verhaal eerste lezing

Zou je de tekst van de laatste hier even willen kopiëren? :-)
Bedankt voor je reactie!

die tekst van dat laatste moet ik nog even zoeken. Maar heb wel al dat van saartje zoekt de liefde

“Saartje,” roept Mama muis, “opstaan!” Nog helemaal slaperig komt Saartje muis na een lange winterslaap uit haar holletje gekropen. “Wat is er?”, vraagt ze. “Het is lente, “ zegt mama. “Wat is lente?” wil Saartje weten. “In de lente ontwaakt alles,” legt mama uit. “De muizen, de egels, de bijen, de beren, de bloemen, … en de liefde.” “De liefde? Liefde, wat is dat?” vraagt Saartje. “De liefde,” zegt mama dromerig, “is iets heel bijzonders. Door de liefde fladdert en kriebelt het in je buik. Door de liefde maakt je hart sprongetjes. En van puur geluk wil je tot hoog in de wolken springen.” “ Dat klinkt leuk” zegt Saartje. “ik ga op zoek naar de liefde.” Ze geeft mama een dikke zoen.
In opperbeste muizenstemming gaat Saartje op pad. Ze ziet de bomen, ze ruikt aan de bloemen. Maar van de liefde is er geen spoor. Waar ontwaakt de liefde? Is het in de bomen? Tussen de grassprietjes? Aan de oever van het meertje?
“Au!” roept Saartje, “kan je niet uitkijken?” “Waarom ik”, vraagt de mannetjesmuis terwijl hij over zijn hoofd wrijft. “Je keek zelf niet uit.” “Pff, wat heb je hier eigenlijk te zoeken?” vraagt Saartje terwijl ze de muis van kop tot teen bekijkt. “Ik ben op zoek naar de liefde, en jij?”
“Ik ook,” zegt Saartje verbaasd. “Hé, dan kunnen we net zo goed samen op zoek gaan naar de liefde.” “Oké,” zegt de mannetjesmuis, “Ik ben Robin.” “Dag Robin, ik ben Saartje.” En dan gaan ze samen op zoek.
“Ik denk niet dat de liefde in een boom zit”, zegt Robin, “ze zou er veel te gemakkelijk kunnen uitvallen.” “Brr,” Saartje heeft het koud onder de schaduw van de boom en Robin legt zijn trui over haar schouders.
Vervolgens speuren ze de hele weide af. “Ik denk”, zegt Saartje, “dat iedereen er overheen zou lopen als de liefde op de grond zou liggen.” “Maar waar moeten we dan zoeken?” zegt Robin.
“Au!” Saartje struikelt over een steen. “Heb je je pijn gedaan?” vraagt Robin. “ik denk het niet,” zegt Saartje. Als Robin zijn pootjes naar haar uitsteekt om haar overeind te helpen, kijkt ze recht in zijn warme bruine ogen.
“We rusten even uit.” Zij aan zij zitten Saartje en Robin in een bootje dat op het water van het meer schommelt. Er waait een warm briesje en achter het meer gaat de zon onder. Opeens voelt Saartje dat Robins pootjes de hare zoeken. Een poosje zijn ze alle twee muisstil. Dan voelt Saartje iets heel vreemds in haar buik. Het lijkt alsof er vlinders in rondfladderen. En haar hart! Het huppelt op en neer, alsof het sprongetjes maakt, steeds sneller.
Als Saartje eventjes opzij gluurt, kijkt ze recht in de ogen van Robin. “Ik denk…” fluistert Saartje. “Ik denk ook…” fluistert Robin.
Daarna geven ze elkaar een hand en dansen samen langs de oever van het meer. Ze huppelen en springen, tot bijna in de wolken, zo hoog.

Hoi,

Wij hebben gekozen voor 'het land van de grote woordfabriek'. Kort maar krachtig!

groetjes
Tinne

Bedankt voor jullie reacties!
@Claudia: wat een mooie tekst!!!Die kende ik nog niet :-)