TIP: Klik op het profielicoon van een gebruiker om
zijn/haar persoonlijke pagina te openen.
Rebecca
27-4-2013
|
29-2-2012 10:47:22
Ai Treesje, da's echt geen leuke situatie. Zoals vaak raad ik toch aan om nog eens met je ouders te gaan praten. Zeg hen dat je weet dat ze bezorgd zijn en je gelukkig willen zien en leg uit dat dit je verloofde dan ook de persoon is die je gelukkig maakt.
Heb je nog andere mensen die je wel wat kunnen steunen bij de voorbereidingen?
Groetjes
Rebecca
|
|
tamara 7/9/2012
|
29-2-2012 10:47:58
mijn ouders vragen en zeggen ook niks over ons huwelijk
ik zeg er dan ook maar niks over
wss denken ze (vooral mijn moeder) dat we het niet menen
voel mij er ook niet goed bij, zoals bij de meeste bruidjes gaat de moeder mee voor een bruidsjurk, bij mij was dit niet het geval, heb met mijn schoonzus geweest...
dit doet wel pijn, maar heb me erover gezet, en ze gaan alles moeten vernemen via onze uitnodiging
|
|
nancy
14-9-2012
|
29-2-2012 10:54:14
Hoi Treesje,
Ik verkeer zelf niet in die situatie alhoewel mijn ouders er ook niet veel zelf over zeggen hoor.
Ik hoop dat je net zoals ik wel vriendinnen hebt waar je je verhaal en je enthousiasme aan kwijt kunt want dat is natuurlijk wel belangrijk. Ik ben mijn jurk met 5 vriendinnen gaan kiezen en dat was reuze-leuk,ook kan ik hen 24u per dag lastig vallen met mijn trouwenthousiasme en stress en als ik tegen mijn moeder iets vertel is het ook maar een lauwe reactie!! Maaaaaaaaar vergeet niet dat dit één van de leukste periodes uit je leven is en dat je er toch van moet genieten,met of zonder ouders!! Hopelijk lukt je dat een beetje..en hier op het forum kan je oo veel kwijt hé,wij luisteren,lezen en geven graag advies 
Probeer het niet teveel aan je hart te laten komen en geniet nog van je voorbereidingen!!
Groetjes
Nancy
|
|
Eva
23-3-2012
|
29-2-2012 11:00:55
Mijn schoonouders hebben mij in het begin van onze relatie willen wegpesten. De dingen die gezegd zijn... Een wonder dat ik rustig ben gebleven en zelfs ben gebleven punt! Toen er wat tijd voorbij ging zagen ze dat het menens was en bekoelden ze een beetje. Dan gingen we samenwonen... Schoonpa was allang fier op zijn zoon dat hij een stapje verder ging in zijn leven. Schoonma heeft er alles aan gedaan om mijn vriend ervan te overtuigen om nog even thuis te blijven; ze bleef hem maar influisteren dat het nog te vroeg was, dat het leven zo duur is, dat hij veel minder ging kunnen sparen, dat het nog zou kunnen mislopen tussen ons en wat dan, enzovoort. Toen het zover was, hebben ze allemaal fantastisch meegeholpen met de verhuis dus het was allemaal in orde. Toen gingen we beginnen aan kindjes. Wij in goed vertrouwen dat verteld, dat we na Nieuwjaar gingen proberen. Weer hetzelfde liedje, schoonpa was supercontent dat hij een eerste kleinkind ging krijgen. Schoonma wilde hem er opnieuw van overtuigen om nog een jaar of tien (!!!) te wachten. Want alles is zo duur, en wat voor een wereld is het toch om een kind in te brengen, en de vrijheid is voorbij, en het kan nog mislopen tussen ons en wat dan, enzovoort :P Toen ik zwanger was heeft ze naar het schijnt staan huilen van verdriet. Maar naarmate de zwangerschap vorderde was ze supergelukkig dat ze oma ging worden. Dan was er nog wat spel over de naam, en dat ze geen meter ging worden (nog niet, ze wordt meter van ons tweede en dat weet ze) over het niet dopen van haar kleinkind