Lieve bruidjes,
ik was vastbesloten om hier een uitgebreid verslagje neer te pennen maar toen het bijna af was floepte het scherm weg en kan ik dus opnieuw beginnen. :( Aangezien ik een beetje lui ben, ga ik het deze keer een beetje inkorten (ben al moegetypt ;) )
8 juni was onze mooiste dag. Opgestaan rond 7u30 en toch wat schrik om naar buiten te kijken. De weersvoorspellingen voor onze dag waren namelijk heel erg uiteenlopend. Een eerste blik naar buiten leerde me echter dat het zonnetje straalde en er geen wolkje aan de lucht te bespeuren was. Oef!
Om 8u30 was mijn goede vriendin/kapster/visagiste/ceremoniemeester eraja, mijn dag moest en zou perfect zijn en zij heeft hier voor een groot gedeelte aan meegeholpen). Haartjes opgestoken, wat aanpassingen aangebracht, make-up aangebracht en enkele foto's met de fotograaf gemaakt die er om 9u al was.
Enkele vriendinnen waren in tussentijd onze namiddaglocatie gaan versieren met slinger en ballonnen (ze hebben op enkele uurtje tijd 100 ballonnen gevuld met helium - chapeau!).
Rond 11u30 ben ik me dan met hulp van mijn getuige gaan aankleden en nog even een momentje genomen om alles op de gevoelige plaat vast te leggen.
Ondertussen was een groot gedeelte van de familie al aangekomen en stond iedereen in de living (het was de bedoeling bij mooi weer buiten maar ondertussen waren er al 2 regenbuien van telkens 5min overgewaaid en de wind bleef maar toenemen). Enkele foto's met onze hondjes gemaakt. Ze hebben zelfs op mijn kleed gezeten en dus duurde het niet lang voor de eerste vlekken te bespeuren waren.
Glaasje gedronken, hapje gegeten en opeens reed hij de straat in! Mijn vader aan het stuur van de cabrio (open!) met op de achterbank mijn toen nog verloofde. Achteraf bleek dat ze net voor de hoek van de straat pas de kap open hadden gedaan, hij op de achterbank was gaan zitten en mijn papa nog gauw de laatste regendruppels weg had geveegd. ;-)
De bel ging en nog geen seconde later zwaaide ik de deur al open. Wat zag hij er goed uit! En hij was stomverbaasd! Blijkbaar had hij al die tijd gedacht dat mijn kleed roze (?!) was...
Nog een glaasje gedronken en hapje gegeten en we konden richting gemeentehuis vertrekken. Ondertussen had mijn vader de kap van de auto even terug gesloten (eventuele regen) maar kreeg hij van mij de opdracht die terug te openen. Iedereen verklaarde me gek omdat het echt goed aan het waaien was ondertussen en mijn haar helemaal in de war zou geraken maar mij doe je niet zo snel van gedachten veranderen. ;-)
Op de gemeente ging het, zoals de meesten onder jullie wel weten, heel snel. Op een kwartiertje waren we buiten maar toch was het een mooi moment. Sommigen hadden de krop in de keel. Ik kon alleen maar denken: "nu is hij echt mijn man" en glimlachen. Ik heb de hele dag niets anders lopen doen dan lachen van geluk (volgens de fotograaf zelfs een beetje te veel).
Na de gemeente zijn we (nog) een glaasje gaan drinken en kregen we verschillende hapjes geserveerd in een cafeetje in de buurt. Gelukkig was er een overdekt terrasje met al die wind. Tussendoor nog wat foto's gemaakt en geprobeerd met iedereen een praatje te slaan... En toen gebeurde het! Ik liet mijn hapje (met veeeeeel tomaat) vallen... op mijn kleedje! Iedereen dacht dat ik zou gaan flippen maar... mijn ceremoniemeesteres/vriendin naar de auto gestuurd voor mijn ehbo-kitje, vlekkenstift tevoorschijn gehaald en begonnen met het verwijderen van de vlek die een diameter van zeker 5cm had. Enkele minuten later zag je er bijna niets meer van. Noem me een controlefreak, maar iedereen zou zo'n ehbo-kitje moeten voorzien op de trouwdag. Ik had echt alles er in zitten: deo, vlekkenstift, lipgloss, poeder, haarlak, veiligheidsspelden, pleisters, pijnstillers,...
We lieten onze vrienden en familie achter en vertokken naar onze fotolocatie die we de dag ervoor (!) pas gekozen hadden. We zijn daar ruim een uur bezig geweest maar het leken slechts 10 minuten. Het was wat moeilijker om buiten foto's te maken met de wind maar al bij al zijn ze nog goed gelukt. Lekker speels zo.
