schoonzus ...

tja, er zijn er altijd die moeilijk doen.

€ 400 per kind vind ik ook wel schandalig veel! Als ze wil dat jij de kleedjes voor de kindjes betaald, dan bepaal jij wat ze aandoen en wat dat kost. Ik heb dit ook met mijn bruidsmeisje gedaan. Ze was 2.5 en ik heb voor haar een echt suitekleedje uit de bruidswinkel gekocht en was voor alles nog geen €250 kwijt. Wat ik toch ook nog wel veel vond, maar ze had tenminste aan wat ik wou.
Probeer het je niet aan te trekken. Uw schoonzus zal inderdaad wel opvallen, maar tzal nie op een positieve manier zijn. Iedereen zal achter hare rug praten over hoe schandalig het is dat zij anders wou doen dan de rest.

Veel succes!

Heya

Ik zie niet goed in met wat er mis is om mensen te vragen iets bepaalds te dragen... Let wel, hoe 'méér eisen' (licht en blauw én lang) je stelt, hoe moeilijker het is voor hen om iets te vinden, en hoe moeilijker het voor hen ook wordt om af te dragen. Maar soit, da's jouw beslissing en als iemand er een probleem mee had, hadden ze je dat eerlijk (en volwassen) moeten zeggen en niet achter je rug iets anders gaan doen! En dat geld voor die kleedjes van de (bruids?-)kindjes... da's belachelijk - als jij betaalt, mag jij ook kiezen, vind ik persoonlijk. En inderdaad, zoals hier onder gezegd, kindjes kunnen voor 60 euro al héél mooi gekleed zijn!

Ik vind trouwens dat je al die dingen ook gerust tegen je schoonzus mag zeggen, op een beheerste manier, heel droog: 'Ik vind het een beetje jammer dat,... aangezien...'

ze mag al blij zijn dat je de helft van de kledij van de bruidskindjes wil betalen.
het feit dat ze tegendraads doet, zie ik als een vorm van jaloezie.
als het bruidskoppel vraagt om in een bepaalde stijl/kleur te komen, doe dat dan, dat kost weinig moeite!

