Aan Els

Hey Vicky,

heel lief dat je aan mij denkt hoor... ik heb al emmers volgehuild, en de tranen schieten me alweer in de ogen bij het lezen van jouw berichtje... Ik heb uiteindelijk geen nieuwe stof gekocht, het leek mijn moeder onredelijk, en ondoenbaar om nog volledig opnieuw te beginnen... het laten maken was ook een optie, maar dan ben ik op de duur een fortuin kwijt en wie geeft me dan de garantie dat het goed zal zijn?? De leerkracht in kwestie zegt dat ze er maar een millimeter aan veranderd heeft (en later werd het toch iets meer, allez, ge kent dat), en over de draad die ze ergens echt uit de structuur van de stof heeft getrokken heeft ze zelfs niets gezegd, ze heeft me een hele week opgebeld: gewone telefoon, voice mail, gsm, smsjes, gewoon om gek te worden, ik heb haar laatste voice mail niet meer beantwoord, ze vroeg me om nog stukken overschot te brengen waarop ze nog wat kon proberen, ze moet aan mijn kleed niet meer aankomen... Ik heb een andere leerkracht (die ik vorig jaar had, maar die (zo gaat dat in het onderwijs) geen plaats meer had in de school waar ik de lessen volg) geraadpleegd, ze is langsgeweest, heeft me gezworen dat het echt nog altijd heel mooi was, maar dat er niets meer aan kan veranderd worden, en ook van mijn moeder moet ik me erbij neerleggen, maar de fierheid is weg, ik moet nog aan de zoom werken nu eigenlijk, maar ik heb lood in mijn schoenen en geraak dus niet op het zolderkamertje om daar nog wat te naaien... De kapper? Iemand had me eentje aangeraden, ben daar naartoe gegaan, kostte me 100 euro, enkel nog maar het proefkapsel, maar ja, als ik nog eens een aantal kappers ga proberen ben ik ook altijd mijn geld kwijt hé, dus heb maar ineens mijn afspraak vastgelegd, het zat wel mooi en goed opgestoken, dus ja... en mijn mama heeft dan een klein financieel duwtje in de rug gegeven... Ik mag van haar nooit klagen, maar nu vindt ze het toch ook wel overdreven hoor, al die tegenvallers... Mijn vriend is dan donderdag ook nog met zijn knie tegen de laadklep van zijn camion terecht gekomen, dus konden we nog naar spoed... en zaterdag hadden we opnames voor ons feest (da's het enige speciale dat we op onze dag hebben), en nu was er iets mis met de camera en de cassette, de draad (zoals een cassetteke) kwam er helemaal uit, dus konden we nog eens terug voor een andere camera en ander bandje... Maar goed, de opnames zijn gelukt ;-) En onze fotograaf heeft vandaag EINDELIJK geantwoord... De rust lijkt dus weer een beetje te zijn weergekeerd! Maar ik ben mjin enthousiasme kwijt, echt, eigenlijk is alles klaar, op mijn kleed na, en ik kijk meer uit naar onze reis erna (eindelijk rusten!), dan naar de dag zelf, jammer eigenlijk! Fijn dat je aan me denkt, ik voel me nog altijd heel slecht, en ik vind het zelf bijzonder jammer... ik heb nog een kleine vier weken om enthousiast te worden... Ik hou je wel op de hoogte!!
Bedankt!
Elsxxx