eigen papa uitnodigen?

Hey,

Ik begrijp de enorme moeilijkheid.

Wij hadden hier een beetje hetzelfde. Met zijn pa was er sinds jaar en dag geen contact, met zijn familie wel, maar de reactie van een bepaalde onkel was meten: "als hij niet uitgenodigd is, dan kom ik niet" (terwijl we op dat moment nog niemand hadden uitgenodigd!)

Ik ben er toch op blijven hameren dat er moest gebbabeld worden met zijn vader, en dat we nu allemaal volwassen waren! Ik heb dus ook toen mijn trots ingeslikt en als eerste de stap gezet naar zijn pa van "we zouden eens moeten praten". Tot over 5 maand geleden wisten ze dus niet dat we verloofd waren ...

Het heeft hem duidelijk zeer gedaan dat hij niet bij alles werd betrokken (hij staat oa niet op de uitnodigingen...) en hij heeft ook zijn fout ingezien om geen verder contact te zoeken met zijn zoon ... Mààr, aangezien wij de eerste stap hadden gezet, moest de rest nu van hem komen .. en nu 5 maand later, wordt ik gestalkt door mijn schoonvader die overenthousiast is over ons huwelijk en heel blij dat hij met alles te maken heeft. :-)

Die onkel is niét uitgenodigd, die moest ma niet zo reageren achter onze rug om!

Hij zit wel aan tafel met zijn neef en nicht en de moeder van mijn toekomstige. Ze moeten maar met anderen mensen praten, ze gunnen het ons allemaal (moeder ook hertrouwd enz) en ze zullen zeker geen miserie maken!

Het is inderdaad een moeilijke beslissing maar ik vind bepaalde familiegebeurtenissen (huwelijk, sterfte) altijd wel dé moment om bepaalde banden te herlijmen ! Dus wij hebben het geprobeerd en het is goed uitgedraaid want mijn toekomstige is nu zijn papa aan het zien voetballen .. Hij heeft hem uitgenodigd om de match te komen zien ... Iets wat hij nooit gedaan had!

Succes en een kleine tip: vééél praten met je toekomstige! Want ik blijf erbij, als er iemand als een ouder niét aanwezig is op het huwelijk van de kinderen ... Daar krijg je ooit spijt van!

Als jij liever je stiefpapa vraagt om je door het gangpad te vragen, dan moet je dat gewoon doen! Ik vermoed dat je daar een goede reden voor hebt, en dat is de enige reden die telt. Het is JOUW dag, niet die van je papa of wie dan ook, en die moet je vieren zoals jij (en je aanstaande natuurlijk) dat wilt En trek je er maar niets van aan of dat nu "hoort" of niet. Volg je gevoel en zorg ervoor dat je je op DE dag geen zorgen hoeft te maken.
Veel succes!

Hij zou het niet zozeer verpesten... of toch wel? Maar ik word nu al gewoon nerveus... Ik heb geen zin in contact te onderhouden omdat het 'moet'... hij kan niet met me praten, dat heeft ie nooit gekund.
En ik heb ergens het gevoel dat ik perfect zonder kan, mocht het niet dat ik dan naar onze genodigdenlijst kijk en toch wel moet toegeven dat 3/4e van het volk familie van mijn vriend zal zijn. En zijn familie hecht echt belang aan familie en ik wil niet overkomen alsof ik de mijne niet eens wil voorstellen. De vraag die ik dus stel komt eerder van m'n toekomstige schoonmama dan van mezelf dus. En het voorstel van die stiefpapa komt van m'n vriend.

Pff... pech dat je je familie niet kan kiezen, toch?

ook hier gelijkaardig probleem de biologische vader van men vriend heeft al 6jaar niets meer late horen van hem ik ken die man niet en hij weet ook niet dat hij een "kleindochter" heeft . tijdens de bevallling van onze dochter was ik zelf aan het denke om hem een kaartje te sturen van de geboorte maar niet gedaan nu ook met de trouw wil ik tog een uitnodiging geven maar ik besef wel ik ken die man niet en als hij de moeite nooit heeft gedaan om eens iets van zich te laten horen ofzo hoeft ook al die dingen niet wat ik langs een kant toch enorm jammer vind maarja