tekst over een puzzel(stuk)

Hoi Sandra,

ik weet niet hoe creatief je bent met de pen, maar misschien kan je zelf een tekstje schrijven (gebaseerd op jullie leven).

- Over een meisje (of jongen) dat een puzzel wil maken, en stukjes tegenkomt die haar gelukkig maken (haar ouders, huisdieren, reizen,...), maar ook stukjes die haar verdriet doen (een overleden oma, ruzie,...) Uiteindelijk is de puzzel bijna af, en het belangrijkste (laatste) stukje ontbreekt. Dat van de jongen die nu haar man zal worden...

- Of een jongen en een meisje die los van elkaar een puzzel maken, en de randjes niet kunnen vinden. Na een lange zoektocht komen ze elkaar tegen, en merken dat hun puzzels in elkaar passen... Natuurlijk is er nog een kantje vrij voor latere verhalen en avonturen samen...

Als je er wat persoonlijke elementen aan toevoegt, kan het waarschijnlijk een heel leuk verhaal worden !

Veel succes
Karen

Ik heb nog een goeie tekst! Ooit gebruikt in een communieviering:

Verhaal : Puzzelstukjes

Op de zolder van de speelgoedwinkel heerste een geweldige drukte.
Het was vakantie. Dat wil zeggen, twee weken lang zouden de deuren van de speelgoedwinkel dicht blijven.
En dan was het feest voor al het spiksplinternieuwe speelgoed. Ze hadden lang uitgekeken naar de vakantieperiode. Ze zouden zich dit jaar eens goed amuseren.
De poppen waren zich al aan 't verkleden. De autootjes reden hun eigen parcours, de voetballen rolden door elkaar en de knuffels speelden gezelschapspelletjes.
Maar in de puzzelhoek … daar was het een lawaai van jewelste.
De doos van een mooie puzzel was reeds geopend. Al de puzzelstukjes wilden wel een kijkje gaan nemen op de grote speelgoedzolder. 'Wij mogen eerst!', riepen enkele van de stukjes. 'En waarom jullie?', riep een klein blauw stukje. 'Wij zijn toch de belangrijkste stukjes van de hele doos. Wij zijn de hoeken, als de kinderen beginnen te puzzelen, halen ze er ons steeds eerst uit.'
'Wat denken jullie wel?' , riepen ineens enkele andere stukjes. 'Wij zijn minstens zo belangrijk! Wij vormen de rand. Wij houden heel de puzzel bij elkaar!'
'Maar kijk eens goed!', riep een puzzelstukje met een mooi paardenhoofd erop. 'Op jullie is bijna niets te zien van de mooie puzzel. Jij bent enkel blauw van de lucht en jij bent zo bruin als het zand op de grond. Ik heb een prachtig paardenhoofd op mijn buik.' 'En ik,' riep nog een ander stukje, 'ik ben een stukje van een goudgele bloem, de mooiste van heel de puzzel.' 'En wij dan? Wij zijn elk een stukje van het hoofd van Jantje. Jantje is toch wel het belangrijkste op de puzzel! Zonder ons was er aan deze puzzel niks aan!'
Het geruzie bleef maar duren! Ze raakten er niet uit!
Tot na een tijdje een klein groen puzzelstukje het woord nam: 'Zeg, met hoeveel zijn wij hier?' 'Met 35,' antwoordden de anderen bijna tegelijk. 'Hebben jullie al eens een puzzel gezien waar één stukje van ontbreekt? Wat zou er gebeuren als iemand van ons er niet meer bij zou zijn? Al die 35 stukjes zijn nodig voor onze mooie puzzel. En iedereen, welk stukje ook, is even belangrijk!!'
Daar moesten de puzzelstukjes eens diep over nadenken.