Schoonfamilieproblemen

Ik zelf heb een soortgelijke situatie, maar dan mijn mijn eigen ouders en zus.
In augustus hebben wij een grote barbeque gegeven ter ere van onze verjaardagen.
Blijkbaar is er ergens een opmerking gemaakt tussen mijn vader en mijn vriend (heb je scampi's? Nee, ik heb wel garnalen) en voelde mijn vader zich beledigd en zijn mijn ouders en zus vertrokken (ouders reden mee met zus). Echter was mijn vriend van plan mij die avond ten huwelijk te vragen en heeft dit na korte overweging toch nog doorlaten gaan (voor mij was deze aanzoek zeer onverwachts). Toen ik dus later die avond belde met het "goede" nieuws, was de reactie van mijn vader: gefeliciteerd, ik kom niet. Vervolgens mijn moeder aan de lijn en toen ik vroeg of zij wel kwam, antwoorde zij: niet alleen. Toch een flinke domper op de vreugde voor mij. Later kwamen de reacties van andere gasten en kwam voornamelijk toch naar boven, dat de reactie van mijn vader op de "garnalenincident" toch zwaar overdreven was, aangezien het voor velen duidelijk was dat dit de typische droge reactie van mijn vriend is, die ze ook gewend zijn van hem. Hij had namelijk dezelfde reactie naar meerdere mensen gegeven. Al met al toch geen reden om niet op de bruiloft van je jongste dochter te komen?!?!? Toen ik twee dagen later mijn zus aan de telefoon had begon ze mijn vader te verdedigen, want mijn vriend was jonger en moest daarom toch zijn excuses maken. Nu is respect voor oudere mensen één ding, maar excuses aanbieden terwijl je niets fout heb gedaan en de "oudere" persoon overdrijft is toch wat anders. Dus toen ik ook aangaf dat ik het daar niet mee eens was, want dat hij volgens mij niets verkeerds had gedaan, begon ze mijn vriend flink af te kraken. Gevolg: ik kwaad en gezegd dat ze dat lekker bij mijn ouders kon gaan zitten en vooral niet moest komen naar de bruiloft, want dat toch een viering is van het samenkomen van twee mensen en dat als ze niet blij kunnen zijn voor BEIDEN, ze ook niet moeten komen voor eentje, want dat dat volgens mij hypocriet is. Op nog een mailtje van mijn zus na (anderhalve A4) met een complete opsomming wat er mis zou zijn aan mijn aanstaande en dus ook aan mij, omdat ik zijn kant kies en een tot slot koming dat ik blijkbaar geen familie meer ben, heb ik niets meer van ze gehoord.

Conclusie:
Ik plan ONS huwelijk dat ook volledig naar ONZE goesting en nodig enkel mensen uit die blij zijn voor ons BEIDEN en ons een gelukkig leven GUNNEN.
En als daar mijn ouders en zus niet bij zullen zijn, dat zal dat zo moeten zijn. Mochten mijn ouders echter toch ineens inzicht krijgen en ons hun excuses aanbieden voor hun overdreven reactie, dan zijn ze van mij nog welkom. Mijn zus heeft echter aangegeven dat ze geen familie meer van me is, dus vergeven en vergeten zie ik in haar geval niet mogelijk in de naaste toekomst.

Wow Leontine, ik herken je verhaal echt volledig.
Dat ouders zo kunnen reageren en niet blij kunnen zijn voor hun kind begrijp ik echt niet.

En dat je je zus moeilijk zou kunnen vergeven, kan ik ook begrijpen. Als er echt heel kwetsende dingen zijn gezegd, leg je dat niet zomaar naast je neer.
Mensen die niet in deze situatie zeggen dan wel dat je mensen moet vergeven en de `grootste` moet kunnen zijn maar ik kan dat ook niet op dit moment.

Nog veel sterkte!

Ook ik hoop voor jullie beiden ( Kendra en Leontine) dat alles terug goed komt ! Er gaan nog een paar maanden voorbij, dus het tij kan nog keren. Je trouwt maar 1 keer, en ook al ben je nu boos, je zal het je later beklagen dat ze er niet bij waren, en die dag komt nooit meer terug, je kan het niet overdoen! Ik hoop dat de ouders dit ook zullen inzien! Iemand zal toch de eerste stap moeten zetten....

Veel sterkte !