TIP: Klik op het profielicoon van een gebruiker om
zijn/haar persoonlijke pagina te openen.
Kim
21-5-2011
|
5-4-2010 13:46:20
Ik zou het zeker niet zo laten en haar de waarheid zeggen. 'k Denk dat je er anders echt spijt van gaat krijgen .. Vertel haar wat je hier getypt hebt op een rustige manier? Dat je haar amper nog hoort, dat je je er eigenlijk niet goed meer bij voelt dat zij je getuige zal zijn op die speciale dag .. Vraag haar of er een reden is waarom de vriendschap op zo'n laag pitje staat?
|
|
Evi
17-4-2010
|
5-4-2010 13:47:35
Ik zou haar niet zomaar afwimpelen als getuigen, jullie zijn ten slot al lang vriendinnen. Ik zou eens rustig met haar afspreken en haar vertellen, dat je het jammer vind dat ze zo weinig betrokken is bij je huwelijk.
|
|
alina
28-8-2010
|
5-4-2010 15:17:13
Hey Carla,
Ik zit in een gelijkaardige situatie als jij... en ik weet ook echt niet wat te doen.. In het middelbaar waren 'mijn getuige' en ik beste vriendinnen. We deelden alles, zij wist meer over mijn dan mijn eigen moeder. Toen we gingen studeren en ik ging samenwonen met mijn vriend is onze vriendschap beginnen te verwateren.. Als ik haar zie ben ik wel blij.. maar het is niet meer hetzelfde.
Ik vroeg aan mijn moeder wat ik moest doen en mijn ma zei dat ik haar toch moest vragen als mijn getuige "jullie zijn ten slotte zo lang vriendinnen geweest.." Wel ik heb haar gevraagd.. Maar steeds meer merk ik dat onze trouw voor haar niks betekent.. Ik hoor haar nooit en als ik haar n keer zie vraagt ze zelfs niet en hoe gaat 
het nog met de voorbereidingen, enz. Ik voel mij daar super slecht over En ik weet echt niet wat te doen.. Ik wil haar eigenlijk ook niet meer als mijn getuige... maar hoe zeg je het haar?... Wij wilden 28/08/10 trouwen.. maar het zal nu niet meer lukken.. Ik hoop dat we volgend jaar ons huwelijk wel kunnen vieren.. Zou ik haar zeggen dat de huwelijk voor dit jaar afgelast is en volgend jaar gewoon iemand anders vragen?
Sorry, dat ik onder jouw topic ook mijn klaagzang heb gedaan.. maar die stuatie dat jij omschrijft is bijna identiek aan de die van mij.. En ik begrijp volledig hoe jij je voelt.. Ik kan jouw ook geen raad geven.. want ik weet zelf niet hoe het aan te pakken. Hopelijk kan iemand ons raad geven.
|
|
Hannelore
7-8-2010
|
5-4-2010 15:43:58
Gho meisjes, ik vrees dat praten met haar de enige oplossing is. Ik heb m'n broer als getuige dus heb dit probleem niet, maar ik heb ook een hechte vriendschap gehad die jammer genoeg verwaterd is ook dankzij de vriendin die het nimeer nodig vond zich nog te laten horen. Ik begrijp dus heel goed dat dit kwetst en dat je zo iemand niet als getuige wil.
Breng dit gewoon subtiel aan, en wie weet is er een goeie reden dat ze niets meer v zich liet horen, en anders is ze getuige af!
|
|
carla
22-5-2010
|
5-4-2010 16:10:20
Bedankt voor jullie reacties. Hoe meer ik erover denk hoe liever ik zou hebben dat ze er gewoon niet bij is want zo iemand verdient het eigenlijk niet om mijn getuige te zijn die dag. Een getuige is normaal iemand die er is, ik vraag niet dat ze mijn deur plat loopt of iedere dag belt gewoon af en toe eens polsen hoe het gaat. Mss gaat het haar moeilijk af dat het niet over haar gaat.