Om 17u30 kwamen we aan in de feestzaal waar we bij goed weer onze ceremonie buiten zouden houden. Terwijl ik het terras oploop, zie ik dat er niet klaarstaat voor onze viering. Blijkbaar hadden ze alles binnen opgesteld omdat de lucht wat betrokken was ondertussen. Ik was net van plan om er iets van te gaan zeggen - ik wou het namelijk echt heel graag buiten doen -toen de eerste gasten half verregend binnenkwamen. Hmm, misschien was het dan toch niet zo'n slecht idee om de viering binnen te houden.
Rond 18u was iedereen er en konden we beginnen. Mijn ondertussen man had het tijdens de viering even moeilijk maar heeft uiteindelijk toch geen traantje gelaten. Ik mijn wangen bleven de hele dag droog maar ik ben dan ook niet zo'n emotioneel persoon.
Achteraf heb ik veel complimentjes gekregen omdat het allemaal zo persoonlijk en los was, helemaal anders dan een kerkelijke viering.
Na de viering hadden we nog net voldoende tijd om onze ouders, getuigen en helpende kindjes een klein cadeautje te geven en voor de zaal om al het decoratiemateriaal van de viering op te ruimen, toen de receptie begon en de eerste gasten begonnen toe te stromen. Een uur vol handjes schudden en kusjes geven was zo om. Heel veel leuke (lees ontzettend goed gevonden) cadeautjes gekregen: mijn vriendinnen hadden een boekje over de vrijgezellen samengesteld, van mijn werk hadden we een grote G (logo vh bedrijf) gekregen vol met €2-stukken die we de dag erna één voor één met de pincet eruit hebben moeten halen (uuuuren werk) en van Omer zijn werk een 20-tal bussen van 5L gevuld met waspoeder met daarin allemaal kleingeld (al 2 weken aan het zeven, nog maar de helft gedaan, help!!)
Doordat ik mijn kleedje 's ochtends zo strak had laten vastrijgen, heb ik echt niet veel kunnen eten. Jammer want lekker was het wel. Voorgerecht, hoofdgerecht en toen was het tijd voor het dessertbuffet met bruidstaart die een collega van me had gemaakt. Echt mooi gedaan vond ik! Weer niet veel gegeten maar van alles toch wel geproefd.
Voor we het wisten was het tijd voor onze openingsdans. Enkele vriendinnen hadden op mijn vraag iedereen van een sterretje voorzien en de dj had iedereen rond ons geroepen. De eerste noten klonken en Omer en ik kijken elkaar aan, vragend, verbaasd... Dat is onze openingsdans helemaal niet beseften we samen! Althans niet in de juiste versie... Paniek, gebaren naar de dj die geen idee had van wat er aan de hand was, ons dan maar vermand en toch maar gedanst alsof er niks aan de hand was. (ongelofelijk dom van de dj wel aangezien ik zelfs de link naar de youtube video van de juiste versie op voorhand naar hem had gemaild) Later op de avond heb ik hem er dan nog even over aangesproken en heeft hij toch de juiste versie (enkel stem en piano - kippenvel!) gedraaid maar toen was de zaal al half leeg.
Niemand geloofde dat ik het zou doen, want je bruidsboeket gooi je toch niet zomaar weg, maar ik was toch niet van plan het te laten drogen of dergelijke dus... even alle vrijgezelle dames op de dansvloer geroepen, boeketje gegooid en gevangen door een goede vriendin. (volgens mij had ze achteraf wel blauwe plekken want ze ging er voluit voor en heeft dus ook even kennis gemaakt met de vloer :D - supergrappig) Hierna volgde de kousenband maar onder de mannen heerste net iets minder enthousiasme en deze werd pas opgeraapt toen hij al 3 seconden of zo op de vloer lag.
Het feest was redelijk vroeg afgelopen maar blijkbaar is dat normaal op een vrijdag. Erg vonden we dat niet want de dag was vermoeiend genoeg geweest.
Ondanks dat het geen 'perfecte' dag was, ook doordat bepaalde mensen de hele dag met een lang gezicht hebben rondgelopen, hebben we er toch wat moois van gemaakt samen met de mensen die wij graag zien!
O ja, een link naar een kleine selectie van foto's (in totaal over de 1000):
http://ronnywertelaers.blogspot.be/2012/06/kelly-omer.h...