TIP: Klik op het profielicoon van een gebruiker om
zijn/haar persoonlijke pagina te openen.
Dorothea
10-9-2010
|
30-11-2009 21:42:56
Mij lijkt het alsof er meer aan de hand is dan enkel jaloezie... Ik wil niet gemeen zijn, maar ik denk dat je mama psychologische hulp nodig heeft...
|
|
Eva
20-3-2010
|
30-11-2009 21:48:23
Ja das waar, ze zou zich beter laten opnemen. Ik heb het zelfs al via de politie geprobeert, maar dan moeten er al heel erge feiten gepleegd zijn.
Ze dreigt zelfs soms met zelfmoord als ze haar zin niet krijgt (dat doet ze al jaren). Maar dat alleen is al niet voldoende.
In de toekomst mss proberen via de arts en vrederechter.
|
|
stephanie
4-9-2010
|
30-11-2009 21:53:59
GVD in wat voor situatie zit jij seg! Mag ik je één raad geven? En ik HOOP echt dat er een oplossing is, maar MAAK DAT JE DAAR BUITEN BENT! Kan je niet bij je verloofde terecht? Jullie gaan toch samenwonen na de trouw? Ik weet niet wat jouw moeder bezielt, maar zij is echt geen moeder-materiaal. Het is duidelijk dat ze extreem jaloers is en dat uit zich wel in heel bizarre en te gekke leugens! Het lijkt wel alsof ze je leven echt zuur wilt maken! Dit moet voor jou echt wel een start zijn van een nieuw leven en zij probeert je gewoon met de grond gelijk te maken! En haar vriend bedreigt je???? Zij geeft je aan bij de politie??? Lijkt me eerder dat ze haar moeten colloqueren want die is niet goed snik... Vind het echt vreselijk in wat voor situatie jij zit! Gelukkig dat je steun krijgt, want om zulke dingen met je moeder mee te maken... Echt, als je kan, maak dat je er buiten bent...
|
|
natasha
23-7-2010
|
30-11-2009 21:56:06
als ze jou echt bedreigd en dergelijke en ze een "gevaar" voor anderen of voor haarzelf wordt dan kan je haar laten colloceren(gedwongen opnemen) je moet daar eens voor luisteren mss bij haar huisarts ofzo.
Het is inderdaad jouw dag en ook al is het jouw moeder op dat moment moet je eventjes gezond verstand gebruiken!
|
|
stephanie
4-9-2010
|
30-11-2009 21:56:17
Ik zou het zeker proberen via een vrederechter! Ze lijkt me echt wel in staat heel ver te gaan... Niet wachten op een drama...
|
|
Lieve
26-6-2010
|
30-11-2009 22:24:42
Hey Eva,
wat een moeilijke situatie, vooral en juist omdat ze je moeder is! Je wil niets liever dan dat ze blij voor je is, en erbij is op die ene speciale dag, en dat het allemaal normaal loopt, zoals bij de meeste andere mensen.
Maar op dit moment kan je moeder blijkbaar niet normaal reageren, en ik denk dat ze jaloers is op jouw geluk. Ik denk dat je inderdaad beter afstand van haar kunt nemen, vooral ook omdat het gevaarlijk kan worden.
Je kan ook via een arts proberen haar te laten opnemen, en via de arts contact houden met haar, of op de hoogte blijven... Maar dit kan niet verder zo, hier worden jullie allebei niet gelukkiger van!
Heel veel sterkte!
Lieve
|
|
Sanne
10-7-2010
|
30-11-2009 22:34:51
Dag Eva,
Ik herken een deel van uw probleem, en ik weet dat het een heel vervelende situatie kan zijn.
Mijn probleem is kleiner maar ik herken het gedrag van uw mama.
En ge blijft altijd maar denken van ja het is en blijft mijn mama, maar dat moet ge van u af zetten en als ze zo verschrikkelijke dingen doet naar een oplossing zoeken hoe ge haar kunt stoppen.
Ik denk mss dat uw mama hetzelfde heeft als mijn mama. Ze is zelf niet gelukkig met haar leven en gunt het daarom iemand anders ook niet.
