Terug naar overzicht
Lieve Nadine,Spijtig dat je in zo'n nare situatie zit.Dit is een zeer ongezonde situatie voor jou. Jullie kunnen gewoon niet apart gaan wonen als je 'stiefzoon' komt. Je 'stiefzoon' zal MOETEN aanvaarden dat jullie samen zijn, en zal zich ook moeten aanpassen. Wat je vriend doet is opvoedkundig heel verkeerd. Hij geeft gewoon zijn zoon zijn zin. En door zijn zoon van bij je weg te houden... kunnen jullie ook nooit leren overeen te komen.Eerlijk... stel je huwelijk uit! Zo'n situatie zal zeker jullie huwelijk ondermijnen.En praat eens met je vriend en mss samen met zijn ex - vrouw (als dat mogelijk is). Ga naar de CAW - Gezinsconsult ... zij kunnen jullie helpen. Voor deze situatie is er zeker hulp nodig. Naarmate de situatie verbeterd... kunnen jullie nog altijd beslissen om te trouwen hé. Als ik wat cru klink --> sorry!Vele groeten en enorm veel sterkte!SOPHIE
Hier nog een bruidje met een nieuw samengesteld gezin (elk een dochter van bijna 7 die toevallig ook samen in de klas zitten). Bij ons liep ook niet alles van een leien dakje hoor. Voor mijn stiefdochter was het moeilijk aanpassen (ineens een stiefmama en stiefzus)omdat haar ouders nog niet lang uit elkaar waren en omdat ze hier enkel om de 2 weken in het weekend was. Ze kon ook niet echt uitleggen waarom ze mij niet zo leuk vond want ze vond mij wel lief en zorgzaam. Ondertussen zijn onze 2 meisjes in co-ouderschap bij ons (week om week) en nu gaat het al stukken beter. Ik doe af en toe dingen alleen met de 2 meisjes. Ik heb hen betrokken bij de voorbereidingen van de trouw. We zijn een gezin en moeten dus leren samenleven...willen of niet! Iedereen moet hier moeite doen om dit te doen slagen, mijn vriend en ik trouwen niet alleen met elkaar maar ook met elkaars kinderen!Je verloofde geeft inderdaad een heel fout signaal aan zijn zoon. Hij moet leren accepteren dat jullie nu samen een gezin vormen en dat hij moet leren opschieten met zijn stiefbroers/zussen én stiefmama! Het kan toch niet dat jullie apart gaan wonen als zijn zoon er is?! Praat hierover met je vriend en met zijn zoon want deze situatie kunnen jullie onmogelijk volhouden op lange termijn.
Inderdaad, ik geef Sophie gelijk. Als kind van gescheiden ouders (als spijtig genoeg zovelen) weet ik dat het heel moeilijk is om je aan te passen aan een nieuwe vriend of vriendin. Ik heb een jaar niet gepraat tegen mijn moeders vriend en die woonde toen al een jaar in bij ons! Maar door hem elke dag te zien en de tijd er overgaat, keert dit heus! Het slechtste dat je vriend kan doen is om zijn zoon bij jou weg te houden! Goed, laat hem kwaad zijn (een gevoel kan je nooit bestraffen), laat hem je negeren, dat houdt hij heus niet eeuwig vol! Zeker met nog andere kinderen in het spel, zal dit wel keren. Maar ja, je zal geduld moeten hebben. Voor je trouwt zou ik dit uitklaren want het is niet niets. Je moet samen op één lijn staan. Afzonderlijk wonen in de weekends is toch ook wel heel moeilijk haalbaar he...GroetjeStephanie
bedankt voor de reactie maar het is onmogelijk te praten zowel met de partner over het kind hij mist zijn kind zegt hij steeds. Mijn kinderen lopen thuis weg omdat ze het niet meer kunnen aanhoren hoe het kind bezig is. In de grote vakantie wilt hij zijn kind helemaal niet omdat zijn moeder naar marroko gaat voor twee maand zegt hij maar als hij zijn kind dan mist wil ik het ook in de grote vakantie bij mij hebben zo ben ik. één jaar heb ik het volgehouden maar was volledig op van stress en ellende. Een heel moeilijke situatie vooral omdat ik hem graag zie en hem niet kwijt wil.Mvg Nadine
