TIP: Klik op het profielicoon van een gebruiker om
zijn/haar persoonlijke pagina te openen.
Kirsten
13-5-2011
|
21-9-2010 13:52:07
Hoi Evelyn,
een familielid van mij heeft ondertussen 5 jaar geleden besloten om uit het leven te stappen. Dit laat inderdaad veel verschillende gevoelens achter: verdriet, onmacht, heel veel vragen, ... Tijd heelt inderdaad wonden, maar pijn zal het blijven geven. Op de vreemdste momenten spookt het rond in je hoofd. Maar tijd helpt inderdaad.
Ik snap ten volle dat dit een domper zet op de trouwvoorbereidingen. Probeer je toekomstige man zoveel mogelijk te steunen. Ik zou zeggen denk op jullie trouwdag dat je (schoon)broer nu misschien gelukkiger is en dat hij blij is voor jullie dat jullie hier gelukkig zijn. Kijk eventueel voor een moment in de huwelijksmis dat jullie hem herdenken... Het moet echt een lastige en ingewikkelde tijd zijn voor jullie. Probeer er in ieder geval samen voor te gaan... Laat dit jullie niet uit elkaar trekken...
Als je nood hebt aan een luisterend oor mag je me ook altijd een persoonlijk berichtje sturen.
Dikke knuffel!!!
Kirsten
|
|
An
9-9-2011
|
21-9-2010 14:01:54
Hoi Evelyn,
Allereerst mijn medeleven aan jou en je ganse familie!
Gelukkig kan ik me niet inleven in jullie situatie maar ik leef wel mee.
Inleven gaat, naar mijn bescheiden mening, pas als je zelf zoiets hebt meegemaakt.
Dat tijd alle wonden heelt, is een zin die is uitgevonden/uitgesproken door iemand die zelf nog niet al te veel heeft meegemaakt. Soms wil je dat wonden littekens blijven. Zo wordt je herinnerd aan dingen/gebeurtenissen die geweest zijn, zo kan je terugblikken op een fijne tijd die je gehad hebt...
Knap van jou dat je telkens klaar staat voor je vriend en je schoonfamilie, dat je ondanks jouw verdriet een steun bent voor hen! Ik hoop dat je toch met iemand over je gevoelens kan praten want opkroppen heeft echt geen zin.
Mijn vriend en ik trouwen in september 2011. Helaas zonder ons eerste kindje en zonder mijn papa. Lijfelijk zullen ze niet aanwezig zijn maar in gedachten zitten ze, samen met ons, op de eerste rij en genieten ze van het hele gebeuren.
Jullie dag zal snel daar zijn en ik hoop dan ook dat je, met jouw schoonbroer in je hart en je gedachten, er een fijne dag van kan maken.
Groetjes,
An
|
|
Tine
28-8-2010
|
21-9-2010 14:19:01
Beste Evelyn,
wat een triest verhaal. Ik heb het met tranen in de ogen helemaal gelezen.
Ook ik heb zoiets nog niet meegemaakt in mijn omgeving, maar dat het een grote impact op jullie heeft, kan ik me wel voorstellen.
Als je echt graag wil trouwen, moet je ervoor gaan en ermee rekening houden dat momenten van grote vreugde zich zullen blijven afwisselen met heel triestige momenten. Zo kan het leven zijn, hoe hard het ook is.
Je schoonbroer zal niet anders gewild hebben dan dat jullie gelukkig worden samen!
Heel veel sterkte!
xxx
|
|
ann
2-7-2011
|
21-9-2010 14:34:10
hey evelyne,
je moet op dit moment zowel vreugde als verdriet voelen en dat moet ongelooflijk moeilijk zijn ...ik wens jullie dan ook enorm veel sterkte om dit verlies beetje bij beetje te verwerken..maar wens jullie ook vooral een superleuke dag toe...
