Verhaal vlieger

Kinderen zijn net als vliegers
Je bent van kleins af aan bezig om ze van de grond te krijgen.
Je bent voor hen in de weer bij dag en nacht.
Je laat er soms je slapen voor want je droomt er van dat ze ooit op eigen vleugels zullen vliegen.
En dan komen ze stilaan van de grond, eerst een klein beetje.
Je rent soms met ze, tot je buiten adem bent
ze storten al eens neer, ze smakken tegen het dak.
Je plakt en troost, verbetert en leest ze soms ook eens de les,
al dan niet met succes.
Je ziet de wind ze optillen en verzekert ze
dat ze op een goeie dag zullen vliegen.
Eindelijk zijn ze dan in de lucht.
En eens ze echt beginnen te vliegen gaat het allemaal snel,
zeggen mensen die wat ouder worden.
Ze hebben meer vliegerstouw nodig
en dat geef je,
maar bij elke draai van de klos voel je ook wat weemoed.
Want de vlieger raakt steeds verder weg
en jij een stukje terug.
Maar dat komt omdat je droom
ergens waar is geworden:
de vlieger vliegt zoals het hoort:
hoog in de lucht
met soms nog kleine vliegertjes rondom.

Wij hebben deze tekst bij onze viering:-)
Hopelijk heb ik kunnen helpen.

Groetjes!