Terug naar overzicht
Dag SofieDe eerste keer ben je natuurlijk dubbel zo opgewonden omdat het ook de eerste keer is dat je een trouwkleed aandoet. Ik had dat ook, toen ik een kleed ging zoeken was het eerste kleed direct wauw, en dan de anderen iets minder tot het laatste dat was ook heel mooi. Maar dat eerste was veel te duur en kon ik dus niet kopen. Dan ben ik een tweede keer gaan passen en heb uiteindelijk dat laatste gekocht. Iedereen (mijn mama, twee vriendinnen + 1 mama van een vriendin die meewaren) zegt constant hoe prachtig het kleedje wel is, terwijl ik het wel mooi vind, maar niet wauw.Toch maak ik me niet echt zorgen, want die dag zal je je echt wel wauw voelen...GroetjesVicky09.09.06
Hoi Sofie,Je hoeft je geen zorgen te maken. Dit is normaal. Ik had dit ook toen ik mijn kleedje ging passen. Ik zat vol met twijels na elke pasbeurt. Het 'wauw' gevoel is pas terug gekomen op de dag dat ik in mijn oude slaapkamer stond bij mijn ouders en mijn beste vriendin & getuige de zak open ritste met mijn kleed....ik zag het en het was "wauw"...ik deed het aan en ik voelde mij de allermooiste prinses op deze aardbol.Succes!GroetjesSophie
Hoi,Mijn eerste pasbeurt was verschrikkelijk! Mijn kleed was veel te groot en mijn lingerie kwam hoger dan mijn kleed. Bovendien vond ik mijn kleed helemaal niet meer zo mooi als ik het in gedachten had. Ik had zo lang uitgekeken naar die 1ste pasbeurt en nadien was ik zo teleurgesteld dat ik op weg naar huis in tranen ben uitgebarsten! Tijdens de 2de pasbeurt zag het er gelukkig al veel beter uit. En op de dag zelf zal het waarschijnlijk nog mooier zijn dankzij de kapper, de schminkster en de juweeltjes. Het enige waar ik me nog zorgen over maak, is of mijn vriend het wel mooi zal vinden...
Hoi SOfie,Het deed deugd om je berichtje te lezen, omdat ik net hetzelfde gevoel had bij mijn eerste pas onlangs... Ik heb een vrij complex kleedje (met laagjes onderaan de rok) en ik ben nogal klein dus er moest een heel stuk af. De eerste keer dat ik het kleed aanhad was het echt WAAAW... Ik stond toen wel op een trapje, waardoor het kleed mooi naar beneden hing. Bij mijn eerste pas was ik echt klein duimpje in een veeeeeel te lang kleed, dus dat was zo'n superslordige boel onderaan het kleed, zo leek het... Ik was er echt wat van gedaan, zeker omdat de naaister echt puur op hun werk kijken en niet meer zo bezig zijn met jou. Hier nog wat af, daar nog wat korter,... pffff... en ik ken daar ook helemaal niks van. Gelukkig was mijn mama mee en die kent wel wat van naaien. Vorige week ben ik nog eens extra gaan passen op aanraden van de naaister en toen was alles al omgedriegd, dus het leek ineens terug op een kleed :)). Ik stond er nog steeds schitterend mee en ben al veel meer gerust... HEt zal wel pas echt zijn als het volledig afgewerkt is en dat is binnen een week, ik heb er nu al zenuwkes van :)... En de dag zelf met alles erop en eraan, dan stralen wij bruidjes toch zowiezo! No worries dus... ik had dat ook. Eerlijk gezegd zat ik er wat mee in dat ik dat gevoel had, maar nu ik hoor dat er nog bruidjes dat hebben, ben ik er zeker gerust in! dada sofie