Ik hoop echt dat ge er snel uit zijt want zo kan het natuurlijk niet verder. En zo kunt ge ook niet met een goed gevoel trouwen.
Ge zult naar uw gevoel moeten handelen, ik wens je alleszinds veel succes!
Groetjes
|
|
Rik
|
1-12-2009 4:10:26
Ik denk persoonlijk dat je moeder het erg vindt, dat je de deur uitgaat, ze "verliest" haar dochter (bewust of onbewust). Je moeder weet niet goed hoe ze zich moeten uiten, hoe met emoties om te gaan.
Ook blijkt dat ze veel aandacht nodig heeft.
En blijkbaar kan ze niet, weet ze niet, of durft ze dit niet op te eisen. Vandaar haar vreemd gedrag.
Je kunt haar hiervoor "veroordelen". Je kunt ze van alles "toewensen". Je kunt hierdoor in ruzies verzeilen. Je kunt haar zeggen dat ze psychologische hulp nodig heeft. Niets zal hierbij helpen. Zij zal uiteindelijk zelf moeten geconfronteerd worden met haar tekortkomingen (alhoewel ze dit momenteel blijkt te projecteren op jou).
Ik persoonlijk, zou haar vriendelijk uitnodigen op het feest. Hoe ze hiermee omgaat, wat ze allemaal uitspookt nog daarna, en of ze daadwerkelijk op je feest zal zijn...is dan haar verantwoordelijkheid. Jij kunt dan niets meer verweten worden.
Mocht ik van jou zijn, reageer niet meer op haar "spelletjes", maar wel wanneer ze correct gedrag vertoond.
grtz www.discovideo.be
|
|
nele
17-7-2010
|
1-12-2009 8:50:04
Hey Eva,
Ik begrijp maar al te goed hoe je je voelt. Bij mij is het niet mijn moeder maar schoonmoeder. Zij zit wel in therapie maar al jaren aan een stuk. Op sommige momenten ging het echt erover.
Maar omdat ze met mijn vader getrouwd was moest ik mij inhouden of toch echt heel schijnheilig zijn om de kerk in het midden te houden.
Toen we gingen trouwen was het echt in mijn hoofd neen ik wil die er niet bij gaat ze schijnheilig naast me staan ik ben zo trots op je blabla blabla. En ik ben toch goed.
Maar deze zomer is jammer genoeg mijn vader overleden en was het probleem van haar op mijn huwelijksfeest ook verdwenen.
Mijn vader is gestorven aan de gevolgen van alcoholisme. En daarvan had ik ook schrik voor ons trouwfeest want op het einde was het echt beschamend. We waren op restaurant en hij neemt vis snijd hij dit als een biefstuk eet dit op en dan spuwde hij al die graten terug uit. Ja ik dacht dit zal mooi zijn op onze trouw. Maar ik dacht ja het is mijn vader (moeder is ook reeds gestorven) ik moet toch iemand erbij hebben. Ook al wist ik dat ik me erin ging opjagen/schamen. Ik had al mijn vrienden ingelicht van kijk als het te grof is direct buiten zetten. Ik had dit ook al tegen papa gezegd als je het te bont maakt zet ik je buiten.
Het is heel moeilijk om in deze situatie te zitten. Je moet zelf beslissen wat je doet.
Alleen jij.
Proberen je leven in handen te nemen en haar zeker en vast niet het gevoel te geven dat ze je raakt (makkelijker gezegd dan gedaan).
En het heeft waarschijnlijk heel weinig zin dat je met haar in discussie gaat want op dat ogenblik is het misschien goed en een paar dagen later krijg je het weer op je brood.
Hou je sterk en de toekomst ben jij met je ventje. En de rest is bijzaak.
Groetjes
Nele
|
|
annouschka
11-3-2010
|
1-12-2009 9:55:17
Lieve Eva,
Wat jij moet doorstaan kan dus echt niet!
Gek dat een moeder zo reageren kan.
Ook ik had geen zin in scènes op ons trouwfeest en omdat ik mij zo aan 't opjagen was over alles en nog wat ging ik er bijna onderdoor, en dit door wat ze dan 'mama' noemen?
