ik zoek leuke tekst voor Eerste Lezing, maar niet Grote Haas en Hazeltje...

Hoi,


Wij hadden het gedicht of tekst : Twee een simpel cijfer...
www.insides.be doorklikken naar huwelijk.
In één van die boekjes staat die tekst zeker in !

Hey

Wij hadden volgende tekst als verwelkoming:

Er was eens een jongen die verliefd werd op een meisje, omdat zij zo verschrikkelijk mooi was.
Op een keer komt het meisje bij hem op bezoek en omdat zij een verre reis had gemaakt vroeg hij haar: “Wil je een bad nemen?”. Ja, dat wou zij best. Toen zij terug bij hem kwam, zei ze spottend: “Wat doet dat stomme gele eendje nog in de badkamer van zo een grote jongen?”
En de jongen werd niet enkel beschaamd maar ook een beetje minder verliefd.

Op een andere keer werd hij verliefd op een meisje omdat zij zo verschrikkelijk verstandig was. Ook zij kwam bij hem op bezoek en omdat zij een verre reis had gemaakt vroeg hij haar: “Wil jij geen bad nemen?”. Ja, dat wou zij best. Toen zij terug bij hem kwam zei ze verbolgen: “Speel jij grote jongen nog met zo een stom geel eendje?”. En de jongen werd niet enkel droevig maar ook een beetje minder verliefd. Hij vond het meisje niet meer zo verstandig en toen het meisje weg ging, was hij bijna blij dat ze weg was.

Toen werd hij verliefd op een meisje dat helemaal niet zo verschrikkelijk mooi was en helemaal niet zo verschrikkelijk verstandig maar dat hij wel heel aardig vond. Op een keer komt ook die bij hem op bezoek en omdat zij ook een verre reis had gemaakt vroeg hij haar: “Wil jij geen bad nemen?”
Ja, dat wou zij best. Toen zij terug bij hem kwam zei ze vrolijk: “Heb jij ook al gemerkt dat wanneer je dat gele eendje onderduwt en weer loslaat, dat het dan pfffffwwwwt doet?”. Met dat meisje is die jongen later gelukkig getrouwd.

Een beetje toepasselijk op ons (buiten het feit van het minder mooie meisje :p). Maar onze eerste lezing was een mooie (wel niet zo'n originele) tekst:

Hoe komen twee mensen zo dicht bij elkaar dat ze stil bewogen of wild enthousiast elkaar door het leven willen dragen? Dat is het grote mysterie. Je kunt niet zeggen wat je zo zeer bekoorde in die ander. Een blik, een lach, een gebaar, een kus… Bij elk contact ging je hart sneller slaan. Je droomde van elkaar en ging bij elkaar wonen. Je ging elkaar bewonen als een huis en je voelde je thuis, thuis in dat grote mysterie dat de mensen ‘liefde’ noemen. Je bent in elkaars leven binnengegroeid zoals twee takken in de stam en de wortel van het leven. Maar de weg is lang. Niet elke dag luiden de feestklokken. Het eerste enthousiasme gaat voorbij en er komen vele eentonige dagen. Men begint te merken dat de ander niet alleen goede kanten heeft. Je ergert je soms en dan denk je: ‘Ik heb me vergist.” Maar je hebt je niet vergist. Ieder mens is maar een mens gelijk alle andere mensen. Alle leven heeft een eigen ritme van dag en nacht, hoog en laag, eb en vloed. Ieder jaar wordt het lente en zomer, herfst en winter. Heb geduld, veel geduld met jezelf en nog meer met de ander en verlaat nooit het huis van je liefde en trouw. Als de storm opsteekt, geraak dan niet in paniek en laat niet alles los. Hou je vast aan de wortels van de liefde en wacht. De storm gaat voorbij. Echte liefde blijft…

Groetjes, Laura
11/07/2009

Wij hadden een korter tekstje:

Er waren eens 5 kaarsjes …

Ze wilden op het feest graag goede lichtjes zijn.

Eén kaars viel het tegen altijd in vlam te staan.
Het doofde snel zijn lichtje en is toen weggegaan.

Er waren nog vier kaarsjes, het was een mooi zicht.
Eén dacht ik ben de beste, meteen verdween zijn licht.

Er stonden nog drie kaarsjes, ze brandden helder op.
Eén werd er uitgeblazen, hij lette niet goed op.

De beide laatste kaarsjes wat waren ze alleen.
Eén ging van moeheid slapen en toen was er nog maar één.

Het laatste kaarsje dat eenzaam bleef branden dacht:
“Als ik mijn lichtje nu eens aan een ander geef”.

Toen heeft dat ene kaarsje het feest nog juist gered.
Want hij heeft alle andere kaarsjes opnieuw in vuur & vlam gezet!

groetjes, Carolina