TIP: Klik op het profielicoon van een gebruiker om
zijn/haar persoonlijke pagina te openen.
Annelies
7-8-2010
|
12-10-2011 10:48:26
Hallo,
Het is inderdaad niet fijn om zo'n nieuws te krijgen. Maar vooral de hoop niet opgeven! Het uitkijken naar de bruiloft geeft haar misschien extra kracht en jullie positieviteit zal zeker in haar voordeel spelen....
Heel veel sterkte!
Groetjes
Annelies
|
|
Stephanie
5-5-2012
|
12-10-2011 11:02:11
Hallo Sarah,
Ik weet heel goed hoe je je voelt. Ik heb mijn grootmoeder dit jaar moeten afgeven ten gevolge van kanker. Op 2 maand na zou ze 80 jaar geworden zijn.
Ik was haar oogappel. Zij ging voor mij door een vuur en ik voor haar. Ik had met haar de beste band van haar 4 kleinkinderen. Van kleinsaf was ik altijd bij haar.
Ik heb zelfs voor haar te kunnen helpen nog 2 maand 4/5de gewerkt zodat ik toch nog kon helpen waar ik kon. (Als kleinkind kan je dit doen voor je grootmoeder). Ik beklaag me dat zeker niet. Mocht het financiele verlies niet zo hoog geweest zijn zou ik zelfs halftijds gaan werken zijn.
Ondertussen is het iets meer dan 3 maand geleden, maar het doet nog heel veel pijn. Een hele tijd hebben de plannen voor onze trouw op on-hold gestaan.
Details zet ik hier niet bij, het zou je misschien zelf ook triestiger maken dan je nu al bent. Maar als je graag erover praat, mag je dat tegen mij zeker en vast doen.
groetjes
Stephanie
|
|
Sophie
2-6-2012
|
12-10-2011 11:36:55
Hoi,
dit is idd verschrikkelijk nieuws!
Bij mij is het bijna, op 25/10, een jaar geleden dat mijn meter, 74 jaar, gestorven is aan kanker.
In januari is het 3 jaar dat mijn papa overleden is aan kanker, hij was slechts 52 jaar.
Met mijn meter heb ik ook altijd een superband gehad, heb haar dan ook verzorgd vanaf ik het wist, ook bij mijn papa heb ik dat gedaan, tot echt de palliatieve zorgen ...
Nu mijn meter heeft me een enorm "cadeau" achtergelaten, waardoor we hebben beslist om een huisje te kopen en te trouwen, vooral voor de praktische kant dan.
Na al meer dan 10 jaar samen te zijn en 2 kinderen te hebben, was dit niet een absolute must.
Maar nu, nu ik volop met de organisatie bezig ben, doet het heel pijn om te beseffen dat die mensen er niet meer zijn.
Daarom hebben we besloten om tijdens onze vrijzinnige viering wel echt even stil te staan bij hun, niet om te huilen, maar om te genieten van de mooie dingen die ze ons hebben geleerd en gegeven.
Ze er even ook bij te hebben.
Voor jou Sarah:
Je zal wel heel bang zijn dat ze er niet meer bij kan zijn op je trouwdag!
Maar wat ik uit de spijtige ervaring heb geleerd is, doe wat je nog wilt doen met haar.
Misschien moet je je trouwkleed nog kiezen, kan ze mss mee?
Als het te zwaar is voor haar, of je hebt het al.
Bel dan is even je winkel op, leg uit wat er is, mss kan je je jurk nog is ff aantrekken speciaal voor haar, dan heeft ze je zeker gezien in je jurk!
Misschien zien jij en je oma ook wel heel graag een bepaalde bloem en kan je die mee in je bruidsboeket laten verwerken.
Soms zijn het die kleine dingen die heel gevoelig liggen maar O zo veel waarde geven.
Ik wens jou, je familie en vooral je grootmoeder heel veel sterkte!
Geniet van elk klein momentje.
En wordt het even teveel ...
Elke traan van verdriet, wordt een vijver van herinneringen!!!!!
Dikke knuffel
Sophie
PS: sorry dat mijn verhaal zo lang is geworden, mijn emoties kwamen ook weer even op ...
|
|
Melissa
30-6-2012
|
12-10-2011 11:52:22
Hey Sarah
Zucht... waarom moeten zoveel mensen dit toch meemaken hé... Ikzelf heb mijn opa anderhalf geleden verloren door kanker. Ik vond dit verschrikkelijk erg, want ik was ook zijn oogappel en had hem er zooo graag bijgehad... Mijn papa heb ik ook 8 jaar geleden verloren aan die ooh zo verschrikkelijke ziekte...
Als ik eraan denk dat ze er op onze trouwdag niet zullen bij zijn, wordt ik weer eventjes stil en droevig... MAAR ze zitten in je hart, net zoals je oma! En inderdaad, doe nog zoveel mogelijk dingen met haar en geniet van elk moment!
Op onze trouwdag zullen we ook even aan hen denken (tijdens onze viering). en ik zal een ring van mijn papa (die hij ooit voor mijn mama kocht en een grote waarde heeft) op mijn trouwdag dragen. Zo is hij nog iets dichter. En ik weet zeker dat ook mijn opa vanop de eerste rij zal meekijken, ergens daar vanboven :o))
Heeel veel sterkte!
