TIP: Klik op het profielicoon van een gebruiker om
zijn/haar persoonlijke pagina te openen.
joke
13-8-2011
|
15-2-2011 9:36:46
hoi hier was het net hetzelfde er werd wel over gepraat
maar uiteindelijk kwam er maar geen echt aanzoek gek
werd ik er van, uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt
en zelf voor het aanzoek gezorgd, ik wist dat hij toch
trouwen wou en zo kon ik mezelf als verloofd zien en
toch beginnen plannen haha.
grtjs
|
|
Leontine
3-6-2011
|
15-2-2011 9:38:52
OOHHHH, ben zo blij dat die van mij echt op z'n knieën is gegaan en een diamanten ring had... Dit klinkt als iets wat hij ook had kunnen doen namelijk. Sta je daar: uhmmm, meent ie dat nou???? Misschien eens iets opgooien van: jaaa, maar alvorens naar alles te informeren en plannen zou ik je graag eerst op de knieën willen zien en DE vraag horen. Dat hoort er namelijk ook een beetje bij dan hé??? Hoop voor je dat ie dat dan ook echt doet, want dan weet je het tenminste zeker. Anders sta je later uit te leggen aan je kinderen: papa en mama waren blijkbaar al twee maanden verloofd voordat mama dat pas wist  . Of worst case scenario: mama was alles al aan het plannen en reserveren alvorens ze besefte dat papa een grapje had gemaakt... Ik heb die van mij trouwens wel een week na het aanzoek meegenomen naar de juwelier en de ringen besteld en laten graveren met de datum. Kon hij er in elk geval niet meer op terug komen of uitstellen...
SUCCES!!!
|
|
Lesley
8-7-2011
|
15-2-2011 9:40:51
Bij ons is het net op dezelfde manier gegaan. We hebben er samen over gepraat en gepland, zonder een echt aanzoek, maar ik of wij voelden ons toch ook wel verloofd. Ondertussen hebben we al héél veel gepland en trouwen we op 8 juli.
Groetjes en veel succes met de voorbereidingen!
|
|
Sofie
26-5-2012
|
15-2-2011 9:46:32
hihi.. leuk verhaal wel!
Ik heb een beetje hetzelfde voor gehad.
Ik zit nu al 1,5 maand thuis door een auto ongeval met whiplash letsel als gevolg.
Paar weken terug was het dochtertje van onze beste vrienden hier op logement en ik wil zelf al een hele tijd kinderen. We hadden weer een heleboel meningsverschillen de dag erna over het feit: kinderen krijgen. Voor hem moet dat niet...
De maandag erop komt hij thuis van het werk, ik was met het eten bezig, zegt hij doodleuk:
"Heb eens zitten denken.. Wat zou je ervan denken als we 2011 vrijhouden om onze verbouwingswerken verder af te werken en 2012 trouwen??? Voor de rest zien we dan wel weer"
Euhm.. OK :) want ik ken hem goed genoeg, hij zou pas voorstellen om te trouwen als hijzelf er uiteindelijk mee akkoord zou gaan om aan kinderen te beginnen...
Dus het weekend erop zijn we naar mijn ouders geweest waar hij dan wel effectief aan mijn vader is gaan vragen of hij met me mocht trouwen. Daarna het heugelijke nieuws aan zijn ouders gaan vertellen.
Afgelopen weekend had ik ineens een ring om mijn vinger :) Een totale verrassing! Hij zei wel dat hij ergens dit jaar nog een romantisch aanzoek zou doen, maar hij was steeds aan het focussen op Rock Werchter, omdat we elkaar daar 5 jaar geleden hebben leren kennen :) Dus JEEJ ;-) nu was het officieel!
Dit is mijn verhaaltje. :)
Maar als je zeker wil zijn, kan je misschien eens op een avond je gesprek van toen aanhalen en vragen of hij effectief serieus was.. ? Dan ben je toch een beetje zekerder :)
Als het zo is: Een dikke proficiat!!!
|
|
sofie
8-9-2012
|
15-2-2011 9:51:02
Wij hebben ook heel lang gepraat over trouwen... Ondertussen zijn er eerst 2 kindjes gekomen. Ik heb m'n manneke duidelijk gemaakt dat ik toch nog altijd graag wou trouwen en dat ik ook een knieval verwachtte...
Dat heeft ie 31/12/10 uiteindelijk toch gedaan nadat ie de toestemming aan m'n ouders had gevraagd. Allemaal lekker officieel dus. En dat had ik toch nodig als bevestiging moet ik zeggen.
Wij hebben trouwens ook de datum 8/9/12 geprikt.
Moest ik van jou zijn, zou ik toch nog eens polsen. En als je graag een aanzoek wil, bespreek dat dan ff met je partner!