Kon ik maar de tijd terug draaien en het nooit gevraagd hebben.
Ik wil 'mijn dag' delen met mensen die het ons van harte gunnen en die er gewoon zijn voor ons en niet alleen die dag.
|
|
Lieve
26-6-2010
|
5-4-2010 16:55:07
Als je het zo voelt, dan denk ik dat je het ook gewoon moet zeggen zoals het is.
Een getuige zou toch heel erg betrokken moeten zijn? Als ze zo ongeïnteresseerd zijn, dan zullen ze het vast ook niet erg vinden om geen getuige meer te mogen zijn.
Succes met deze moeilijke opdracht!
|
|
Caroline
4-9-2010
|
5-4-2010 17:23:03
Hey,
moeilijke situatie, maar het beste is je hart te volgen. Je zegt het haar gewoon beter. Op je trouwdag moet je genieten van elk moment en niet piekeren om het feit of zij er wel echt wil bij zijn. Mijn getuige is mijn buurmeisje van vroeger. Wij kennen elkaar al 25 jaar. En wij zijn tijdens het studeren ook elkaar uit het oog verkoren, maar stilaan zijn wij terug beginnen afspreken. Nu zien wij elkaar terug geregeld en zij is gewoon superblij dat ik ga trouwen en vind het een hele eer om getuige te mogen zijn. Het heeft onze band alleen maar versterkt. De mensen die die dag bij je zijn moeten diegene zijn waar je het meest aan hebt, alle dagen van het jaar. Bij mij zijn niet al mijn collega's uitgenodigd omdat er een deel alleen maar over alles en iedereen roddelen. Ik zat nog te twijfelen om de kerk in het midden te houden, maar mijn vriend zei: "je gaat je dag toch niet laten verpesten door hen? Ik weet dat je de hele dag dan zit te twijfelen en je te ergeren aan hen, dus laat ze maar thuis." En gelijk heeft hij. Als ze ooit vragen waarom ze niet zijn uitgenodigd dan zal ik hen dat zeggen ook. Staat het hen niet aan, da's dan pech voor hen. Het voelt wel een beetje raar, want ik ben helemaal niet zo cru van persoonlijkheid, maar je moet opkomen voor wat jij zelf wil, het is JOUW dag!
Niks tegen je zin doen, da's de enige raad die ik je kan geven.
Succes!
Caroline
|
|
ANNELIES
21-5-2010
|
6-4-2010 8:29:02
Ik zou toch eens met haar praten en vragen wat er scheelt, vragen waarom ze zelf zo weinig contact zoekt, miss is hier een reden voor.
Mijn getuige hoor of zie ik voor de moment ook weinig, haar oudste zoontje is ernstig ziek, ze heeft nog 2 andere kindjes waar ze voor moet zorgen, ik help haar af en toe wel door te babysitten enzo.
De momenten dat ik haar zie gaat het dan meestal niet over mijn trouw maar over haar kinderen, maar dat vind ik heel normaal.
Ik vind het heel normaal dat onze vriendschap niet meer hetzelfde is als 10j geleden, toen hadden we nog geen zorgen, geen werk, geen huishouden, nu wel en daar kruipt ook veel tijd in.
Ik hoop dat je er uit geraakt!
Groetjes
|
|
Claudia
18-9-2010
|
6-4-2010 10:06:54
Ik zou toch eerst eens met haar praten. Mss is er wel iets met haar ofzo... Als je haar dan gaat laten vallen, ga je er zelf ook niet zo goed uitkomen als vriendin... Ik zou toch eerst eens polsen hoor!
Groetjes
|
|
|
|
Sommigen onder ons nemen deze uitdrukking wel erg letterlijk. Jeroen en Sandra Kippers blijken echte waaghalzen te zijn. Na de ceremonie sprongen ze in het huwelijk vanop een hoogte van 50m.lees verder ...
|