In ieder geval hebben wij toen besloten om in het buitenland te huwen onder ons tweetjes, wel met onze kinderen.
Sindsdien, geen stress meer, wel eerst nog getwijfel over de afwezigheid van vele vrienden, maar soit die nodigen we erna nog wel eens thuis uit.
Ik wil je veel steun toewensen de komende periode en hoop dat je snel een oplossing vindt voor alles.
|
|
Nathalie
17-7-2010
|
1-12-2009 13:20:48
Ik las dit met veel ongeloof.
Ik snap niet hoe het komt dat je nog thuis woont. Ik zou dit nooit kunnen volhouden.
Chapeau voor jou.
Het is inderdaad heel duidelijk dat je daar beter snel vertrekt en dat je afstand neemt van je moeder en haar nieuwe vriend.
|
|
Eva
20-3-2010
|
1-12-2009 13:53:13
Ja het klinkt mss vreemd dat ik nog thuis woon, maar wij kiezen bewust om samen te wonen vanaf dat we getrouwd zijn.
Ik ben ook nog maar een jaar afgestudeerd en ik heb het een hele tijd volgehouden omdat ze wel eens een dag had dat het slecht ging maar dan ging het enkele dagen of weken goed. Ze is erg verslechterd, de laatste maanden, daarom had ik er in het begin niet op gerekend dat het zo zou uitlopen.
Moest het echt te ver escalleren, kan ik wel terecht bij anderen.
de laatste dagen zie ik haar minder, maar toch zijn er die pesterijen. Ik neem nu tijdelijk de zorg voor mijn jonger broer op mij, want ik ga later een stuk verder gaan wonen en hij ziet het echt niet zitten om later bij die nieuwe vriend te gaan. Ik hoop langs de ene kant dat ze weer normaler begint te doen...
Het zit nogal ingewikkeld ineen...
|
|
lotje
30-5-2009
|
1-12-2009 15:18:05
Als ik dit lees, val ik bijna van mijn stoel. Zo erg voor jou, dat kan echt niet door de beugel. Toch denk ik niet dat dit jaloezie is van je moeder en dat het mag bestempeld worden als bijna 'crimineel' gedrag. Politie is hier niet het juiste aanspreekpunt in mijn ogen. Wel een psychiater en een vrederechter.
Als ik dit lees, heeft je moeder volgens mij een ernstig, zeker niet te onderschatten, psychisch probleem. Ik zou advies vragen aan de huisarts als ik jou was of mss nog beter, zelf eens contact opnemen met een psycholoog om professioneel advies te vragen. Als ik mij bepaalde eigen situaties herinner, kon mijn moeder op bepaalde momenten in mijn leven ook heel kort reageren op mij of beetje 'vies' doen. Ik denk dan aan periode net voor ik op kot ging en periode net voor ik ging samenwonen met mijn toen-nog-vriend (nu intussen man). Eens ik echt weg was, was die kwaadheid van mijn moeder weg. Ik heb dat altijd gezien als mijn ma die het onbewust moeilijk had met een stukje 'afscheid' nemen van mij, dat ze mij beetje moest loslaten.
Pas op, ik kan dit absoluut niet vergelijken met de situatie waar jij nu inzit. Ik heb een hele goeie band met mijn ma, maar mss is het basisprobleem ook zo bij jou moeder, maar door mss een onderliggend psychisch probleem neemt dit extreme vormen aan.
Ik hoop voor jou dat er verbetering of een oplossing komt in de toekomst, maar ik zou je echt adviseren om zelf eens hierover te gaan praten met een psycholoog. Zij hebben een professionele, objectieve kijk op de zaken en kunnen mss verheldering brengen.
Veel sterkte!
|
|
ilse
|
1-12-2009 20:04:18
Ga thuis toch weg , vooraleer jij dat zelf niet meer te boven komt.
Dit kan traumatisch werken naar later toe.
Veel sterkte
|
|
|
|
Sommigen onder ons nemen deze uitdrukking wel erg letterlijk. Jeroen en Sandra Kippers blijken echte waaghalzen te zijn. Na de ceremonie sprongen ze in het huwelijk vanop een hoogte van 50m.lees verder ...
|