Terug naar overzicht
Hoi naamgenootje! Dit wordt mijn brief: Mama en papa, Een gedicht schrijven hoeft niet moeilijk te zijn. Blij gevoelig of gewoon klein. Maar wat jullie voor mij deden en nog steeds doen, valt niet af te doen met "bedankt" of gewoon een zoen! Ten eerste dank ik aan jullie het leven. Ten tweede al de liefde die jullie mij hebben gegeven. Ten derde wat je wel weet maar niet ziet, de vele steun die ik heb gekregen bij elk klein of groot verdriet. Hier zal ik als voorbeeld bij blijven. Al zou ik nog meer punten op kunnen schrijven! Maar deze punten konden zeker niet missen, want hierover moet je hart beslissen. Leven bij jullie heeft me nooit berouwd! En we weten al zijn we nu getrouwd, zolang de jaren verder gaan, zullen we bij jullie nooit voor een gesloten deur komen te staan. Hoe moeten we dit verder omschrijven? Dat onze ouders de kracht zijn waarop wij drijven! Ik houd jullie zeker in ere, want van jullie heb ik alles moeten leren. Bedankt lieve ouders, Ik hou van jullie! Hopelijk ben je er al iets mee? Nog veel succes! Dorien
Dorien, Amaai je brief is super,je krijgt al tranen in de ogen als je hem gewoon leest,wat meot dat dan voor je ouders niet zijn die dag,super!!!!