Het feit dat hij zelf koos om uit het leven te stappen is enorm hard...maar wel zijn keuze...dus op het moment dat jullie trouwen,zal ook hij gelukkig zijn op dat moment...want de rust die hij zelf verkoos heeft hij nu...een mooie herdenking voor hem tijdens die dag zal een beetje pijn doen,maar zal zeker door iedereen enorm geapprecieerd worden en ik denk wel dat het die dag heel bijzonder voor jullie zal zijn...ik denk ook dat deze mooie gebeurtenis zelfs een soort van heling voor de familie kan zijn...na de sombere periode plots een lichtpuntje,een feest,een reden tot happyness...dat er moeilijke momenten zullen zijn is niet te vermijden..maar jullie zullen alleszins een beschermengel hebben die goedkeurend en blij toekijkt..en nee,ik kan het me niet zelf voorstellen,hoe het voelt,maar ik hoop dat het wordt zoals ik het denk...
vele lieve groetjes xxxxxxxxxxxxxxxx
|
|
chrisje
5-8-2011
|
21-9-2010 14:42:52
Hey Evelyn,
Weet precies wat je bedoeld, weet je het slijten van de dood van iemand waar je zo dicht bij staat neen dat doet het niet, het gaat wel verzachten maar er komen dagen zoals je huwelijk dat die inderdaad moeilijker gaan zijn als een andere.
Maar denk dan even hoe je schoonbroer er zou over denken, ben zeker dat hij wilde dat het door ging en dat jullie samen genieten moesten van die dag.
Weet hoe zwaar het is heb mijn papa ook verloren, volgende zomer als ik trouw is hij er niet bij in levende lijven, maar weet dat hij er wel zal zijn, net als je schoonbroer bij julie gaat zijn, probeer te genieten van jullie dag en weet dat hij er net zo zou over denken,doe dit zeker ook voor hem.
Je steun geven aan je vriend is het meeste je kan doen, dit betekend veel meer voor hem dan wat ook op aarde.
Ik wens je veel steun in deze dagen en probeer toch wat positief uit te kijken naar je trouw, probeer jullie in te denken hoe je schoonbroer dan zou denken op zo een momenten.
Veel geluk nog samen.
|
|
frida
6-2-2010
|
21-9-2010 14:50:21
Dag,
Ik kan me helemaal inleven in uw verhaal.
Nu een klein jaar geleden heeft een goede vriend ook uit het leven gestapt.
De waarom zal altijd blijven. Het verdriet moet je een plaats geven maar het gemis blijft.
In de periode dat die vriend uit het leven stapte vocht mijn vriend voor zijn leven.
We wilde hem eerst niet zeggen maar hebben dan toch gedaan en het heeft hem aangegrepen om nog meer te vechten voor het leven.We zijn er nog lang niet maar hebben wel allebei goede hoop.
De datum waarop wij trouwde had een speciale betekenins want dat was de datum dat mijn dochtertje is overleden.
Maar op 6.2.2010 stapte wij de kerk binnen maar tijdens onze mis werd er niemand vergeten.
Ik wens je uit de grond van me hart heel veel sterkte , Frida
|
|
Fredie
26-6-2010
|
21-9-2010 14:59:20
Lieve Evelyn,
behalve een uitwisseling van tips, ervaringen en ideeën, is dit forum er ook om je hart uit te storten en ik ben blij voor je dat je dit met ons wenst te delen want het is een zware opdoffer met jullie huwelijk dat er staat aan te komen en de dood van je schoonbroer nog vers in ieders geheugen. Kan me best voorstellen hoe je je voelt ; het zal bij momenten beslist ontmoedigend zijn. Zo'n nieuws komst dan meestal ook als een donderslag aan... Verslagenheid alom. Haalt je helemaal uit je gewone doen. Bovendien stop jij zo te zien ook nog heelwat van jezelf in het verdriet van je schoonfamilie en aanstaande echtgenoot, hetgeen heel nobel van je is, vind ik. Maar doordat je bijna niet meer durft blij te zijn, riskeer je zelf ook moedeloos te worden en het allemaal niet meer te zien zitten... En dat zou wel heel jammer zijn, niet ?
