TIP: Klik op het profielicoon van een gebruiker om
zijn/haar persoonlijke pagina te openen.
tamara
20-5-2011
|
20-1-2011 23:02:25
hey Kendra,
hoe bedoel je? twijfels over hoe de dag gaat verlopen?
ja met momenten panikeer ik ook of alles wel in orde zal geraken enzo, maar ben de laatste dagen toch weeral een flink eindje opgeschoten :)
heel veel succes, en probeer er gewoon zo veel mogelijk van te genieten.
|
|
Kendra
21-5-2011
|
20-1-2011 23:10:13
Hoi Tamara,
Eerder twijfels of we wel gelukkig gaan blijven. Hij verandert binnenkort van werk en gaat veel meer uren moeten kloppen, we gaan dus elkaar minder zien.
Dan denk ik al aan later, als we kinderen krijgen gaat hij ze nooit zien want hij is nooit thuis.
Waarschijnlijk is dit gewoon koudwatervrees maar ik kan daar met hem niet over praten want dan kwets ik hem. En nochtans, wij wonen al geruime tijd samen en zijn tot hiertoe heel gelukkig.
Maar hoe weet je nu dat je relatie tegen alles bestand is? Nu zien we elkaar graag maar gaat dat altijd zo blijven?
Pffff, het klinkt mss kinderachtig en geen onderwerp om op een trouwforum te plaatsen maar voor mij hoort dit er (jammer genoeg) bij op het moment. Misschien heb ik het gewoon lastig, is dit een lastige periode, soms is het ook lastig op het werk enzo. Misschien speelt dit allemaal mee.
Maar toch...
Onzekere groetjes
|
|
Claudia
26-5-2012
|
20-1-2011 23:37:34
Kendra,
Dat klinkt niet kinderachtig. En het zijn vragen die we ons allemaal wel eens stellen denk ik. Maar het zijn ook vragen waar je nooit echt op voorhand een antwoord op gaat krijgen toch? Het enige wat jullie allebei kunnen doen is blijven moeite doen voor elkaar.
Mijn vriend is een jaar geleden ook begonnen met een bijberoep en daardoor hebben we 1 weekend in de maand dat we echt samen zijn. Alle andere dagen werken we beiden of een van ons 2. En dan hebben we vaak wisselende uren. Ik de vroege, hij de late... . En dat is helemaal niet evident. En soms zijn er daar discussies over of loopt het al eens wat moeilijker tussen ons.
Maar we zien elkaar graag en willen met elkaar verder. En dat is voor ons het belangrijkste.
Uit je verhaal maak ik op dat je toch niet echt redenen hebt om te twijfelen aan jullie relatie. Omdat alles goed zit?
Het klinkt misschien cliche maar een relatie is een werken. Je moet er altijd moeite voor blijven doen.
Hoop dat je snel van je twijfelgevoelens afraakt en kan genieten van de voorbereidingen en van je huwelijk zelf.
Groetjes
Claudia
|
|
Aurelie
13-5-2011
|
21-1-2011 8:19:56
Dag Kendra,
Hier ook even onzeker hoor! En helemaal om dezelfde reden. Vanaf augustus zou hij naar het leger gaan, waar hij eerst twee jaar lang in de kazerne zou moeten blijven in de week ... Enkel in het weekend naar huis dus ...
Maar ik denk wel dat, if it's meant to be, je gewoon samen blijft. Het is een verandering in zijn leven dat ik hem gun (hij haat zijn werk nu) en hij is er zodanig mee bezig (hij si nu aan het afvallen!) dat ik enorm fier op hem ben!! Straks zal zijn eigen stiefvader (die "gewone" soldaat is) naar hem moeten groeten (hij als onderofficier  )
Dat was ook mijn eerste vraag: straks krijgen we kinderen en zit hij in Afghanistan of Irak ofzo ... Maar ja we hebben er lang over gebabbeld, ik begrijp zijn keuze en ik steun hem (zoals hij mij steunt dat ik niet kan zwijgen over mijn werk als juridische secretaresse).
Ik zie godganse dagen echtscheidingen passeren, en dan ben ik ook bang ... Mijn kantoor zei van: ah je gaat trouwen, perfect, kunnen wij uw echtscheiding regelen ...
Natuurlijk om te lachen, maar ik ben realistisch en ooit kan het zijn dat het minder gaat (die periode hebben we al gehad) of zelfs helemaal niet meer gaat maar dan is het echt zo dat ik dan van mijn eigen zal kunnen zeggen "ik heb echt ALLES gedaan voor ons huwelijk" ...
Realistisch blijven is een eigenschap. Wij zijn zelfs de papieren aan het regelen voor de levensverzekering van mijn moeder (die mij volledig toekomt), moest het ooit zijn dat ik en mijn moeder in een ongeluk omkomen, dan zou dat geld volgens de wet naar mijn toekomstige gaan, mijn moeder zie het dan liever gaan naar haar andere dochter, wat normaal is. Maar aan zo'n dingen enken is nooit leuk ...
