel mogelijk zelf te beslissen en geen raad te vragen.
ik wens je heel veel succes in deze strijd!
|
|
s
1-6-2007
|
15-12-2008 12:57:39
Ik heb ongeveer dezelfde schoonmoeder, maar wel in een mildere vorm. Emotioneel labiel is ze zeker niet. Ikzelf ben veel te eerlijk. In alles, dus ook in dingen die in mijn ogen stom zijn. En daar kom ik beter niet voor uit. Niet makkelijk als flapuit.
Bij mij is het eerder het probleem dat ze nogal traditioneel denkt: huisje kopen, best open bebouwing met een stukje grond, die je dan afbakend met groen draad. En nieuw natuurlijk. Daarna trouwen met een wit kleed, de kerk, fotograaf, suite, openingsdans,... Korte huwelijksreis en niet te ver want je hebt natuurlijk dat geld nodig voor dat oh zo belangrijke huis.
Dan kindje, dan nog een kindje en halftijdswerken. Met die twee kindjes kom je dan elke zondag langs.
Helaas voor haar doen wij alles omgekeerd. Oud, te renoveren rijhuis in een stad gekocht. Eenvoudige trouw zonder te veel dingen die bijna iedereen doet. En geen kinderen. En in plaats van ons geld in renovatie werken te steken gaan we daar mee op reis. Moeten we beter eens een jaartje mee stoppen, maar ik vind leven en ervaringen opdoen belangrijker dan een nieuw keuken.
Ook ik kom elke keer lastig thuis als ik ben langs geweest omdat ze een heel ander traditioneel gezindsbeeld heeft. Ze doet niet veel fout en van commentaar kan ik niet zo hard klagen (heeft ze afgekleerd na 9 jaar), maar toch...
Ook mijn man kan er moeilijk tegen dat ik daarover moet ventileren. Ergens wel te begrijpen, het is zijn ma en ze doet niet echt iets fout.
|
|
Rik
|
16-12-2008 1:22:12
Kleine kinderen zijn meestal ook nog labiel of lastig. Doch men 'luistert' er naar, men 'begrijpt' ze, hoe veel ze ook onderhuids op je systeem kunnen werken.
Zo zijn er ook nog veel volwassenen, maar daar kan men moeilijker begrip voor opbrengen, waarom? Iedereen worstelt wel eens met het één of het andere neurose, bewust of niet.
Probeer te relativeren, 'luister en begrijp', maar vergeet ook niet je eigen gang te gaan (zonder daar veel woorden aan vuil te maken), alle twee dus.
mvg DISCOVIDEO
|
|
Caroline M.
12-9-2009
|
16-12-2008 8:04:29
Bedankt voor jullie reacties. Het is zo dat ik wel luister naar haar en begrip wil opbrengen, want dat doe ik echt wel het grootste deel van de tijd, maar soms wordt het mij gewoon te veel als ze voor de 1000 keer over hetzelfde begint. Als ik daar al 1000 keer mijn standpunt over duidelijk gemaakt heb en zij begint er de 1001 keer over, dan kan ik er moeilijk geduldig bij blijven. Ze begint er dan toch over in de bedoeling je van gedachte te veranderen. Meestal zeg ik niets tegen haar en ventileer ik als ik thuiskom. Als ik dan toch iets durf terug te zeggen en dan zelfs nog niet op een grove of onbeleefde manier, maar met een lichte irritatie in mijn stem, dan begint ze al te wenen en vindt ze mijn houding niet kunnen. Dát vindt ik er dus over. Ik zou me meer zoals haar dochter (mijn schoonzus) moeten gedragen. Die doet wat haar moeder zegt en knikt bij alles en spreekt niet tegen. De kritiek dat die soms moet horen, dan zou ik al snel hebben teruggereageerd.Het is dus niet dat ik geen moeite doe, maar soms wordt het me te veel. Daarnaast zegt mijn vriend zelf dat zijn moeder altijd wel iets zoekt om over te zagen en ongelukkig over te zijn. Die draagt altijd de miserie van heel de wereld op haar schouders ipv het positieve in dingen te zien. Het feit dat ik hier een berichtje plaats toont aan dat ik er wel inzit met haar reactie en dat ik langs een kant wel een goede schoondochter wil zijn, maar dat ik niet zomaar alles van haar kan aannemen en niet van plan ben om de dingen allemaal volgens haar goesting te doen. Daarnaast heb ik ook al gemerkt dat als ik dingen tegen mijn schoonzus zeg dat die aan mijn schoonmoeder worden doorgezegd dus die twee zijn twee handen op 1 buik. Ik ben dus steeds heel voorzichtig in wat ik zeg, maar ik vind het eigenlijk erg dat ik daar mezelf niet echt kan zijn.
