Terug naar overzicht
he, het is wel niet het zelfde maar mijn man zijn zus was er niet gelukkig mee dat wij trouwde. ( wetende dat mijn man zijn ouders allebei overleden zijn ) deed dat voor hem natuulijk heel pijn. want hij hij heeft maar 1 zus. Maar hij heeft ten wel gezegd dat wij haar toestemming niet nodig hebben om te trouwen. zijn zus heeft 2 maanden vies gelopen... Ze was er wel op onze trouwdag maar dat was ook al. Wij hebben het niet aan ons hart laten komen........... Zou zeggen leuk is het niet maar ga er gewoon voor. Veel geluk samen................
Heeeeeeeey Sharon!!!! Tof van u hier tegen te komen!! Ge weet wa ik u gezegd heb he, ge moogt het echt niet aan uw hart laten komen dat uw papa lastig doet! Het wordt jullie dag! Hij zal wel bijdraaien! Tis toch tenslotte z'n dochter die trouwt he? Tot morgen!! xxx Mel
Hallo Sharon Mijn mama was al half op de hoogte en is in de wolken, maar m'n papa verschoot zich een ongeluk. De ouders van mijn h2b ook, net zoals een tante. De enige echt positieve reactie die we kregen was van mijn grootouders. Ondertussen is iedereen echter OK en blij bezig met de voorbereidingen, al is de ene iets happier ermee dan de andere. Tja, voor sommige mensen is het vreemd, ik ben niet het oudste 'kleinkind' maar wel de eerste die gaat trouwen, en misschien stoort dat sommige mensen. Je kan niet goed doen voor iedereen he.Het is jouw dag (en de mijne ook ;) )Dus iedereen die er lastig door loopt: pech gehad. Ze zouden er beter het beste van maken en genieten van het feest ipv met een lastig gezicht rond te lopen he! Groetjes!
Hallo Sharon, Ik had ook een soortgelijk 'probleempje'.Toen ik het mijn ouders vertelde, waren ze ook niet bepaald in de wolken.Mijn moeder reageerde wat lauwtjes en de reactie van m'n vader was: ge gaat toch niet trouwen? Het is jouw leven he...Ik moet er nu wel bijzeggen dat ik niet in een alledaagse situatie zit (als 26-jarige trouwen met iemand die 12jaar ouder is en 3 kinderen heeft), maar dan nog. Er zijn grenzen aan reacties he. Achteraf hebben ze nog teruggebeld om zich half te excuseren, dat ze wat overdonderd waren enz... Maar een echt excuus of een hartelijke proficiat heb ik bij m'n weten nog niet gehad.Ondertussen zijn ze toch al goed bijgedraaid denk ik, hoewel ik m'n ma toch nog een paar keer op haar plaats heb moeten zetten ivm de uitnodigingen Ik kan je alleen maar zeggen, laat het niet aan je hart komen.Leuk is anders en het kan altijd beter, maar jij bent het die trouwt he.Wat andere mensen denken, dat heeft geen belang. Ook al zijn het je ouders.