Terug naar overzicht
Zo'n dingen zijn niet leuk, maar het is nu zo. Probeer daar boven te staan. En hoe belangrijk je trouwdag ook is: toch proberen niet aan te trekken.Toen wij bij mijn schoonouders zijn gaan vertellen dat we gingen trouwen waren de reacties ook alles behalve aangenaam.Schoonvader zat met zijn voeten tv te kijken en zei: gelle zijt goed zot, dat ge wilt trouwen.Schoonmoeder keek afkeurend en zuchtte nog is.Daar zaten we dan...Nu waren zij gewoon verschoten en hadden ze het niet zien aankomen, denk ik. Want eigenlijk hebben we er verder geen problemen mee gehad.Wel heb ik ouders en schoonouders niet betrokken bij de voorbereidingen. We hebben alles zelf geregeld van zaal tot bedankjes. En ook de kleren zijn we gewoon samen gaan kopen. Geen gedoe met schoonmoeder die met bruidegom zijn kostum moet gaan halen enzo...
Ik ken het gevoel. Mijn schoonouders, vooral schoonvader, is ook helemaal niet enthousiast! We vertellen hen dan ook zo weinig mogelijk. We regelen ook alles volledig zelf, maar tegen mijn ouders kan ik al wel eens wat kwijt... Ik heb er ook veel meer last van dan mijn verloofde. Toen we de uitnodigingen gingen wegbrengen, bekeek zijn vader het geneens. Toen het met Kerstmis met andere familieleden ter sprake kwam, vond hij dat hij niets te zeggen had gehad wat voor feest t moest worden. Voor hem moest t allemaal niet zo groot, moeten we niet alle familie uitnodigen. Maar ik ben niet meer de eerste in de familie die trouwt, dus ik vind t niet meer dan normaal dat ik wel alle familie uitnodig zoals ook mijn 3 broers hebben gedaan...Och ja, zullen wel zien hoe t afloopt zeker. belangrijkste is dat we ons de dag zelf amuseren en kunnen genieten. Hopelijk gunt hij ons dat!!
same over hier met schoonmoeder !
Het leven is zoals een game waar je van A naar B moet...met onderweg hindernissen en bonussen. Spring rustig door naar B, en laat je onderweg 'niet' bezighouden,grt dj discovideo
Hallo,nooit vergeten dat het jullie dag is. Het is onmogelijk om goed te doen voor iedereen en om iedereen even enthousiast te krijgen als jullie. Gewoon zorgen dat alles in orde is en naar jullie wensen. En zeker jullie enthousiasme niet laten.Groetjes,
Probeer je er niet te veel van aan te trekken. Ik weet niet wat het met die schoonmoeders is, maar hier was het net hetzelfde. Totaal geen enthousiasme, totaal negatief...Geniet van jullie voorbereidingen, wat ze er ook van mogen denken.Groetjes
mijn scoonmoeder heeft een maand voor den trouw mijn ventje zo ver gekregen dat hij alles wou afblazen omdat ze vond dat we eerst nog moesten sparen enzoheb is goed geroepen dat we dan onze €15000aan voorschotten en onze reputatie dan kwijt zouden zijn en of ze dan alles terug zou betalenalles was vlug terug in orde ze en nu ist o t is toch zo een goeie bahniets van aantrekken en gewoon van u ventje houden ,alles komt wel in odre :)xxx Stephaniealleenvanmij@live.be
ach sommige moeders hebben de ongelooflijke hatelijk neiging van alles naar zich te trekken en de anderen zodanig te kneden dat ze haar gedacht krijgt.Ze zijn er en je zal ermee moeten leren leven.Jammer dat je vaak ziet dat ze hun zonen willen afzetten tegen hun toekomstige vrouw.Probeer het je niet te zeer aan te trekken en je op te beuren met mensen die wel enorm uitkijken naar je trouw, zoals vriendinnen of andere familieleden.Laat jullie hoofd niet op hol brengen en hou de touwtjes stevig in handen!Mijn moeder heeft ons ook proberen manipuleren en het is haar deels gelukt ook. Achteraf heb je daar spijt van, dus laat je niet doen!Het gaat om jullie en om niemand anders!Nog veel succes!
Je bent niet alleen; mijn toekomstige schoonouders reageerden ook niet enthousiast toen we zeiden dat we gingen trouwen. Ik had me ook wat anders ingebeeld, maar ik heb me er snel overheen gezet. Misschien had zijn moeder het gewoon niet verwacht. Zijn vader is ook niet bepaald het romantische type om het met enige voorzichtigheid te zeggen ;-)Wie weet draaien ze na verloop van tijd wel bij en willen ze wel graag betrokken worden bij de voorbereidingen?
hey bruidjes,Tijdens een etentje vertelden we mijn schoonouders dat we gingen trouwen. De Ene verslikte zich bijna in zijn eten, en de andere vroeg of het een grap was. Verder werd er niets over gezegd en werd het onderwerp genegeerd. Ik had er zo"n slecht gevoel over. Tot 2 weken later iedereen ons kwam feliciteren. Mijn schoonmoeder had het al aan de hele familie verteld, gaat met mij mee naar trouwbeurzen en is enthousiast als ik met een idee voor de trouw afkom. Ze geeft advies maar dringt zich niet op. Volgens mij is het gewoon dat ze geschrokken zijn. Ze zijn tenslotte zelf getrouwd dus zij hebben geen recht om daar commentaar op te geven.Doe gewoon verder aan de leuke voorbereidingen en wie weet draait ze wel bij als je eens haar mening vraagt over iets...Wie weet...Veeeeeel succes en fun bij de voorbereidingen Sophie
Mijn eigen ouders wilden ons eerst niet geloven en dachten dat ik zwanger was. Mijn broer is namelijk nooit getrouwd en heeft 3 kinderen. Is inderdaad wel vreem dat je zo een reactie krijgt van "wablieft? Da meent ge ni!". Maar gelukkig zijn ze vrij snel bijgedraaid, hoewel ik nog een storm heb moeten doorstaan toen we vertelden dat we niet voor de kerk zouden trouwen. ze was ervan overtuigd dat het allemaal mijn verloofde was die weigerde voor de kerk te trouwen!Mijn schoonouders zijn op dat gebied wel liever: die waren verrast maar direct heel enthousiast! Gewoon je ding blijven doen!