Terug naar overzicht
HalloMisschien heb je iets aan 1 van deze 2 tekstjes?Er was eens een boom, een grote boom die met zijn brede takken langs de waterkant stond. Op zekere dag kwam er een man met een mes. De boom hield van schrik het ruisen in, maar er was geen ontkomen aan. De man sneed de mooiste tak van de boom en nam hem mee naar huis. Drie dagen later kwam hij terug en opnieuw werd de boom angstig en dacht: "Welke tak is er nu aan de beurt?" Maar de man ging zitten aan de voet van de boom en blies op de fluit die hij van de tak gemaakt had. De boom luisterde en verstond het lied: "Hoor je mij? Herken je mij nog? Ik ben van jou, uit jouw hout gesneden. Ik zing voortaan mijn eigen lied, maar jou vergeten doe ik niet. Ik leef en zing en ik dank het aan jullie..."OFDe moeders zongen: "Zijn onze vleugels niet warm?"De vaders zongen: "Zijn onze handen niet sterk?"Maar de kinderen vlogen toch op en verlieten het nest.En zij zongen in open ruimten:"Juist omdat de vleugels zo warm waren en de handen zo sterk, stijgen wij hogerop. En vooral omdat de vleugels en de handen open waren, is onze reis zo gelukkig!"Verbaasd zagen toen de kinderen, dat ook zij kleine, warme vleugels en kleine, sterke handen kregen.GroetjesLiesbeth
Of misschien deze?Kinderen zijn net vliegers.Je probeert jaren om ze van de grond te krijgen.Je rent met ze, tot je buiten adem bent.Zij storten neer, of ze smakken tegen het dak.Je pakt ze terug op, lijmt ze en verstevigt ze hier en daar nog wat.Da's nou net het delicate van de zaak,Gebruik je te veel touw en hout, dan zullen ze nooit lang in de lucht blijven.Toch moet het skelet van de vlieger stevig genoeg zijn om de harde klappen op te vangen.Zijn ze dan eindelijk in de lucht,dan hebben ze steeds meer vliegtouw nodig...Maar bij elke draai van de klos voel je verdriet waar je eigenlijk ook blij van wordt.De vlieger raakt steeds verder wegen je weet dat het niet lang meer duurtof dat prachtige ding zal de lijn die jullie verbindt,doorsnijden en vliegen zoals het hoort te vliegen.Vrij en op zichzelf, vertrouwend op de wind.Dan weet je dat je een meesterwerk hebt gemaaktOf een variant van het tweede tekstje van Liesbeth hieronder?Als moeder moet je je vleugels,Hoe warm die ook waren, kunnen opensperren.Als vader moet je je handen,Hoe sterk die ook waren, ooit eens kunnen loslaten…Kinderen worden groot, leren vliegen,Verlaten het nest en gaan hun eigen weg.Wees niet verdrietig:Juist door de geborgenheid van jullie vleugels,Door de steun van die grote en sterke handKunnen de jonge vogeltjes zo hoog en dankbaarOpstijgen in een wereld van geluk.Sla nu die warme vleugels en sterke hand in elkaarEn kijk vol trots toe op hoe de jonge vogeltjes,Die eens zo klein en hulpeloos waren,Zelf grote en beschermende vleugels tevoorschijn toverenEn handen … groot en sterk …
HalloWij hebben dit tekstje:Er was eens een boom, een mooie grote boom die in het midden van eengroen bos stond. Op een zekere dag kwam er een man langs, gewapend met een mes.Toen de boom dat zag, hield hij het ruisen in om niet op te vallen en wachtte bang af. Maar er was geen ontkomen aan... de man sneed de mooie jonge tak van de boom weg en nam hem mee naar huis. De boom was treurig. Drie dagen later kwam de man terug. Opnieuw werd de boom angstig en bezorgd en dacht: 'Welke tak is nu aan de beurt?'. Deze keer droeg de man geen mes bij zich, maar een mooie fluit. De man ging zitten aan de voet van de boom en blies op de fluit die hij van de tak had gemaakt. De boom luisterde en begreep het lied. 'Hoor je mij, herken je mij nog? Ik ben uit jouw hout gesneden! Ik zing voortaan mijn eigen lied, maar jou zal ik NOOIT vergeten. Ik leef... en dank het allemaal aan jou!' De boom was intens gelukkig.Nadien geven we hen dan een boompje cadeaux (mijn mama wil al heel lang nen appelboom)GroetjesVicky09.09.06