Dag bruidjes! Ongelooflijk maar waar, ik ben al 62 dagen getrouwd. En het was, volgens alle clichés, absoluut de mooiste dag van mijn leven. Eerlijk, ik had het me niet beter kunnen voorstellen....
Vrijdagavond ging mijn - toen nog- aanstaande bij zijn ouders slapen. Dat was wel even een moeilijk moment. Eigenlijk wilde ik hem zo dicht mogelijk bij mij houden. Maar al snel was het weer full house bij ons thuis; mijn getuige arriveerde om voor mij te koken en mijn nagels te doen, en enkele vrienden kwamen onze trap feestelijk aankleden met allerlei bloemen.
Zaterdag 7u05. De wekker gaat en ik schiet wakker. Had toch maar een half pilletje genomen, niet dat ik zoooo lag te piekeren maar toch he ... onze fotograaf had al gezegd dat wallen echt moeilijk weg te fotoshoppen zijn!
Ik doe mijn ogen open en word overvallen door een gevoel dat ik alleen kan omschrijven als 'alle sinterklazen, kerstochtenden en verjaardagen tegelijk'. WHAA! Vandaag is het zover!
Toch nog even rustig ontbeten met mijn getuige voor we aan de 'grote opknapwerken' begonnen. Het weer beloofde al mooi te worden - ze gaven geen regen en een 16°C.
Mijn kapster kwam aan en begon ook meteen aan de make-up. Niet te uitgesproken en naturel, zoals ik het gevraagd had. Maar net toch dat tikje mooier dan gewoonlijk he! Het kan er natuurlijk ook aan gelegen hebben dat ik niet kon stoppen met glimlachen.
Iedereen begint binnen te druppelen, mijn schoonouders, de andere getuigen, onze zussen... de fotograaf, die neemt al wat foto's van de voorbereidingen. Beneden krijgt iedereen een lekker ontbijtje, hier boven wordt er nu vanalles met mijn haar getoverd (heb lange, volle krullen, niet evident om dat in model te krijgen).
Wanneer ik helemaal klaar ben, en alleen in de kamer, hoor ik dat mijn verloofde aankomt met de old timer... echt hartslag 200/min. We keken allebei uit naar dat moment dat ik de trap afkwam en hij mij voor het eerst zou zien... en het was ook echt geweldig. Hij keek alsof ik het mooiste was dat hij ooit gezien had - helemaal ontroerd. Hij gaf me het mooiste bruidsboeket dat ik ooit gezien heb en we gingen alle andere gasten verwelkomen. Ondertussen kon mijn vriend niet stoppen met de zeggen hoe mooi ik wel niet was!
Het burgerlijk huwelijk was iets waar we weinig verwachtingen bij hadden. We kenden de burgemeester amper. Maar het was heel tof! De burgemeester vroeg aan twee goeie vrienden van ons om naast hem te komen zitten. Ook mijn vriend zijn oma mocht op de eerste rij erbij zijn. Die vrienden hebben dan al die artikels moeten voorlezen, en zelfs samen met de burgemeester de tekst van 'neem jij als wettige echtgenote...' opgezegd. maw ze hebben ons mee getrouwd!! schitterend was dat! Serieus wat afgelachen ook!
Dan was het voor ons tijd om foto's te gaan nemen en de suite ging van een lunchke genieten bij ons thuis. We zijn naar het arenbergpark geweest in Leuven en de kleuren van de herfst, de superblauwe lucht en de kleuren van mijn boeket (en de bloemetjes in mijn haar) en mijn man zijn das maakten het geheel echt wel toppie. we zijn daarna nog even Leuven ingereden, met onze peugeot van 1927, om een foto te nemen op de plaats waar we 12 jaar geleden onze eerste kus hebben gegeven. En iedereen maar zwaaien en klappen... je voelt je net een prinses!
De misviering in de begijnhofkerk... voor mij het hoogtepunt van de dag... binnenkomen met mijn pa, het was best emotioneel. Al zie je op die foto's dat ik vooral aan het uitkijken ben dat ik niet val :-)
Een goede vriendin zong, de teksten waren erg persoonlijk... even kreeg ik het moeilijk toen ik aan DE woorden moest beginnen. Man, wat zag mijn ventje er toch goed uit.
Bij het buitenkomen had ik cupcakes voorzien voor iedereen (een 160-tal, het versieren nam wel enkele uren van de vorige dag in beslag!).
Ons feest ging door in Hof te Rhode in Diest. Een absolute aanrader. Zoveel complimentjes gekregen over het eten, en zeker over het ellenlange dessertenbuffet. We hebben met spijt in het hart naar de foto's van dat buffet gekeken, waarom konden we niet meeeeer eten die dag?!
We hebben gewerkt met de huisDJ, Dj Eric, wel chapeau, er stond altijd volk op de dansvloer, en niet zo'n klein beetje (je kent dat wel, op de meeste feesten is er altijd wel een moment dat er 2 man het beste van zichzelf staan te geven, maar nu... altijd volk van 15 tot 65 jaar!)
We hadden nog een kleine verrassing voorzien voor de gasten, in de vorm van een flash mob. De suite, mijn schoonouders incluis, had het dansje van op 'I got a feeling' van the black eyed peas geleerd. Plots begonnen mijn man en ik eraan, en daarna viel onze bende één voor één in. Super goed gelukt!!
We zijn blijven slapen bij onze zaal, en de volgende morgen hebben we daar dan nog gebruncht.
Al die voorbereidingen, al dat plannen... voor die ene, magnifieke, ongelooflijke dag. Het was de beste hobby die ik ooit gehad heb!
Ook een dikke merci voor onze fotograaf, Jef Celen, die van bij het klaarmaken 's morgens tot voorbij de openingsdans is gebleven en ons een ongelooflijk aandenken aan onze dag heeft bezorgd.
Hier zie je een kleine selectie (echt een kleine, want we kregen meerdere duizenden foto's)
Veel plezier met het plannen bruidjes,
Isabelle