maar ja, misschien dat het in de toekomst wel beter zal gaan. Ik probeer mijn best te doen... maar ik hoop dat zij ook eens tot inzicht komt (maar dat denk ik niet)
Groetjes, Caroline
|
|
Lientje
8-11-2008
|
16-12-2008 10:15:52
Hoi Caroline.
Helaas ken ik daar alles van. Ik heb hier in het verleden ook wel enkele frustratieberichtjes gepost en het is helaas nog niet verbeterd. Mijn schoonmoeder is helaas ook totaal het tegenovergestelde als ik. Mij kan het niks schelen wat iemand van mij denkt of wat iemand doet zolang ze mij maar met rust laten. Uitkomen voor mijn mening is echter NOT done. Bij haar is schone schijn alles, is het super belangrijk wat een ander doet (zodat ze erover kan roddelen en dan vooral kan aantonen waarom zij zoveel beter is) en krijgen wij heel de tijd opmerkingen dat we dit of dat niet mogen doen want dat dat niet nodig is (vooral dingen die zij wel hebben hé, geen groter stuk grond dan zij, geen duurder huis, meubels/verlichting/enz. ni te duur)en dan ondertussen vergelijken met wat mijn man zijn broer en diens vriendin allemaal hebben en hoe goed die het doen (krijgen immers alles van haar ouders kado, huis incl.)en krijg ik continu van die verdoken opmerkingen over het feit dat ik geen echte vrouw ben (te mannelijk in mijn manier van denken en doen volgens haar) en over hoe ik mijn huishouden moet doen. En over het feit dat ik geen zoet lust en dat het dan niet moeilijk is om zo mager te blijven! (en dat laatste liefst en plein publiek voor de hele familie en meerdere keren in de hoop dat iemand reageert maar helaas, haar lower class - volgens haar hé - familie heeft daarvoor teveel respect voor mij!) Als we daar langsgaan dan begint ze tegen ons te praten alsof we 6 jaar zijn en 'moederke en vaderke' aant spelen zijn hé. Ik word daar gek van. Wij hebben bvb geen droogkast, wegens plaatsgebrek. We mochten onze lakens enz. altijd daar in de droogkast gaan steken. Aangezien we toen ook nog geen droogrekje hadden, was ik 1 keer op dat aanbod ingegaan. Wat bleek, de lakens mochten niet in de droogkast, dat mocht pas 's nachts. We hadden ook gezegd dat het niet de bedoeling was dat ze die zou strijken. Dat had ze natuurlijk wel gedaan. Wat me dan vooral stoort, is dat ze wel al 3 maand op ziekteverlof zit aangezien ze overbelaste arm- en schouderspieren heeft!!! Maar ondertussen kan ze wel mijn strijk doen, wat ik niet wou, en kan je er nooit langsgaan dat ze thuis is want ze is de hele tijd gaan shoppen of gaan koffiekletsen. Daarbij komt dan nog dat ik (ondertussen getrouwd ben) met haar minst favoriete zoon en dat laat ze heel duidelijk merken. Ik moet constant op mijn tenen lopen en zien wat ik zeg en hoe ik het zeg en zeker niet reageren op alle beledigende opmerkingen die ze maakt. En inderdaad, vooral thuis niks van zeggen want mijn man weet dat allemaal wel maar wil dat liever niet zien of horen want het blijft zijn ma.
