TIP: Klik op het profielicoon van een gebruiker om
zijn/haar persoonlijke pagina te openen.
Lynn
25-6-2011
|
16-5-2011 13:45:30
Hey Leontine,
Ik vindt dit wel heel erg voor je! En begrijp je maar al te goed dat je niet goed weet, ale ja inderdaad, na negen maand een simpele sorry langs telefoon maakt niet goed wat je negen maand hebt moeten doorstaan;
Ik zou inderdaad met hen eens praten en gewoon zeggen wat je wilt; als het hen echt spijt dan ,...
Ik wens je toch nog heeeel veeel voorbereidings plezier en toch nog mooie momenten in de komende 17 dagen om voor altijd te koesteren.
Groetjes
|
|
Evelien
2-4-2011
|
16-5-2011 14:08:59
Ik vind dat je alvast een heel mooi compromis voorstelt hoor, Leontine.
Stadhuis en feest of niets. Als ze echt spijt hebben is het maar een kleintje om ook nog even op het feest aanwezig te zijn hé.
Alvast veel succes.
|
|
an
12-8-2011
|
16-5-2011 14:14:43
Dat is inderdaad wel allemaal erg voor je... Ik zou hen zeker welkom stellen op het gemeentehuis en trouwfeest. Anders ga je er nadien waarschijnlijk alleen maar spijt van krijgen moesten ze er toch niet bij zijn geweest. Zet effe je gekwetste, boze gevoelens opzij en geniet van de mooiste dag in je leven :)
Ik zou hen zeggen dat je het enorm fijn zou vinden en erg waarderen als ze op het avondfeest konde zijn. Zeg hen misschien dat ze niet verplicht zijn tot de vroege uurtjes te blijven maar gewoon eventjes :)
Veel succes verder nog!
groetjes
|
|
Selena
18-6-2011
|
16-5-2011 14:32:32
Hey Leontine
Amai die familieruzies :) Spijtig dat ze er zijn!
Ik denk dat je ouders de 9 maanden zeker nodig hadden om dit te 'verwerken' (of hoe je dit ook mag noemen). Het is bijna zover en ze komen tot besef dat de kans bestaat dat ze er niet bij zullen zijn.
Ik keur hun gedrag zeker niet goed want mijn verstand kan er niet bij dat ze er maar half willen bij zijn, maar probeer in een goed akkoord bij ze te blijven.
Je ouders hebben zoveel voor je gedaan ( van baby tot volwassenen), ook al zijn deze punten momenteel niet van belang voor je, ik denk dat de ouders vrij belangrijk zijn voor de bruid.
Als ik u was zou ik ook proberen te 'eisen' dat ze er de hele dag aanwezig zullen zijn. Ook al zal het feest niet hun ding zijn, dat maakt niet het is uw dag uw moment en zij horen blij te zijn!
Wees lief en praat er goed over, als er uiteindelijk geen oplossing is ben je in je recht!
Ik hoop dat het zeer snel opgelost zal zijn, dat je je op je gemak voelt en vooral dat je die dag van alles kan genieten!!
Veel succes!
|
|
Leen
28-5-2011
|
16-5-2011 14:42:41
Ik zou zeker nog eens met ze gaan praten... De dingen die door je zus gezegd zijn kunnen niet door de beugel, het feit dat je ouders pas 9 maanden later tot inzien komen, daar zou ik hun ook over uitvragen. En uiteindelijk... zijn jullie het die de keuze van de genodigden maken, volg je hart!
|
|
Brenda
10-9-2011
|
16-5-2011 14:51:46
Leontine,
stap in je auto, rij ernaar toe en praat het uit.
Het zit momenteel ook bijzonder scheef tussen mij en mijn mama (zie mijn post van vorige week donderdag) maar voor geen geld ter wereld zou ik willen dat ze die dag afwezig zou zijn.
