dilemma intrede kerk!wie geeft mij weg..zucht

Ik heb gewoon mijn papa nog. Maar we doen toch niet mee aan dat weggeven. Dat mocht wel van meneer pastoor, maar is toch zoiets dat is over komen waaien van Amerika, etc..
En daarbij, ik ben geen bezit, geen eigendom of geen ding van iemand. Ik kan dus niet weggegeven worden, en niemand kan me hebben. Daarmee ook dat ik echt niet wil worden 'weggegeven'. Klinkt echt brr vind ik, alsof je helemaal niets te zeggen hebt over jezelf... Nuja, goed, ieder zijn keuze natuurlijk.
Ik wil alleen maar zeggen dat er niets mis is om opgewacht te worden door meneer pastoor achteraan in de kerk, verwelkomd te worden, en fijn samen met u tweetjes (of drie in jullie geval) samen naar voor te gaan, samen de stap te zetten...
En zo stel je niemand teleur...

Hey Ellen,

Allereerst wil ik even reageren op Suzanne: Ik zie dat niet als dat ik een bezit ben en weggegeven moet worden, ik zie dat eerder als dat mijn opa fier is op mijn keuze om te trouwen en soort van "toestemming" geeft doordat hij mij weggeeft. Maar idd zoals je zegt, het blijft ieder zijn eigen mening en keuze, je moet gewoon doen waar je je goed bij voelt.

Zelf heb ik ongeveer ook een lange tijd met zo'n dilemma gezeten. Ik heb geen stiefvader, en mijn ouders zijn nog altijd bij elkaar, maar ik heb gewoon een super slechte band met mijn vader. Ik probeer dat momenteel ook wel terug wat te lijmen, want idd het blijft wel je eigen en enige vader, maar dat is dus niet altijd gemakkelijk.
Zelf heb ik mijn opa gehad tijdens mijn jeugd, als ik in een dip zat ging ik altijd naar hem, met hem kon ik ook praten over mijn ouders en de slechte band.
Daarom (na ook super lang wikken en wegen) heb ik ervoor gekozen dat mijn opa mij gaat weggeven. Ik dacht ook van ai neen, dat kan niet, de familie gaat dat raar vinden, mijn vader gaat gekwetst zijn en nog allemaal van die dingen, maar ik was wel blij en opgelucht dat mijn mama en vriend mij steunde in mijn keuze dat ik me beter ga voelen als ik met mijn opa ga. Het is trouwens MIJN dag en niet die van mijn papa of andere vreemde mensen.
Jou zou ik dus ook aanraden om gewoon te doen waar jij je het beste en gelukkigste gaat bij voelen. Je moet stralen op die dag en niet lopen piekeren.
Wat Cindy voorstelt is natuurlijk ook een super mooi idee. En zo heb ik het ook uitgelegd aan mijn vader dat ik met hem wel de openingsdans ga doen en hij begreep dat volledig.

Het is niet gemakkelijk, maar veel sterkte
xxxxx

Hoi,

Bij mij schenkt mijn broer mij weg.
Als je dit niet zo kan oplossen, zou je misschien inderdaad zoals frida zegt, halverwege gewoon kunnen veranderen?
Of je kan radicaal gaan en zeggen dat als ze het onderling met elkaar niet oplossen en toch beide jou naar het altaar brengen, dat je dan liever alleen gaat. Misschien draaien ze dan bij?

Groetjes,
Filipa

Ik kan me in de meeste van bovenstaande meningen vinden en zou ook gaan voor je papa. Zoals je zelf aangeeft, heeft je stiefpapa nog een dochter dus valt die eer hem zeker nog te beurt. Ongetwijfeld heeft die man al heel veel voor je gedaan, maar je papa is en blijft je papa... en als JIJ je daarbij best voelt, dan moet je dit zo doen vind ik.

Veel moed bij je beslissing!

Hmmm als ik dit zo lees zou ik persoonlijk toch voor je stiefpapa gaan, of jij met je verloofde en zoontje. Ik vind dat de term 'papa' niet voorbehouden is voor degene die je gemaakt heeft. Zoiets moet je verdienen.Natuurlijk als de band nu verbetert is, kan je het zeker overwegen om met je 'echte' vader te gaan. De combinatie is natuurlijk ideaal, jammer dat ze dat niet willen.

Groetjes, en doe waar jij je het best bij voelt.

Mijn ouders zijn ook gescheiden en heb met mijn pa ook niet de echte vader-dochterband die er normaal gesproken zou moeten zijn. Ik zou ook graag met mijn vader naar het altaar stappen, maar ik weet dat ik mijn moeder daar mee ga kwetsen die er altijd is geweest voor mij, ook in mijn moeilijke jaren, terwijl ik dat van mijn vader niet kan zeggen. Ik ga gewoon met mijn vriend en mijn twee kindjes naar het altaar, om teleurstellingen te vermijden. Veel succes met je dilemma xxx