Schrale troost als het een troost mag wezen, ik trouwde 6 jaar geleden.
Mijn ex-schoonmoeder en ex-schoonzus hebben mij altijd gezien als de vrouw die hun zoon en broer van bij hen thuis heeft weg gestolen. Terwijl die in feite zijn leeftijd had (toen 25 jaar) en oud genoeg was om op zijn benen te staan en zijn eigen weg wou gaan (na 5 jaar verkering dan met mij). Ze deden vanalles om ons uit elkaar te krijgen voor ons huwelijk maar ik heb tot dan altijd hard op mijn tanden kunnen bijten en om de goede vrede te bewaren mij steeds rustig proberen te houden. Wat ze mij allemaal voor mijn huwelijk aandeden was heel erg en grof, voor veel mensen niet te vatten. Maar wat ze mij op mijn huwelijksdag aangedaan hadden was verschrikkelijk en wreed. Mijn schoonzus kwam toe bij mij thuis zelf in een trouwkleed!!! (wel een aartslelijke die ze op internet had gekocht voor weinig geld) maar toch het feit alleen al en wetende dat het was om mijn dag te verpesten... Dat was een enorme schok op die dag. Mijn fotografe zei dat ze dat van haar leven nog nooit had meegemaakt. Of dit nog niet genoeg was zei mijn schoonmoeder net voor mijn toenmalige man onze huwelijksakte ging tekenen jongen zou je dat wel doen. En dat terwijl ik naast hem stond. Ik heb er niet op gereageerd. Bij de familiefotoschoot trok zijn moeder met opzet constant smoelen zodat ze zouden mislukken. ook de fotografe had dit van haar leven nog nooit mee gemaakt... Het moest de gelukkigste dag van mijn leven zijn maar was echt voor een groot stuk verpest door bovenvermelde zaken. Daarnaast waren er nog tal van kleinere zaken ook die gezegd geweest zijn op die dag door schoonma en schoonzus om mij te kwetsen. Ik dacht ik zal de slimste zijn en er niet op reageren om de goede vrede te bewaren en ze zullen het wel eerst beu worden. De trouw was voorbij en ons getrouwd leven ging verder. Hélaas de pesterijen ook. Nog meer was ik niet welkom en kreeg ik altijd tepas of onpas een donder op mijn kop van mijn schoonmoeder. Ook mijn schoonzus bleef het bloed van onder mijn nagels halen.
Het erge was dat mijn man er niet op reageerde. Enerzijds begrijp ik wel dat het nog steeds zijn ma en zijn zus is en wilde ik ook niet dat hij voor mij met hen ruzie zou zoeken. Maar dat kwetste mij enorm. Al zo lang met iemand samen zijn, met elkaar trouwen en toch kwam hij niet op voor mij tegen hen en verdedigde hij mij niet. Vaak was ik gekwetst en zat ik thuis te huilen. Hij was dan ook vreselijk boos in zichzelf op hen en zei dan dat hij het niet begreep waarom ze zo tegen mij deden dat ik hen toch nooit iets in de weg had gelegd en ik zo goed was voor hem. Maar meer dan dat deed hij niet. Na nog 2 jaar pesterijen kon ik er niet meer tegen en heb ik mijn ex-man gezegd dat hij nog zoveel naar zijn familie mocht gaan als hij wou maar dat ik er voor een eindje niet meer langs wou gaan. Ik kon het niet meer. Je stapte er happy binnen en na 5 minuten werd je plots afgeblaft zonder reden. En dan terug naar huis om je terug 2 dagen slecht te voelen...
Zo zag ik dat niet meer zitten en daarom meed ik ze een eindje. Mijn ex bleef nog naar huis gaan, ik verbood hem dat ook niet en wilde dat ook niet. Het is en bleef zijn moeder en ze zus. Maar nog bleven ze mij het bloed van onder de nagels halen. Ze kwamen naar mij thuis op bezoek, vaak express wanneer ze wisten dat mijn ex was gaan werken en dan hadden ze ook weer op vanalles commentaar of zeiden grovve kwetsende dingen. Zo zaten ze dan ook op plaatsen in ons huis waar ze niets verloren hadden enzovoort... Je kan het al raden ik ben eronder bezweken. Het is zo erg gekomen dat dit alles zo'n inmpact op onze relatie heeft beginnen krijgen.
Mijn ex wilde na paar jaar huwelijk aan kinderen beginnen. Ik kon het niet. Ik zag een leven met zijn moeder die me altijd tergerde als oma van mijn kinderen niet zitten. Ik zou het niet aan gekund hebben als ze baas zou gemaakt hebben over onze kinderen ook of als ze op dat gebied mij ook ging proberen te kwetsen of commentaar hebben. En dat mijn man daarop dan weer niet zou reageren... Hoe langer we samen waren en hoe meer het feit dat mijn ex niet voor me op kwam kwetstte mij steeds dieper. Ik ging voor hem door het vuur gaan. Elke persoon is anders en je kan niemand veranderen of dwingen te veranderen. Het is tussen ons scheef gelopen... de aanloop en grootste oorzaak van onze breuk liggen in de pesterijen die al van voor ons huwelijk begonnen door zijn ma en zus. Het heeft me veel moeite gekost om over dit alles te raken, maar het is me gelukt. Nu voel ik me weer goed in mijn vel en heb ik sedert anderhalf jaar een nieuwe vriend waar het super goed mee klikt. En waar ik over alles super goed mee kan praten. Met zijn moeder klikt het ook heel goed. Ook mijn ex heeft een nieuwe vriendin. Via oude vrienden hoorde ik dat het spelletje daar opnieuw begonnen is. Ik hoop voor hem dat hij uit zijn fout geleerd zal hebben en dat zijn nieuwe vriendin meer haar op haar tanden dan ik indertijd zal hebben... Het was in het begin moeilijk na onze breuk omdat het een heel stuk van je leven is die je plots kwijt bent en toch was het ook een opluchting dat ik zo niet meer verder moest leven. Want in zo'n leven wilde ik echt niet meer de rest van mijn leven verder leven. Wanneer ik terug denk aan wat ze mij allemaal aandeden dan ben ik nog steeds verontwaardigd en begrijp ik niet hoe mensen zo in elkaar kunnen zitten...
Het is een afgesloten hoofdstuk en ik probeer er niet meer aan te denken.
Ik ben gelukkig mijn huidige vriend tegen gekomen waarmee het echt zalig klikt en die heel lief voor mij is en waarmee ik alles kan delen. Achteraf bekeken was mijn vorige relatie bijlange niet zo puur als het zou moeten of kan zijn. Ik wil maar zeggen laat je zeker nooit doen en kom op voor jezelf, want zwijgen is niet altijd de beste oplossing hoor...