Terug naar overzicht
Hey Ilse,Wij hebben volgend dankwoord in ons boekje gezet en gaan dit zelf voorlezen:Ooit kon ons leventje beginnen als een minimensje, teer en klein, een wereld vol geborgenheid en van zonder zorgen zijn. Nu zijn we zelf volwassen,’t Is tijd om op eigen benen te staanom zelf een nestje te bouwen en een eigen weg te gaan. Je eerste of je laatste kind, wat het ook zei, “tot vanavond” hoort er niet meer bij. Maar bedenk dan even alvorens je tegen tranen vecht, “tot morgen” klinkt toch niet zo slecht.Dank U lieve ouders en grootouders voor alle mooie en kostbare momenten.Groetjes en maak er een fijne dag van !Karine16-09-2006