Ga erheen, praat met hen, neem hen vast. Ik ken je ouders niet maar ik weet wel dat het feit dat ze nu die telefoon genomen hebben wil zeggen dat ze je graag zien en er vreselijk graag bij willen zijn anders ga je niet na 9 maanden plots bellen. Die mensen zien ervan af geloof me en je moet die eerste telefoon van je papa ook in dat kader zien.
En als jij dan duidelijk maakt dat je hen er héél graag bij wilt, de héle dag dan gaan ze dat doén, daar ben ik heilig van overtuigd ! Je gaat het je denk ik nadien beklagen als je nu die stap naar hen niet zet.
Zoals hier de voorbije dagen vaak gepost is : in het heetst van de strijd zeggen we allemaal wel eens dingen die we niet menen. En iemand moet dan zijn/haar koppigheid opzij zetten en de eerste stap zetten. Jammer dat het bij jullie rond de feestdagen niet gebeurd is want dat is normaal een ideale periode maar het is nog niet te laat.
Succes meid.
|
|
Katleen
24-9-2011
|
16-5-2011 17:24:15
Hey Leontine
Dit is wel een heel andere situatie dan de mijne... Mijn moeder heeft te horen gekregen dat ze niet lang meer te leven heeft. Als ze onze trouw nog haalt, is het zelfs niet zeker of ze bekwaam zal zijn om erbij te zijn.
Ik zou een miljoen geven als ik zeker was dat ze er dan bij kan zijn, al is het maar alleen het gemeentehuis...
Ik wil maar zeggen: als je ouders er nog zijn en deel willen uitmaken van je dag, laat hen dan komen. Wie weet zijn ze er plots niet meer en dan heb je misshien spijt. Je hebt wel gelijk dat je hen er de hele dag bij wilt. Ik zou proberen hen toch te overtuigen om te komen, vertel hen hoeveel het voor jou betekent. Geven ze niet toe, laat hen dan alleen naar het gemeentehuis komen, en zorg voor een paar leuke foto's met hen.
Ik hoop dat je eruit geraakt. Laat het in elk geval niet je mooie dag verpesten. Sommige mensen zijn nu eenmaal wie ze zijn, ook je ouders... :-)
Succes ermee!
Groetjes, Katleen
|
|
Sarah
3-9-2011
|
16-5-2011 17:28:16
Hi Leontine
Ik zou eens goed nadenken welke toekomst je met je ouders wilt.
Wil je de band met hen weer oppikken, dan zou ik ze laten komen, anders gaat het feit dat ze je huwelijk gemist hebben misschien wege op jullie verdere relatie.
Denk je dat het eignelijk nooit meer goed komt, dan is het misschien het gemakkelijkst om ook op je trouwdag geen 'gedoe' te hebben...
Succes met je beslissing. En geniet van je dag!
|
|
Kendra
21-5-2011
|
16-5-2011 20:12:15
Hoi Leontine,
Wij hebben ook maanden niet gesproken met mijn schoonouders. Ondertussen zijn wij (onder druk van mijn vader) naar hen getrokken om het uit te praten en nu is het terug `koek en ei`. Het zal natuurlijk wel nooit nog hetzelfde worden maar we gaan toch proberen om zo goed mogelijk overeen te komen, vooral voor mij is het nogal moeilijk. Mijn schoonzus heeft ook lelijke dingen gezegd en ik heb (gelukkig) niet de kans te gekregen om iets terug te zeggen, want als ik kwaad ben kan ik best lelijk doen.
Ik denk dat je vooral moet uitmaken of je ze erbij wil. Wil je ze er niet bij, nodig ze dan niet uit, wil je ze er wel bij, doe dit dan wel. Ik vind dat je een heel mooi voorstel doet, de ceremonie en het feest. Het is een kleine moeite om op beide aanwezig te zijn. Maar als ze weigeren om aanwezig te zijn, tonen zij hun slechte wil (jij betaalt immers of willen ze geen cadeau geven?).