Ik zat te denken : is er bvb geen mogelijkheid om ivm de huwelijksmis met de pastoor eens te praten en uit te leggen hoe gevoelig het allemaal nog ligt en of je om die reden evtl niet in een andere kerk kan/mag trouwen. Want inderdaad, ik vrees dat als jullie huwelijksmis in dezelfde kerk plaatsvindt als de begrafenismis van wijlen je schoonbroer, het een heel trieste dienst riskeert te worden en voor de familie zou het de wonde wel eens opnieuw ver open kunnen halen...
Praat ook eens met je aanstaande ; mss is het goed als hij dingen omhanden heeft. Dit kan helpen om z'n verdriet te verwerken omdat hij er niet constant aan loopt te denken. Maar iedereen verwerkt zijn verdriet op een andere manier. Gun jezelf de plezierige momenten van je voorbereidingen want ook jij moet met je verdriet ergens heen, he. Voel je daar niet schuldig over. Het is heel normaal want anders ga jij er zelf mss ook onderdoor. De dood is nu eenmaal een deel van het leven en blijft een pijnlijke leerschool waar wij allemaal wel eens mee te maken krijgen...
Hoedanook wens ik jullie heel veel moed en probeer toch zoveel mogelijk, liefst samen, van de voorbereidingsperiode te genieten. Laat je vooral niet ontmoedigen want je huwelijk voorbereiden doe je tenslotte maar 1 keer, he 
Heel veel liefs,
Fredie
|
|
Thomas
9-4-2011
|
21-9-2010 16:45:03
Ik wens jullie vooral veel sterkte toe!
|
|
Linsay
2-10-2010
|
21-9-2010 19:36:01
Veel sterkte meisje! Probeer er toch een mooie dag van te maken..dat zou hij ook gewild hebben! dikke knuffel! xxx
|
|
Evelyn
9-10-2010
|
23-9-2010 10:52:02
hallo
bedankt voor jullie reacties.
Ik heb dan ook jullie raad op te volgen en proberen van de voorbereidingen te genieten.
Gisteren mochten we om onze ringen. Zag het wel zitten maar had ook wel beetje angst. Wij hebben onze ringen laten ontwerpen en hadden dus geen exact voorbeeld gezien op voorhand. Maar de andere creaties waren mooi en dus hadden we er wel vertrouwen in. Door onze famiale toestanden hadden de voorbereidingen een enorme achterstand opgelopen en hadden wij dus direct de ringen besteld.
Maar zoals je wss al kunt raden... terug een tegenvaller toen ik mijn ring zag. De ring voor mijn aanstaande vind ik wel mooi maar de mijne dus niet hé. We hebben er veel geld voor gegeven want het is namelijk een wit gouden en toch ben ik niet tevreden. Pff wat een tegenvaller en wat nu....
Ik heb maar besloten om het zo te laten want onze trouw valt al binnen 15 dagen! Tenslotte kost hij veel geld en misschien leer ik hem wel graag zien. Ik vind het wel heel jammer want ik had een exact beeld voor me hoe ik hem wilde maar helaas het mocht weer niet zijn. Ons geluk lijkt toch ver op dit moment hoor.
Nuja vanavond voor de eerste maal naar de priester die ons huwelijk zegent. Weeral zo'n verhaal. Vorige week, toen we voor de laatste keer bij de pastoor gingen, vertelde hij ons dat hij onze dienst niet kon doen, hij had andere afspraken....
Wij stonden dus 3weken voor ons huwelijk zonder priester, een geluk dat we nog vlug iemand gevonden hadden die vrij was.
Vanavond gaan we dus onze nieuwe priester voor de eerste keer zien. Nu ik heb er wel vertrouwen in want ik heb hem aan telefoon gehad en het was nogal een 'los' gesprek.
We zien wel.
grts en ik hou jullie wel op de hoogte
Evelyn
|
|
|
|
Sommigen onder ons nemen deze uitdrukking wel erg letterlijk. Jeroen en Sandra Kippers blijken echte waaghalzen te zijn. Na de ceremonie sprongen ze in het huwelijk vanop een hoogte van 50m.lees verder ...
|