Veel succes nog xxx
|
|
ruth
5-8-2011
|
15-2-2011 10:01:25
Hey,
Ja, dé vraag moet wel komen om duidelijkheid te scheppen, niet? Zelfs bij ons, waar hij over het avondeten gewoon mijn hand nam en de vraag stelde ( zonder ring, maar gewoon heel spontaan), was er toch sprake van een huwelijksaanzoek.
Misschien moet je hem gewoon zeggen dat zolang hij het niet officieel vraagt, je het ook niet kenbaar kan maken aan anderen? Of zou hij dan weer terugkrabbelen? Ne goeien babbel erover met je partner zal misschien veel verhelderen:)
Liefs en succes!
|
|
tima
8-9-2012
|
15-2-2011 10:16:42
bedankt allemaal voor de reacties  kdenk dat ik er inderdaad vantweekend toch nog eens over begin om toch zeker te zijn . kweet wel da een knieval of zo dat ik dat niet moet verwachten van mijn ventje das niet echt zijn ding we hebben zaterdag een getrouwd koppel die komt dineren kan dan wat opspitten over de tijd van hun verloving miss begrijpt hij de hint en dan zondag miss nog eens heel dik erop leggen hihi
en ja wij hebben al ons huisje en een zoontje kdenk dat daardoor is dat hij denkt dat dat aanzoek moment niet meer nodig is zeker en kben zeker als ik ga beginnen plannen hij het zeker niet meer gaat doen en stel je voor dat ik al naar zalen ga en dat hij dan bedenkt dat het toch te veel is naar zijn gedacht 
|
|
chrisje
5-8-2011
|
15-2-2011 10:22:34
Hey,
Je bent niet de enige hoor, bij ons ging het net zo, daar ik al een keertje gehuwd was en steeds zei ikke nog trouwen nooit meer.....
Dus vorige zomer stond ik op en mijn vriend waar ik al een ruime tijd mee samen ben had een zware periode achter de rug toen en besefte maar al te goed dat we samen een ondoorgrondelijk paar waren, dus zei hij op een morgend met de tranen in zijn ogen ik wil je nooit kwijt!!Dus ik versteld van, daar is nooit een woord over gezegd he!!Neen, zei hij je begrijpt me niet goed denk ik, ik wil echt graag trouwen met je voor nu en altijd, ik lachte ermee maar zag dat hij het meende en ik smolt en zei natuurlijk, ja oke, hij schoot onmiddelijk in gang en gingen diezelfde dag nog naar het gemeentehuis om een datum te reserveren, dus ja we trouwen op 05 augustus 2011, en ja die ring die heb ik inmiddels gekregen bij een romantisch etentje en zelfs toen werd ik nog zwak heeeel zwak...
Maar al bij al hij zal het zekers wel menen, en je zal zien hoe vlug je alles aan het regelen bent en hoe vlug die dag er zijn zal...
Veel succes alvast, Chrisje
|
|
Rebekka
11-11-2011
|
15-2-2011 10:48:18
Ah, romantische verhalen...
Bij ons heb ik altijd gezegd dat hij zich moest haasten, want als ik vond dat het te lang duurde voor een aanzoek, dat ik het dan ging vragen. En met de kerstdagen schoot hij in actie en op een avond vroeg hij "Trouwen?" Ik dacht 'mhm, hij wil lief doen...' en ik zei "Ja, natuurlijk". Dag erna, zelfde verhaal: hij weer "Trouwen?" en ik weer "Ja, natuurlijk!". En op de derde dag vroeg hij het weer, en ik zei "Derde keer is het officieel, dan gaan we het aan onze ouders vertellen en alles erop en eraan..." Waarop zijn antwoord "Trouwen?" was en ik dus "Ja" zei. ^_^
Maar ik geef de anderen hierboven gelijk: zet u even neer met uw vriend, praat een keer serieus erover, en zeg dat je toch graag 'officieel' gevraagd wordt - dat je het dus wil kenbaar maken aan je familie en je vrienden. Hij beseft misschien zelfs niet dat jij niet weet of het serieus was of niet.