Ik zou zeker eens gaan praten (samen met je verloofde) en na dat gesprek alles overwegen en overleggen met je partner. Het kan heel goed gaan maar jammer genoeg bestaat de kans ook dat het slecht afloopt. In ieder geval heb jij dan wel je goede wil getoond.
En denk er ook wel aan: je trouwt maar een keer en je kan je ouders achteraf (als het afgelopen is) niet meer vragen. Het is nu of nooit!
Veel sterkte!
|
|
An
9-9-2011
|
16-5-2011 20:27:41
Meid toch...
Tot voor kort wist ik niet wat 'een onenigheid met je ouders' betekende.
Het is allemaal niet makkelijk. Tuurlijk kan je niet zomaal alles vergeten en vergeven.
Komt daar nog eens bij dat je geen maanden de tijd meer hebt om de dingen te laten bezinken...
Toch denk ik dat het voor jouw ouders ook een grote stap is geweest om 'sorry' te zeggen.
Mijn mening staat zowat allemaal hierboven.
Ik wens je toch nog een fijne (korte) voorbereidingstijd toe en ik hoop dat jullie een prachtdag samen zullen beleven!
|
|
jeff
27-8-2011
|
16-5-2011 20:53:16
Zi zie je maar, overal is er iets!
De mijne hebben mij op straat gezet, letterlijk en figuurlijk, omdat ik gay ben....de schande van de familie....
Reeds jaren kijken ze niet naar mij om! Ik heb 2 pogingen gedaan om het goed te maken.... en nu jaren later had mijn familie me opnieuw willen dwingen om het toch nog eens te probren.......NEEN!
Nu ga ik er van uit, dat zijdie er vrijwillig voor gekozen hebben om geen deel meer uit te maken van mijn leven, nu ook niet moeten zien hoe gelukkig ik ben....
|
|
Leontine
3-6-2011
|
17-5-2011 9:17:13
Bedankt voor al jullie geweldige reacties. Het heeft mij sowieso al geholpen het allemaal eens van me af te schrijven, maar door jullie reacties kan ik er ook eens met afstand naar kijken. Ik heb een sms gestuurd dat we zondagavond met ze willen praten. Eerst nog even laten bezinken en voor mezelf op papier zetten wat ik uitgesproken wil hebben. Ik blijf bij mijn punt dat als ze willen komen, dat ze dan ook naar alles moeten komen. Zij waren per slot van rekening fout, dus dit moeten ze dan maar voor me over hebben. Met betrekking tot mijn zus heb ik besloten me er niet mee te mengen. Ze heeft heel wat goed te maken met mijn aanstaande aangezien hij het meeste geraakt was door wat ze gezegd heeft. Als hij haar kan vergeven, zal ik niet achterblijven. Maar daar gaat ze nog een hele zware dobber aan krijgen, want er zijn hele diepe wonden geslagen.
|
|
monica
26-8-2011
|
17-5-2011 22:05:17
Hai Leontine,
Ik heb zojuist jouw bericht gelezen en amai wat doen ze jou toch aan. Ondertussen is het nu dinsdagavond ik hoop dat jullie gesprek is meegevallen.
Persoonlijk zou ik dit niet pikken, 9 maand moeten ze erover doen om tot besef te komen?
Je moet voor jezelf ook uitmaken dat ze erachter staan zoniet dan lopen ze die dag ook met een nors gezicht rond. En dan horen ze er niet op die plaats, willen ze jou steunen hierin dan komen ze héél de dag.
En wat jouw zus betreft, tja hopelijk staat ze er alléén voor; want zoiets zou ik geen zus willen noemen.
Ik wens jou véél sterkte in jullie beslissingen.
Dikke knuf x
Monica
|
|
|
|
Sommigen onder ons nemen deze uitdrukking wel erg letterlijk. Jeroen en Sandra Kippers blijken echte waaghalzen te zijn. Na de ceremonie sprongen ze in het huwelijk vanop een hoogte van 50m.lees verder ...
|