Knuffel
|
|
sanne
25-8-2012
|
12-10-2011 12:45:32
Hey Sarah,
Ik hoop echt voor jou dat je samen met je oma je dag kan beleven.
Probeer haar er inderdaad zoveel mogelijk bij te betrekken.
Ze kan je helpen kiezen aan de hand van foto's of mee naar liedjes luisteren. Het zal haar zeker moed geven.
Ik ben zelf al 3 grootouders kwijt en ik ben begin dit jaar ook mijn papa verloren aan kanker. Mijn vriend heeft mij precies op 6 maanden na het overlijden van mijn papa ten huwelijk gevraagd. We gingen bloemen in de zee gooien voor mijn papa en toen kwam de vraag. Er was ook een vuurpijl die ik kon afschieten richting de hemel.
Dus is mijn papa er toch bij betrokken. Mijn trouw zelf heb ik dus precies een jaar later genomen. Omdat het dan toch ook een dag is waarop ik mijn papa herdenk.
Ik duim voor je en hoop dat ze je nog over heel de lijn kan bijstaan.
groetjes
|
|
dorien
5-5-2012
|
12-10-2011 13:21:04
heej!! blijven hopen dat het goed komt zou ik zo zeggen...
ik snap je situatie wel helemaal! vorige week kregen wij ook slecht nieuws. mijn grootvader (79) was plots ziek, ik heb dat nog nooit geweten of gehoord van hem ... en plots kon hij zich niet meer bewegen, niet recht zitten, absoluut niet denken dat hij kon staan, hij kon niet eten, hij rilde altijd maar en het zweet liep zo van hem af, ... zijn longen waren er zwaar aan toe! en om een man van 79 te zijn kreeg hij voor het eerst antibiotica! wat wel een beetje geluk teweeg bracht want als hij al eerder antibiotica zou genomen hebben zou hij er deze keer niet zo goed op gereageerd hebben als hij nu deed. een week later gaat het al iets beter met hem. gisteren is hij nog naar de dokter geweest en zij hebben ook toegegeven dat ze er vorige week echt voor vreesde, mijn grootmoeder haalde aan dat ze echt bang is geweest om hem te verliezen. pff ik mocht er niet aan denken dat ik één van hen kwijt zou zijn... zij hebben mij mee opgevoed, alles voor ons gedaan, zij zijn mijn helden! maarja hij gaat nog zeker 6 weken er van weten ...
|
|
ellen
14-4-2012
|
12-10-2011 15:18:03
Veel sterkte en moed...
Je kan enkel maar hopen dat ze er nog bij is. (één geruststelling kan mms zijn dat oudere dames met kanker, deze kanker zeer traag groeit en meestal niet de enige aanleiding geeft tot overlijden...)
Ik hoop mé dat ze aanwezig kan zijn op jullie dag!
Veel groetjes Ellen
|
|
Heidi
7-7-2012
|
12-10-2011 18:13:10
Ik hoop voor jou dat ze het haalt en dat ze het nog heel bewust zal kunnen meemaken.
Mijn meter en mijn opa, (de ouders van mijn papa), stierven vorig jaar met 3 weken tussen. Wanneer ik er bij stil sta dat zij er niet gaan bijzijn krijg ik telkens een krop in mn keel. Al mijn andere neven en nichten hebben ze nog zien trouwen, maar mij niet meer. Dat doet pijn.
sterkte
|
|
Wendy
11-5-2012
|
13-10-2011 9:58:20
hallo
Ik snap je volledig. Ook hier is mijn moeke
|
|
Effie
28-4-2012
|
13-10-2011 14:26:56
Hoi,
Veel sterkte aan jullie gewenst. Moet jou én je moeke enorm veel verdriet brengen.
Stay strong meid.
Grz
|
|
Katleen
24-9-2011
|
15-10-2011 9:48:00
Hey
Veel sterkte meid!
Mijn mama is gestorven 2 maanden voor we getrouwd zijn (nu bijna 3 maanden geleden). Na veel piekeren hebben we alles gewoon laten doorgaan. Zo zou zij het gewild hebben. Ik ben er zeker van dat jouw moeke dat ook wil! Ze wil je zien stralen en ze wil dat jij gelukkig wordt.
Dat maakt het verlies er natuurlijk niet gemakkelijker op! Geniet daarom nog zoveel mogelijk van de tijd dat ze er nog is. Vertel haar alle details, vraag haar mening over bepaalde dingen. Zo is ze er toch bij betrokken en kan je later zeggen dat je moeke dat mee gekozen heeft.
En wie weet geeft ze het niet op en kan ze toch even naar de kerk of het avondfeest komen, of als dat niet kan, kan je haar misschien nog wel de foto's laten zien nadien.
Bovendien zal je de dag zelf heel veel steun krijgen van al je vrienden en familie. Dat maakt het verdriet wat draaglijker!
Goeie moed meisje!
|
|
|
|
Sommigen onder ons nemen deze uitdrukking wel erg letterlijk. Jeroen en Sandra Kippers blijken echte waaghalzen te zijn. Na de ceremonie sprongen ze in het huwelijk vanop een hoogte van 50m.lees verder ...
|