enzovoort. Maar toen het een meisje bleek te zijn, was ze helemaal blij. Schoonpa was overgelukkig en was ineens superlief tegen mij en heel beschermend tegenover mij en zijn kleindochter. (Sorry moest mijn verhaal ook eens doen, maar het heeft een reden ;D ) Als je ventje je graag genoeg ziet om met je te trouwen, dan kan jullie relatie dit aan!! En wacht nog even tot het zover is, wedden dat je mama staat te huilen als ze je ziet in je trouwjurk en ja papa superfier zal zijn op zijn dochter ;) Trouwens als je wilt gaan wonen bij je vriend, doe dat gewoon! Je ouders hebben daar toch niks meer over te zeggen? Geef ze tijd om boos te zijn en bij te draaien, maar zet je plannen niet opzij omdat zij er niet mee akkoord gaan! Het is wel normaal dat ze twijfels hebben en vooral bezorgd zijn, het is zijn tweede huwelijk en jij bent hun dochter. Geloof mij, al zijn ze anderhalf jaar oud, of 15, 25 of 50, ze zien jou nog altijd als dat kleine pasgeboren baby'tje dat ze willen beschermen tegen het allerkleinste pijntje ;D
|
|
Liesbeth
19-5-2012
|
29-2-2012 11:02:13
Hey Treesje,
Bij zijn het mijn schoonouders die er met geen woord over reppen...De enige reactie die we kregen toen we vertelden dat we gingen trouwen was "dan zullen jullie veel moeten sparen, want dat kost véél geld!". Ach ik heb me erover gezet en vertel af en toe eens iets vol enthousiasme in de hoop dat ze er zo wat zin krijgen!!
Groetjes,
Liesbeth
|
|
Sandra
7-9-2012
|
29-2-2012 11:11:32
Hey,
Je bent zeker niet alleen hoor...
Hier ook de schoonfamilie die mij gewoon negeert als ik over de trouw begin.
Enkel de grootouders van mijn verloofde zijn nog wat betrokken, zijn ook mee ringen gaan kiezen enz...
Maar de rest? Krijg nooit een vraag...we krijgen enkel commentaar op budget. Alsof het allemaal niks mag kosten! Dat kiezen we toch zelf zeker?
Mijn schoonzus is nu ook net bevallen, dus ik verwacht zeker niks meer de komende maanden...maar ik zeg zelf ook niks e...ze zullen het dan wel zien de dag zelf zeker!
En op de W-Day schenk ik enkel aandacht aan mijn dierbaren...waaronder ook zeker vriendinnen!
Niks van aantrekken...een trouw, kan je (normaal gezien) maar 1 keer voorbereiden dus ik geniet van elk moment!
En hier op het forum kan je altijd terecht om je vreugde en verdriet te delen ;-)!
groetjes!
|
|
treesje
10-7-2012
|
29-2-2012 11:13:35
hallo,het doet mij deugd te lezen dat er nog mensen zijn in mijn geval.
@Tamara: het is net hetzelfde, ze denken ook waarschijnlijk dat ik niet meen, erg he en ja ik heb ook in mijn hoofd om gewoon de uitnodiging gewoon in de bus te steken, want hoe krijg je het in er anders is ze.
Mijn ventje trekt het hem niet aan, hij ziet mij graag en en ik hem ook natuurlijk maar ja he,
Mijn toekomstige schoonouders die zijn super content natuurlijk dat we gaan trouwen, die zien mij graan en zien het echt allemaal al zitten he.
Ik hoop echt dat ik de mijne er ook kan van overtuigen dat mijn ventje de man van mijn dromen is he!!
Gelukkig kan ik terecht bij mijn collega op het werk daar lucht ik mijn hart tegen, het enige nadeel is ook he ik heb geen broers of zussen dus ja ik sta er wel alleen voor he
|
|
Saskia
8-6-2012
|
29-2-2012 12:37:28
hier ook de schoonouders die er met géén woord over reppen.maar het was net hetzelfde met het vertellen dat we zwanger waren!
maar wat ik me afvraag, hebben jullie nog zin om hen uit te nodigen? ik totaal niet eigenlijk.