Veel succes he!
|
|
Tinneke
9-7-2011
|
15-2-2011 11:38:43
Bij ons hetzelfde verhaal, we hadden het er al een paar keer over gehad, soms wat concreter, maar ik zei altijd dat hij het eerst dan eens lief zou moeten vragen. En dat heeft hij uiteindelijk ook gedaan en werd het bizar concreter, maar wel goed ;-)
|
|
ilse
7-8-2010
|
15-2-2011 12:19:06
Hey dames,
Hier zelfde verhaal. Heb geen officiele aanzoek gehad, hij is niet op z'n knieën gegaan maar zo is hij ook gewoon niet... Maar ben ondertussen toch maar mooi getrouwd hé 
(Heb zelfs geen verlovingsring gekregen maar dat was mijn eigen keuze, vond dat weggesmeten geld, ik ging 5 maand later toch mijn trouwring krijgen  .) Bij ons kwam het gewoon ter sprake aangezien wij samen een huis wilden kopen (woonden toen samen op zijn appartement ; trouwens is exact een jaar geleden zie ik nu...). Mijn voorwaarde was eerst trouwen, dan huis... Dus we hadden het weer over beginnen zoeken voor een huis en ik herhaalde mijn voorwaarde waarop hij ineens zei "wat als we gewoon dit jaar trouwen dan?".... Oké dat was het dan, ik was verloofd en dolblij natuurlijk We hadden al meermaals gebabbeld over hoe wij ons feest zagen als we ooit zouden trouwen (gaan eten op restaurant met de suite en daarna een goei trouwfuif) dus daar waren we al lang op voorhand uit en mijn ventje is gewoon na de bespreking ineens al beginnen zoeken naar zalen enzo.
Hij zei achteraf wel van "was al aan het denken om u ten huwelijk te vragen maar wist nog nie goe wanneer enzo"... maar ja zo is hij nu éénmaal, als ik op hem moet wachten Zo is onze relatie ook begonnen, ik heb hem mee uitgevraagd want anders was er toch nooit iets van gekomen. 't Leven is aan de durvers hé
En Tima, maak je geen zorgen over het budget... het kan voor véééééél minder dan 25.000 euro (bij ons was het in totaal een 7500 euro all in)
Groetjes,
ilse
|
|
Cindy
5-5-2012
|
15-2-2011 17:30:30
Hey Tima,
Hier ook zo'n leuk verhaal.
Wij hebben allebei al een verleden met ons mee. Mijn ventje was al een keer getrouwd en heeft uit dit huwelijk 2 schatten van kinderen. Ikzelf was nog niet getrouwd, maar had wel al een langdurige relatie en hieruit ook een zoon. Zijn zus heeft ons gekoppeld, omdat ze vond dat ik als verpleegsterke zo goed op zou schieten met zijn gehandicapte zoon. Da's niet evident hé, opnieuw beginnen als er een zwaar gehandicapt kind bij is. En wat blijkt, wij passen perfect bij elkaar.
Eerst had ik iets van : voor mij MOET dat niet, trouwen.
Maar aangezien de mama van zijn zoon niet omkijkt naar dat lief jongetje en enkel de profijten (€) ervan wil zien, heeft hij er 4 jaar voor gevochten via het gerecht om het adres van zijn zoon bij hem te krijgen. De laatse 2 jaar samen met mij. Toen had ik iets van: dit mag niet voor niets geweest zijn. Zijn zoon ziet MIJ als zijn mama (is mentaal en fysiek gehandicapt) en andersom. Ik wil mijn nieuwe zoon niet kwijt. Wat als er met mijn ventje iets gebeurt? Dan gaat alles weer naar zijn ex en is mijn stiefzoon zijn "mama" zoals hij mij kent wel kwijt.
Dus begon ik over trouwen om zekerheden in te bouwen. Ondertussen weten we dat er heel wat meer nodig zal zijn om die zekerheden vast te leggen, maar de trouw-idee stond wel al vast. Dus gaan we er wel mee door. Al is het maar om aan heel de wereld te laten zien hoe graag wij elkaar en elkaars kinderen zien.
Maar een aanzoek kwam er nooit.
Na een hele reeks planningen heb ik voor te lachen gezegd dat ik dit nog verwacht. Maar eigenlijk hoeft dit nu niet echt meer voor mij hoor. Zou natuurlijk leuk zijn, hé.
Wat jou situatie betreft: ik zou het inderdaad eens rustig nog eens vragen of je dan naar het gemeentehuis mag gaan om de datum vast te leggen. Ik denk dat je dan wel meer zekerheid zult hebben hoever hij het meent.
Veel succes en ik hoop alvast dat hij alsnog op de knieen voor je gaat.
|
|
joke
13-8-2011
|
15-2-2011 20:33:53
je schrijft dat je al een zoontje hebt, wij hadden al een dochter en ik heb
het aanzoek via haar laten gaan, ik heb een tshirt laten bedrukken met de
tekst: lieve papa wil je met ons mama trouwen? Heb haar bij hem op bed
gezet en valla daar was het aanzoek, as we op die mannen moeten wachten he hihi
|
|
Sonja
12-5-2012
|
16-2-2011 7:35:30
Mijn vriend wou nooit trouwen...ik wel en hebben daar uren over gebabbeld, hij zag het "nut" er niet van in en we hebben het toch goed samen,...we zijn reeds 15 jaar samen.