Je kan er dus niks aan veranderen. Ik doe de dingen zoals ik ze wil, probeer mijn lieve schat zo min mogelijk onder de invloed van zijn moeder te plaatsen en als ik later ooit kinderen heb, gaan ze daar NIET! Maar verder, je kan je er beter bij neerleggen dat het nooit goed genoeg zal zijn en hopelijk heb je een goeie vriendin tegen wie je wel kan razen want het moet er wel uit kunnen of eens ga je tever!
btw, op onze trouwdag had ze een kleed met sleepje aan en heeft ze de hele dag lopen zeggen hoe mooi mijn halsketting was (die had zij gemaakt) en over de rest niks! Kheb zo trouwens ook een net zo leuke schoonzus (het rijkeluiskind waarover ik hierboven spreek) dus da's dubbel opletten op familiefeestjes. Maar op onze trouwdag was zij eveneens in iets ontzettend afzichtelijks gehuld en voorlopig is er nog steeds geen melding dat ze zwanger is dus life is good zeker??
Succes meid, je bent niet alleen!
|
|
Heidi
4-7-2009
|
16-12-2008 10:35:54
Hoi, ik herken me bijna volledig in jouw verhaal, ik wil er zelf niet meer té veel over kwijt want het is verleden tijd en ik denk er niet meer aan, gelukkig!
Bij mij is het erg uit de hand gelopen en mijne vriend was erg ongelukkig over de situatie en werd er zelfs depressief van.
Ben uit ellende terug bij mijn ouders gaan wonen om hem rust te gunnen, hij wou niemand meer zien.
Het is een echte lijdensweg voor ons geweest maar we zijn er sterker uit gekomen en gaan nu zelfs trouwen.
Heb hard voor hem gevochten en je moet nu éémaal zijn ouders erbij nemen, ook al zijn karakters, opvattingen totaal verschillend.
Het is nu al een paar jaar geleden maar als ik jouw verhaal lees word ik terug verdrietig.
Met mijn schoonmoeder kan ik zelfs (goed) opschieten nu, we respecteren elkaar en zijn allebei terug gelukkig. Zij dacht ook altijd negatief en dat heeft haar waarschijlijk wakker geschud.
Al jaren géén ruzies meer!! En er is respect langs beide kanten.
De bemoeienissen zijn er nog maar veel minder als toen en als ik mijn mening zeg, dan respecteert ze die, ook en zwijgt ze erover.
Ik raad je aan om veel water bij de wijn te doen en als er een beter moment is tussen jou en je schoonmoeder je gevoelens tegen haar voorzichtig te uiten.
Laat het niet zo escaleren als bij mij want voor hetzelfde geld loopt het verkeerd af. Blijf rustig en volwassen hierin.
Véél succes en sterkte gewenst!!!!
|
|
Liesbeth
17-5-2008
|
16-12-2008 13:40:59
hey Caroline
behoorlijk irritante situaties, maar probeer ze zoveel mogelijk te negeren.
Uiteindelijk vermindert het wel. Het zal niet stoppen, want zo is haar karakter, maar als je toch je eigen ding blijft doen, dan ontziet ze zich op den duur de moeite.
Ipv 4 keer zal ze dan maar 2 keer meer zagen.
Het is beu ik weet het, maar probeer het je niet al te zeer aan te trekken.
Groetjes!
|
|
|
|
Sommigen onder ons nemen deze uitdrukking wel erg letterlijk. Jeroen en Sandra Kippers blijken echte waaghalzen te zijn. Na de ceremonie sprongen ze in het huwelijk vanop een hoogte van 50m.lees verder ...
|