Beste Nadine,ik wil echt het mes in de wonde niet omdraaien maar wat mij opvalt is dat jouw vriend blijkbaar alles éénzijdig beslist. Er klopt iets niet, hoor. Enerzijds wil hij alleen het welzijn van zijn zoon maar anderzijds wil hij hem in de vakantie niet ? Wat mij ook opvalt is dat je telkens schrijft : "hij zegt..." Wat betekent dat ? Dat je zelf twijfelt aan zijn redenen en een vermoeden hebt dat de echte reden elders moet gezocht worden ?Dat je daardoor 'ten einde raad' bent, is dan ook héél begrijpelijk. Maar iemand "graag zien" alléén is nu eenmaal niet genoeg om een relatie op te bouwen... Is hij niet gewoon aan het proberen je tot het uiterste te drijven, tot je het zelf beu wordt ? Daar lijkt het erg op. Het spijt me als dit allemaal hard klinkt maar in zulke omstandigheden zou geen haar op mijn hoofd eraan denken om met zo iemand te gaan samenwonen, laat staan te trouwen, want wat heb je dààr aan ? Over jou en jouw kinderen wordt met geen woord gerept ! Dit kan je toch onmogelijk zelf willen ? Ik heb dus maar één raad voor je : trouw er niet mee want volgens mij loop je het verdriet tegemoet. Nu ben ik uiteraard God de Vader niet dus mijn woord is niet het evangelie, hé. Je vraagt om raad, ik kan je maar zeggen wat ik zou doen in jouw plaats maar ik sta wel niet in jouw plaats... Heel veel sterkte gewenst want ondanks alles vind ik het heel erg voor je. Maar denk om je eigen kinderen.Groetjes
Huh!? Dus hij wilt zijn kind niet in de grote vakantie, maar is hij er niet dan mist hij hem... Euh weten wat je wilt he!En je kan er niet over praten? Dat is geen optie! Je moet er op staan! Het is niet alleen aan hem om te beslissen he! Hij moet met je op één lijn gaan staan, samen beslissen wanneer hij wel of niet kan komen en BIJ jullie. Niet apart met de papa, dat heb ik nog nooit gehoord en lijkt me ook absoluut niet haalbaar! Dit wil zeggen dat jij en je kinderen je maar moeten schikken! Als zijn zoon rebelleert zal je samen moeten zitten met je kinderen en hen uitleggen dat het moeilijk is voor die jongen, maar dat hij wel naar jullie toe zal groeien. Ik vrees een beetje, dat als hij er niet over wilt praten en niet beseft dat jullie een gezin zijn, dat je idd op een ongeluk afstevent... Een relatie moet vaak al over verschillende bruggen, maar zoiets waar je niet samen tegenover staat maakt je kapot...
Hey,Jullie zijn een gezin en ook zijn zoon moet zich lerehn aanpassen. Door met hem appart te gaan als hij komt los je niks op in tegendeel, hij geeft zijn kind steeds zijn zin.Als ik jou was dan zou ik hem voor de keuze stellen: ofwel komt de zoon naar jullie toe(zal in het begin heel moeilijk zijn)en leert hij zich aanpassen en gedragen. Ofwel laat hij de zoon kiezen en zegt hij: of je komt naar ons en je gedraagt je of je blijft thuis! aan jou de keuze! en kiest hij om niet te komen dan is dat jammer maar een eigen beslissing van de zoon; Mss ziet hij achteraf in dat hij zijn papa mist en past hij zich wat flexibeler aan.Maar de situatie waar je nu in zit is niet gezond. Jouw vriend heeft dit natuurlijk slim bekeken want als jullie getrouwd zijn dan kan je niet veel meer veranderen.Hij heeft dan jou en kan zijn zoon zijn willetje laten doordrijven.Je vriend moet een beetje meer haar op zijn tanden hebben!!!! Want zo gaat die zoon jullie hele leven bepalen!!!Wat in het groot verlof? Ieder appart in vakantie gaan?? Ah ja want ook in het groot verlof moet hij dan vakantie nemen om zijn zoon op te vangen. Maar vermits jullie die periodes appart leven zijn jullie ook tijdens jullie verlof niet samen!Daar zou ik eens GOED over nadenken!!Ik wens je veel succes!!(ik heb ook een samengesteld gezin, dus ik kan je goed begrijpen!!)Groetjes,Patricia
Hey, nog even aan toevoegen:Jouw kinderen hebben ook recht op een leuk en tof gezin! als het niet kan met zijn allen dan zou het bij mij NIET zijn. Denk eens na of vraag eens aan jouw kinderen wat ze ervan denken en wat ze vinden! Beter gelukkig met jouw kindjes alleen dan met zijn allen ongelukkig!!!Patricia