Toen een kameraad van hem trouwde in april 2009, vroeg hij ineens : en jij wil per se voor de kerk trouwen?
Ik wist niet wat ik hoorde? Ik dacht, ja, voor mij hoort dat er gewoon bij....
Hij zei dat hij het wel zag zitten, net zoals bij die kameraad, enkel voor de wet trouwen, lekker eten en een leuk feestje.
Ik moest daar toch wel over nadenken...een maand later waren we op weekend en begon hij er weer over, die avond hebben we er lang over gebabbeld, hoe we het zagen, wat het allemaal ging kosten,...zo begonnen we ook aan onze lijst van genodigden, hebben we prijzen opgevraagd en kostenraming gemaakt. We wisten in grote lijnen wat het zou worden. Dan lag het weer even stil, regelmatig begon ik er over....
Mijn vriend is iemand die veel tijd nodig heeft om na te denken.
Ik heb meerdere keren gesproken over hoe ik het aanzoek zag zitten, maar besefte ook wel dat het niet echt realistisch was, ik zou het dan al op voorhand weten.
Vorig jaar, 30 oktober, was het zover!
We gingen gewoon gaan eten in een restaurant bij ons in de buurt, ik had totaal geen vermoeden....
Hij had hiervoor een excuus, om mij daar te krijgen, en na het hoofdgerecht, stond hij recht, ging op zijn knie en gaf mij een mooie ring en de vraag natuurlijk of ik wilde trouwen?
Ik was geschrokken en ben hard beginnen lachen, ik, kon het niet geloven.
Natuurlijk vond ik het fantastich, eindelijk! Ik had het niet meer verwacht!
Zijn ouders en zijn zus waren al op de hoogte van zijn plannen, voor de rest niemand.
Je ziet, ik heb lang moeten wachten, maar voor mij was het belangrijk dat hij het vroeg, dat hij het écht wou!
En daar ben ik echt blij om!
Sommige mannen hebben een "pushke" nodig en invoed van vriendenkring kan ook helpen.
Geniet van de voorbereidingen!
Groetjes,
Sonja
|
|
tima
8-9-2012
|
16-2-2011 9:52:44
hihi dat puchke komt hoor er zijn er drie in onze kring verlooft vorige jaar waarvan eentje al trouwt in mei dus hopen op zien trouwen doet trouwen ?? we zien wel vant weekend zo in de week tussen de soep en de patatjes niet echt handig é
Maar zoals je zegt sonja ik wil dat hij het ook echt wilt en niet alleen omdat er telkens over bezig ben het moet uit liefde gevraagd zijn niet ? miss wat ouderwets van mijn kant maar kan er niet aan doen
|
|
Yicke
26-2-2011
|
17-2-2011 12:36:36
Ik beschouwde me na die gesprekken niet als verloofd. We zijn sinds 2000 samen, en ja, in de loop der jaren werd er vaak over trouwen en wensen gesproken, maar de echte vraag, die is pas vorige zomer gekomen.
Noem me ouderwets, maar één van de twee moet het toch echt vragen en er moet een concreet antwoord komen of ik voel het niet aan als een verloving, maar als een businessdeal... Als is het maar voor de zekerheid: als je niet zeker bent, dan is het toch niet 100% echt he!
|
|
Ingrid
7-5-2011
|
17-2-2011 14:12:13
Leuke verhalen hier.
Ik vind ook dat er een echt huwelijksaanzoek moet zijn. Mijn vriend heeft het 2 keer gevraagd voor ik er klaar voor was. Vorig jaar in mei heb ik het hem gevraagd,en kreeg een ja. De verlovngsrng had ik al na een jaartje relatie. We zijn ondertussen 11 jaar samen en nu pas ben ik er 100% klaar voor en 100% zeker van de stap.
Groetjes,
Ingrid
|
|
tima
8-9-2012
|
17-2-2011 16:43:12
tja hier is het radio stilte hij praat er niet over niets nada geen woord dus ja kzal niet naar stadhuis moeten lopen kzal vantweekend nog eens voorzichtig polsen maar als hij het niet deftig kan doen laat ik het rusten + kheb altijd gezegd voor mijn dertigste anders moe je nie meer afkomen dus ja in juni 2013 word ik 30 dat ga ik ook nog eens door steken hihi kan ma proberen é
|
|
|
|
Sommigen onder ons nemen deze uitdrukking wel erg letterlijk. Jeroen en Sandra Kippers blijken echte waaghalzen te zijn. Na de ceremonie sprongen ze in het huwelijk vanop een hoogte van 50m.lees verder ...
|