TIP: Klik op het profielicoon van een gebruiker om
zijn/haar persoonlijke pagina te openen.
Kendra
21-5-2011
|
13-4-2011 14:16:42
Hey,
Gelukkig kan ik me niet inbeelden hoe dat moet voelen. Wel heb ik deze zomer mijn grootvader plots verloren. Ik was ook van plan om eventjes naar het kerkhof te gaan om een bloemetje op het graf te leggen, hij was er zo graag bij geweest ...
Ik weet echter ook niet of ik inderdaad niet te emotioneel ga zijn, misschien dat ik dit beter achteraf eens doe.
En sowieso kan je in je ceremonie iets doen, in een kerkelijke viering is er altijd een momentje voor de overledenen tijdens de voorbeden. Je kan ook een kaarsje laten branden.
Veel succes met je beslissing!
Groetjes,
Kendra
|
|
Melodie
4-6-2011
|
13-4-2011 14:25:20
Hey Cindy,
ik zit helaas in hetzelfde schuitje. Maar mijn papa is gecremeerd en heeft geen graf. Dus die mogelijkheid heb ik niet. Ik denk moest ik die mogelijkheid hebben, ik achteraf naar zijn graf zou gaan om mijn boeketje te leggen. Om dan ook echt even rustig en in alle sereniteit bij het graf te zitten. Ik vind het een prachtig gebaar als je dit de dag zelf zou doen, maar dan krijg je het misschien echt moeilijk. Ik hou nu al mijn hart vast voor het moment dat ik zonder mijn papa de kerk moet binnenwandelen. Ik hoop maar dat ik me sterk kan houden. Het enige advies wat ik je kan geven, doe waar jij je goed bij voelt. Moet je je rushen om dit te kunnen verwezelijken binnen jouw planning, doe het dan niet. Het verstoort misschien de gelukzalige buzz waarmee je die dag rondloopt. Moeilijk hé? Ik wil het graag ergens in de mis verwerken, maar vind dit zo moeilijk. Het is voor mij ook nog zo kort geleden, dat het echt nog te pijnlijk is. Anderzijds wil ik hem niet verloochenen natuurlijk.
|
|
Patricia
2-6-2012
|
13-4-2011 14:26:27
Cindy,
Ik zit ook in hetzelfde geval, maar dan met mijn mama. Ik zou doodgraag even aan haar graf gaan staan, om haar mijn outfit te tonen. Goh ja, stom zullen vele mensen zeggen omdat ze je even goed kan zien waar je ook bent. Maar ja, dat zijn zo van die gevoelens die je niet kan uitleggen hé.
Jammer genoeg is het kerkhof te ver van het feestgebeuren af. Ik zou teveel tijd verliezen, of ik zou ervoor moeten gaan, maar ja, dan kan Bart weer niet mee (verrassing van het kleed).
Ik ben er ook nog niet uit wat of hoe ik het allemaal ga doen. Maar zoals je zegt, het is helemaal niet ver, dus, als je daar echt "nood" aan hebt, doe het dan gewoon. 2' bij hem zal je wss al een goed gevoel geven. Uitendelijk kan je ook nog de dag zelf beslissen of de emoties van de dag het toelaten of niet.
Hoe dan ook, weet dat hij je wel ergens van op z'n wolkje die dag zal volgen en een oogje in 't zeil zal houden (dat is toch iets waar ik mezelf van overtuigd heb).
Ik leef met je mee.
|
|
jill
30-6-2012
|
13-4-2011 14:56:43
Hey meid,
Hier nog 1 in hetzelfde schuitje.
Mijn vader is iets meer dan een jaar overleden.
Wij hebben er ook over nagedacht hij is uitgestrooid op zo'n gemeenschapelijke stuk. Daar zou ik graag wel een bloemetje leggen. Maar ik twijfel of ik het dezelfde dag ga doen. Want als je eerlijk bent het is en blijft een moeilijk moment, en ik zou ook niet graag heel emotioneel worden op mijn trouwdag, het zal zo al moeilijk zijn om geen traantjes te laten. Ik denk dat we dit op ons gemak de dag nadien gaan doen.
Veel sterkte alvast!
|
|
frida
6-2-2010
|
13-4-2011 17:24:10
hey,
Op zo dag mis je ze het meest, wij hebben ze wel erdacht in een voorbede en de dag nadien naar het kerhof geweest waar de ouders liggen van mijn man. ( wij hadden op onze stoelen elk 1 bloem en die hebben wij bij hun graf gelegd).
De week nadien hebben we naar mijn moeder haar graf geweest, daar zij in Nederland begraven ligt.
Sterkte frida
|
|
veronique
30-6-2012
|
13-4-2011 20:27:41
Dag Cindy,
Wij hebben alle 2 onze mama niet meer, maar ze liggen te ver om dezelfde dag te gaan, maar toen onze buren trouwden zijn zij ook op hun trouwdag naar het kerhof geweest, en hebben zij in de kerk met een groot scherm gewerkt waarop er tijdens de dienst foto's te zien waren van hen, maar dan ook van haar papa terwijl zij iets voorlas over en voor haar papa.
Het was enorm emotioneel, want ik was toen zwanger, en de tranen rolden over mijn wangen.
Achteraf is zij ook haar boeket op het graf gaan leggen.
groetjes
|
|
mona
26-8-2011
|
13-4-2011 21:32:14
Mijn schoonvader is ook nog niet lang geleden overleden, maar wij zullen die dag zelf niet nr het graf gaan (ik ben superemotioneel op dat gebied). Maar nemen een dag ervoor de tijd en zeker er ook na.
Toen mijn nichtje trouwde is ze nr het graf van haar zus geweest, maar doordat ze al wat achter stond op schema hebben de gasten moeten wachten, dus daar dan zeker opletten.
|
|
Cindy
5-5-2012
|
14-4-2011 12:35:31
Bedankt iedereen,
Jullie hebben gelijk, misschien gaat dat iets te emotioneel zijn de dag zelf.
Wij doen geen kerkelijke viering, maar een alternatieve ceremonie met Altaarnatief.
Hierin ga ik zeker eens terugkomen op mijn papa, al was het maar omdat er intussen al 3 kleinkinderen zijn, hij heeft geen een van alle 3 geboren weten worden. Hij is dan wel al 11 jaar dood, ik mis hem nog steeds even hard. En mijn zoon is 9 jaar en vraagt zoveel naar hem. Dus via de ceremonie gaan we er bij stil staan. Waarschijnlijk laat ik de 3 kleinkinderen dan een ballon oplaten met een tekstje van zichzelf voor opa erop. Dat gaat al emotie genoeg zijn.
De dag nadien ga ik dan tijd genoeg hebben om eens naar het kerkhof te gaan.
Hij weet van hierboven ook wel dat hij diep in mijn hart zit, en die dag nog meer. Dus wat haalt het uit op persé de dag zelf te willen gaan, hij zou ook liever gehad hebben dat ik er een leuke vrolijke dag van maak.
Dus laat ik de idee van kerkhof de dag zelf een beetje varen.
Nog veel sterkte ook aan jullie.
Cindy
|
|
|
|
Sommigen onder ons nemen deze uitdrukking wel erg letterlijk. Jeroen en Sandra Kippers blijken echte waaghalzen te zijn. Na de ceremonie sprongen ze in het huwelijk vanop een hoogte van 50m.lees verder ...
|