|
|
Syrie
31-3-2012
|
29-2-2012 13:40:06
Hallo, hier ook zo'n verhaal. Mijn ma en de vader van mijn toekomstige zijn overleden. Er is dus enkel mijn pa en mijn schoonma. Mijn pa komt niet naar het avondfeest. De reden hiervoor is omdat zijn vriendin niet uitgenodigd is. Moet je wel weten dat die vriendin vorig jaar een affaire heeft gehad met mijn (stief)schoonvader! Kan je volgen?Ondertussen zijn mijn schoonouders gescheiden (oa door die affaire, maar er waren nog wel andere redenen). Mijn pa heeft zijn vriendin teruggenomen na het uitkomen van de affaire. Dat is zijn recht. Maar ik zie het niet zitten om zo iemand aan mijn eretafel te hebben. Ze heeft uiteindelijk ons allemaal bedrogen. Mijn schoonma het meest natuurlijk. De zus van mijn aanstaande is ook gloeiende kwaad op haar. En die zouden dan samen aan tafel moeten zitten? Stel je voor wat dat zou geven later op de avond als er een glaasje gedronken is. Gegarandeerd komt er ruzie. En daar zitten wij nu niet op te wachten op dé dag van ons leven waar we al een heel jaar naar uit kijken! Mijn pa wil dus niet accepteren dat ze niet welkom is. Ik vind dat jammer. Hierdoor zal hij wel een belangrijke dag in t leven van zijn dochter missen. Hij kwetst me hier enorm mee. T is zijn keuze. Ik weet dat er genoeg andere mensen zullen zijn die het goed met ons menen. Ik vind het alleen jammer dat een ouder die nog de mogelijkheid heeft om erbij te zijn, dit niet belangrijk genoeg vindt. Dit betekent dat ik geen ouders heb op mijn trouwdag. En ook hier wordt er dus met geen woord over "de trouw" gesproken. Ik heb het er heel moeilijk mee gehad, had geen zin meer in de voorbereiding, heb er zelfs even aan gedacht alles af te blazen. Maar ik heb het van me af gezet en geniet nu weer van de voorbereiding. Ik weet nu wat ik aan hem heb, ik laat hem mijn dag niet verpesten. Binnen een maand is het zover, onze dag en ik zal ervan genieten, ook zonder mijn pa. Mijn pa blijft volhouden dat ik onredelijk ben. Nochtans heb ik het verhaal al aan meerdere mensen verteld en die vinden het "normaal" dat die vriendin niet aanwezig kan zijn. "T is overal iets" gelijk ze zeggen , veel succes aan iedereen en denk voor die ene dag vooral aan jullie zelf! T is jullie dag! Groetjes!!!
|
|
Ann
9-6-2012
|
29-2-2012 15:22:50
Zoals Liesbeth hierboven al vermelde kregen wij net hetzelfde antwoord. Amaai, dat kost veel geld hé! En ook: amaai, zoveel gasten, zou je niet wat minder volk uitnodigen? Ach, ik heb 14 jaar op die dag gewacht, ik ben supergelukkig aangezien mijn vriend eigenlijk nooit wou trouwen (zijn ouders zijn gescheiden), maar hij toch besefte dat ik dat graag wou. Wij doen onze dag met alles er op en er aan (dat wou mijn vriend dus zelf) en volgens ons budget.
Mijn familie daarentegen is supergelukkig, hebben mij met vanalles en nog wat geholpen. Wij gaan dan ook met mijn familie overnachten in een B&B. Aangezien zij nooit eens vragen hoe het zit met den trouw, voelen wij ons ook niet verplicht om hen daar mee te vragen.
Tja, ze zeggen altijd vrienden kan je kiezen, maar familie niet. (alhoewel je dus je schoonfamilie eigenlijk wel kan kiezen he!)
Ik hoop ook echt dat jouw ouders bij zullen draaien. Ze zijn mss ook wel wat overbeschermend, maar probeer toch nog eens met hen te babbelen en te zeggen dat het menens is.
|
|
|
|
Sommigen onder ons nemen deze uitdrukking wel erg letterlijk. Jeroen en Sandra Kippers blijken echte waaghalzen te zijn. Na de ceremonie sprongen ze in het huwelijk vanop een hoogte van 50m.lees verder ...
|