'Ikwilnaarjulliefeestkomen - cv'

In mijn geboortedorp weet iedereen alles (van alles en iedereen). Moet je je neus snuiten? Dan weet Marjet van de zoon van de nicht van de bakker met welke zakdoek dat was! Ben je zwanger? Dan weet Fons die getrouwd is met de dochter van de neef van de slager (nog voor je bevallen bent) de naam van je baby! En met ’n huwelijk is het niet anders. Ook al woon ik 30km verder, iedereen in het dorp weet wanneer ik ga trouwen, met wie, waar, … Plots beginnen mensen, in het dorp, me aan te spreken. Mensen die ik viavia ken of mensen die ik in jaaaaaren niet meer gezien en/of gehoord heb. Ze laten duidelijk merken dat zij wel heel goed kunnen dansen, houden van lekker eten, graag komen kijken naar het kerkelijk huwelijk. Lachend kijk in hen aan, knik bevestigend en luister aandachtig terwijl zij hun ‘ikwilnaarjulliefeestkomen - cv’ aframmelen. Plots beginnen mensen me te vragen hoe het met onze dochter is. (Terwijl ik ze na het overlijden van ons eerste kindje nooit gezien heb!) En plots beginnen mensen zich voor te stellen als een goeie vriendin van mijn mama. Nee serieus, denken die mensen nu echt dat zij op onze gastenlijst gaan komen door het zichzelf voor te stellen als ‘partyanimal’ of door plots hun empatisch vermogen te tonen? Jammer maar helaas! Zowel mijn vriend als ik hebben een grote familie, een grote vriendenkring (van wie we al jaaaaaren weten dat zijn partyanimals zijn en hun empatisch vermogen zeer ver rijkt!) en enkele zeer toffe collega’s. De ‘zichzelfverkopers’ mogen dus elders gaan solliciteren!