Eigenlijk hangt er een klein verhaaltje rond...
Verschiet niet, het is allemaal héél snel gegaan toen wij samen waren
Wij zijn elkaar 'online' tegengekomen, toevallig...beide niet op zoek naar een relatie...1 maand later hebben we elkaar ontmoet en het was werkelijk liefde op het eerste gezicht...Vanaf toen eigenlijk onafscheidelijk, ondanks de afstand van 70km...
Mijn ventje kwam elke week (dat zijn dochtertje niet bij hem was) naar mij, ook al moest hij daarvoor om 5h opstaan om op tijd op zijn werk te zijn...
Voor we samen waren had ik 'm het verhaaltje verteld van hoe mijn dochter aan haar naam gekomen was... Zij heet Sienna, genoemd naar de gelijknamige stad in Toscane, dat bekend staat om zijn paarden-races in vroegere tijden...Ik had er al héél véél over gelezen en ik hoopte ooit eens naar daar te kunnen gaan...
Je kan het al raden...we waren amper enkele weken samen toen mijn ventje mij verraste met het nieuws dat we voor Valentijn naar Siena in Italië gingen voor een weekend!
We vertrokken op 18/02/11 en hebben daar superveel plezier gehad...en de romantiek hing wel héél erg in lucht!
Op zaterdagavond gingen we lekker eten op het mooiste plein van Siena, daarna gingen we wandelen...We wandelden naar een oude ruïne dat nu een soort van stadspark geworden is, onderweg hadden we een tussenstop gemaakt aan het hotel, want mijn ventje was iets 'vergeten' op de kamer. Hij kwam naar beneden met een rugzak
In het stadspark stopten we ineens en moest ik mij neerzetten op de stenen bankjes...geblinddoekt...en dan was het wachten....
Na enkele minuten hoorde ik muziek...(Forever Love, van Gary Barlow) en mocht ik kijken...Mijn ventje zat geknield voor mij, allemaal theelichtjes rond ons en de muziek natuurlijk...
Veel kon hij toen niet meer zeggen (hij had een heleboel voorbereid nochtans!
), maar toen kwam de grote vraag...
Ik was blij dat ik neer zat..
Ik heb 'ja' gezegt (uiteraard!Hihi..) en toen hebben we elkaar eindeloos lang vastgepakt...Daarna opstaan en gedanst...tussen de kaarsjes...
Dus...dat was mijn aanzoek... Het kon niet beter zijn... De zaterdagnacht en zondagochtend (vertrek naar huis) heb ik echt beleefd in roes...en alsmaar kijken naar mijn ring natuurlijk...amaaai...wat was ik fier
Oja...wij waren dus amper 3 maanden een koppel toen...