Enthousiasme over voorlezen in de kerk ..

Nja. Moet er misschien wel bij zeggen dat ze 19 is en nog in een vrij puber fase zit (altijd op stap, niks verantwoordelijkheid, regelmatig ruzie met de ouders, "gothic" fase ..). Maar het kwam toch hard aan.

Dit is de tekst:

Laat deze kaars een stille getuige zijn van de vreugde en het verdriet in jullie gezin.
Een symbool van jullie trouwe liefde.
Steek ze aan wanneer je samen mooie en gelukkige momenten mag beleven: de verjaardag van jullie huwelijk, de geboorte van jullie kind, of zomaar omdat je blij bent met elkaar.

Maar steek ze ook aan als het donker wordt, als er storm opsteekt in jullie huis, als je in stilte onder iets lijdt, als je de eerste stap wil zetten, maar je weet niet hoe, als je tot een gesprek wil komen, maar geen woorden vindt, dan zal deze kaars een duidelijk teken zijn, een sprekende taal die je allebei meteen verstaat.

Dat is nu toch niet overdreven eh? Is de tekst niet jong aanvoelend genoeg?

Als ze dan toch in een 'gothic'-fase zit: heeft ze dan misschien originelere ideeën? Vele gothics dwepen met zweverige, romantische teksten... (of is ze alleen in de mode, maar niet in de spirit van de gothic?)
Op onze trouw hebben onze sprekers geen tekst opgelegd gekregen. Dat vonden ze eerst heel moeilijk, om zelf iets op papier te zetten, maar achteraf is het iedereen gelukt om hele mooie woorden uit te brengen en dat is zo veel mooier dan een voorgekouwde tekst! Laat je zus misschien de keuze...
Veel succes!

Kelly, ik heb iedereen toch licht gedwongen hoor ;) Allé, niemand zegt spontaan van "ik wil graag lezen!" en ze zagen allemaal een beetje maar uiteindelijk willen ze het toch wel doen hoor (zelfs mijn zus, ze zou zich een slechte zus vinden als ze dat niet gewoon zou doen voor mij ;).

Uiteindelijk lezen mijn moeder (wou dat ook niet maar ja), mijn zus, 2 schoonzussen, 2 getuigen en wij zelf.