Uitgebreid verslag van onze magische huwelijksdag 23 juni 2012

Lieve bruidjes,

Aangezien ik zelf ook graag verslagjes lees van andere bruidsjes, hierbij het onze:

Om 06u30 ging mijn wekker af en ik was onmiddellijk klaarwakker en helemaal opgewekt. Ik rende naar het raam in de living en zag onmiddellijk de blauwe lucht en het zonnetje dus ik werd zo mogelijk nog meer happy dan ik al was. Na een douche te hebben genomen en mijn make-up zorgvuldig te hebben aangebracht (uiteindelijk toch beslist om het zelf te doen omdat de proef make-up van de make-upartieste telkens te zwaar was en nooit helemaal was wat ik wilde) belde mijn vriendin Stephanie aan die mijn haartjes onder handen nam met de krultang en het half opstak. Ondertussen kwamen ook de videograaf en de fotograaf toe die fotootjes namen van de voorbereidingen. Ook kreeg ik een bos praaaaaachtige bloemen van een bruidje hier op het forum thuis geleverd. Superlief en deed mij echt traantjes in de ogen krijgen! Omstreeks 09u00 was het tijd om mijn lingerie, kleedje, sluier en juweeltjes aan te doen en daarna was het wachten op mijn engel. De suite stroomde toe en iedereen zag er prachtig uit en allemaal waren ze gekleed in ons themakleur: zachtroze. De suite-mannen hadden
allemaal hetzelfde grijze kostuum met zachtroze das en zachtroze corsage aan en de dames hadden allemaal een roze kleedje of roze handtasje of roze foulard,… echt een heel knap geheel! Om 09u15 hoorde ik dat mijn engeltje was aangekomen en iedereen ging in een erehaag buiten staan. Toen belde hij aan. Mijn hart bonsde echt in mijn keel en voor het eerst had ik kriebeltjes in mijn buik. Ik deed de deur open en stoof onmiddellijk naar hem toe voor een dikke kus en een dikke knuffel (ondanks het advies van de fotograaf en de videograaf maar het was gewoon sterker dan mezelf). Hij bekeek mij nadien van top tot teen en hij had echt de tranen in zijn ogen. Hij vond het prachtig en zei dat hij nog nooit een kleedje gezien had dat sexy, romantisch en stijlvol tegelijk was, dat het meestal één of maximum twee van die eigenschappen heeft maar nooit allemaal tot nu. Dat vond ik het grootste compliment dat ik maar kon krijgen en mijn hartje maakte echt een sprongetje van vreugde en liefde. Hij zag er zelf ook superknap uit (maar dat kon ook niet anders want het is gewoon een superlekker ding J) en ik was supertrots dat ik straks eindelijk zijn vrouw zou worden. Ik kreeg mijn supermooi boeketje met roze pioenen samengebonden met dezelfde stof als mijn kleedje en zag dat de broche van mijn overgrootmoeder eraan bevestigd was. Zo mooi! We gingen allemaal naar binnen en tastten toe op het roze ontbijtbuffet dat voorzien was op witte staftafels buiten op het terras: er was rosé-champagne en fristi (met zwarte snorrietjes want dat vond ik grappig), mini-ontbijtkoekjes in een mandje, broodjes belegd met gerookte zalm met roze ui, dille en lavendelmayonaise, roze Ardeense paté en frambozenuienconfituur, boursin met roze hamsnippers en roze tonijnsla met lenteui alsook glazen schaaltjes met roze yoghurt en een framboosje. Iedereen vond het superleuk dat we ons themakleur ook in het eten hadden doorgetrokken (en dat zou de hele dag zo zijn). Ik gaf mijn engeltje ook nog het fotoboekje met 101 redenen waarom ik van hou en hij was daar heel erg geëmotioneerd door. Ook onze getuigen gaven we hun geschenkje (een zilveren balpen met hun voornaam in gegraveerd) en ze waren daar heel blij mee. Om 10u15, na een uurtje gezellig gegeten en gedronken te hebben, was het tijd om naar het Stadhuis te vertrekken. We stapten in onze mooie bruidswagen (een ivoren Citroën Traction Avant) en in de straat stonden de buren al buiten om naar ons te zwaaien. Superleuk! Toen we aankwamen aan het Stadhuis in Gent hadden we heel veel bekijks en ik zag echt immens veel familie en vrienden staan. Wij hadden gedacht dat enkel de suite zou komen naar het Stadhuis (omdat het in Gent doorgaans nogal bandwerk is) maar er stond echt zeker 50 man: collega’s & bazen, meter, peter, grootouders, tantes & nonkels, neefjes en nichtjes, vrienden & vriendinnen. Dat was zooooo hartverwarmend! Al die lieve mensen namen allemaal de tijd om speciaal naar het centrum af te zakken en hun auto te parkeren (wat echt de hel is in Gent) voor die paar minuutjes, en dat allemaal voor ons! We moesten eventjes wachten op de trappen en iedereen stond enthousiast foto’s te nemen van ons (ook de passerende toeristen J). Nadien mochten we eindelijk binnen en was het tijd voor het administratief gedeelte. Toen mijn engel’s getuige zijn handtekening moest zetten gaf de Schepen hem