Doe zoals ik, onderga het, vraag je dingen af, spreek erover en verder geniet van je dagje ... Wij waren gisteren al bezig om te hertrouwen na 25 jaar  Dat geeft je toch hoop 
|
|
Kendra
21-5-2011
|
21-1-2011 10:24:04
Hoi,
Bedankt van jullie lieve berichtjes.
Ik heb er gisteren nog met hem over gepraat, hij schrok wel even maar begrijpt het ook. En we zien elkaar doodgraag en willen niet meer zonder elkaar dus denk wel dat alles goed zit. Trouwen is een bevestiging van je liefde dus eigenlijk moet ik daar geen schrik van hebben.
En het feit dat hij meer weg zal zijn en ik daardoor een beetje begin te panikeren, is misschien net een goed teken, ik zie hem graag dus wil zoveel mogelijk bij hem zijn, dat is toch normaal eigenlijk. Nee, het komt allemaal wel goed :)
Maar misschien is het ook niet slecht om af en toe eens te twijfelen, dat toont dat we het goed menen met elkaar en dat we enkel het beste willen.
Vandaag ben ik nu toevallig ziek en werkt hij thuis en hij zorgt superlief voor mij, is zelfs naar de winkel gereden achter alles wat ik nodig heb. Zo`n ventje kan en mag je toch niet loslaten.
Ik ben blij dat ik niet de enige ben en dat dus mijn gevoelens volledig normaal zijn :)
Groetjes,
Kendra
|
|
tamara
20-5-2011
|
21-1-2011 14:54:26
hey Kendra,
ben echt blij voor je dat de twijfel weg is.
het is idd zo, je ziet elkaar graag, dus het komt allemaal wel goed!!
probeer gewoon zo veel mogelijk te genieten van de komende tijd!
heel veel succes
|
|
Kendra
21-5-2011
|
21-1-2011 15:05:54
Dankjewel!
|
|
jeff
27-8-2011
|
21-1-2011 15:25:31
Ik vind dat nu geen dingen om te twijfelen! Elke dag op elkaars lippen zitten is ook niks.
er zijn zoveel mensen die verpleegkundige zijn, brandweer, horeca, zakenmensen...die elkaar minder zien.... ook mensen die in ploeg werekn, nakkers enz....moesten die allemaal twijfelen en scheiden amaai, tzou schoon zijn.
Een gelukkig huwelijk, krijg je ook maar door gelukkig te zijn op je werk, je vrijheid en persoonlijkheid kunnen behouden, het wordt geven en nemen.
En inderdaad, veel praten met elkaar! Dat moet kunnen!
|
|
Kendra
21-5-2011
|
21-1-2011 16:48:51
@ Jeff: Ik zeg ook niet dat ik constant op zijn lip wil zitten en hem wil opsluiten in een kooitje maar als je maar om negen uur `s avonds thuis bent en `s morgens om half zeven al terug weg, vind ik dit wel jammer (zeker als je kinderen wil, die willen hun papa ook zien). En iedereen is daar anders in natuurlijk, de ene kan niet zonder zijn/ haar partner, de ander kan gemakkelijk een hele week weg zijn zonder die te missen.
Ik heb twee jaar geleden een half jaar ontwikkelingswerk gedaan in India en dan heb ik hem ook moeten missen, dat gaat ook maar ik vind het anders eens er kindjes komen...
|
|
Yicke
26-2-2011
|
24-1-2011 18:50:27
Ik denk dat dat begrijpelijk is.
Zelf heb ik niet echt veel getwijfeld, we waren ook al tien jaar bij elkaar, dat scheelt, maar inderdaad, zoals Aurélie zie, als je voor je werk veel met de 'miserie' geconfronteerd wordt, dan dek je je toch verder in hoor. Zelf hebben we een zo sluitend mogelijk huwelijkscontract, dat stelde mij gerust.
De twijfels gaan over na het zetten van de handtekening (wij trouwden voor de wet in november vorig jaar), dat kan ik je garanderen.
Probeer er als volwassen mensen over te praten, ook over de financiële regeling. Dat leverde som wat moeilijke gesprekken op bij ons, maar we zijn blij dat we het gedaan hebben en voelen ons alletwee zekerder, alsof we nooit bekocht kunnen worden (wat uiteraard, ondanks het goede contract nog kan, maar de kans op discussies is toch al kleiner).
Probeer er zeker met je man over te praten, het zijn belangrijke vragen die zeker voor je trouw uitgepraat moeten worden!
|
|
|
|
Sommigen onder ons nemen deze uitdrukking wel erg letterlijk. Jeroen en Sandra Kippers blijken echte waaghalzen te zijn. Na de ceremonie sprongen ze in het huwelijk vanop een hoogte van 50m.lees verder ...
|