een balpen van de Stad aan maar hij weigerde die en nam de balpen die we hem cadeau hadden gedaan. Iedereen moest lachen, was echt een grappig moment J Daarna was het tijd voor het officiële gedeelte maar in de plaats van de gebruikelijke 10 minuutjes hadden we 20 minuten gevraagd zodat we hier en daar wat personalisatie konden aanbrengen. Ik kwam samen met mijn papa binnen op Bruno Mars “Just the way you are” en ik zag mijn ventje slikken toen ik naar voor kwam. De schepen, Catharina Segers, heeft de hele dienst prachtig gemaakt. Ze haalde superveel leuke anekdotes over ons naar boven en ik vroeg me al af hoe ze dat allemaal wist. Wat bleek, mijn meter had haar de week voordien ontmoet op een receptie en had haar verteld over ons huwelijk en over onze trouwwebsite en Catharina heeft de moeite genomen om dat allemaal te gaan uitpluizen zodat ze onze burgerlijke trouw heel persoonlijk kon maken i.p.v. het gebruikelijke bandwerk. Heb mijn meter en Catharina nadien 100 keer bedankt want in tegenstelling tot onze verwachtingen, hebben we héél véél gehad aan de burgerlijke trouw. Catharina las mijn lievelingsgedicht voor en nadien hadden mijn ventje & ik elk nog een gedicht uitgekozen voor elkaar dat onze gevoelens & liefde voor de ander symboliseert. Dit werd voorgelezen door onze getuigen die dit ook uitlegden en de traantjes vloeiden rijkelijk bij iedereen. We hebben ongelofelijk veel complimentjes gehad op die persoonlijke, liefdevolle toets. Bij het buitenkomen gooiden mijn collega’s rijst en deelde ik roze snoepballetjes uit aan de aanwezige kindjes. Na iedereen zoentjes te hebben gegeven en eventjes kort gekletst te hebben vertrokken we met de suite naar onze
lunchlocatie, restaurant Korenlei Twee. Daar aangekomen om 12u00 mochten we buiten op het terras aan het water zitten omdat het weer nog steeds stralend was. We genoten er van een superlekker voorgerechtje, hoofdgerecht en koffie/thee met versnaperingen en uiteraard de nodige wijnen/waters. Omstreeks 13u30 was het tijd voor onze fotoshoot. We begonnen aan de Graslei/Korenlei voor wat foto’s in het mooie oude stadscentrum van Gent maar trokken nadien naar Claeys Bouuaert in Mariakerke (onze woonplaats, deelgemeente van Gent) voor wat foto’s onder de oprijlaan met bomen en wat foto’s van ons op het grasveld terwijl we voetballen (mijn engel voetbalt namelijk). We hopen dat de combinatie van die twee uiteenlopende fotolocaties mooie foto’s heeft opgeleverd. Omstreeks 15u45 werden we door onze bruidswagen afgezet op het domein waar onze viering en ons feest zou doorgaan. Onze mond viel eventjes open. Er werd een tapijtje gelegd zodat mijn kleedje niet vuil zou worden als ik de auto uitstapte en we kregen onmiddellijk een glas rosé-champagne. Alles was
klaargezet voor de receptie: mooie witte tent waaronder en waarnaast statafels met witte hoezen en roze bloemen stonden, mijn witte fotolijstjes met wist-je-datjes omtrent onze trouwdatum, onze roze grote fotokader (i.p.v. de gebruikelijke gouden kader) samen met zachtroze lippen en zwarte snorren op
stokjes, de enveloppenkist,… De openluchtviering was prachtig opgesteld: er waren 2 witte zuilen met immense vazen met roze/witte bloemstukken, prachtige stoelen met witte stoelhoezen, ons wit lederen zitpoefje, onze wensboom (olijfboom) met witte hoes om de pot, en in het midden een houten pad waarop onze witte loper met onze namen en onze datum stond. Op elke stoel lag een vieringboekje, een bellenblazer, een wenskaartje (voor in de boom) en een potloodje met onze namen op. Echt prachtig! Ook de zaal was prachtig: witte stoelhoezen, hoge tafelstukken met dezelfde bloemen als die in de viering, roze geurkaarsjes, onze menukadertjes, onze roze bedankdoosjes met M&M’s waarop stond “bedankt, je bent een engel”, gastenboekblaadjes met leuke vraagjes. Onze praatpaal was geleverd, de fotograaf hing een beeldscherm op waarop hij alle foto’s van de hele dag zette (zodat
onze gasten dit al konden bekijken), er waren vazen gevuld met roze snoep zodat de gasten zich hiervan konden bedienen terwijl ze van de beelden genoten, onze wegwijzer “Mr. & Mrs Hut” werd aan de ingang geplaatst, onze roze grote houten letters “N & C” werden langs het wandelpad klaargezet (op deze laatste 2 superpositieve reacties gehad) en de witte koets met zwarte paarden kwam toe. We namen eerst nog wat foto’s met de suite en met de grootouders en om 16u45 was het tijd voor mij en mijn papa om te vertrekken met de koets. De koets ging het pad af en we verstopten ons op een plek in het bos. We kletsten gezellig wat en papa ging af en toe kijken wie er allemaal toekwam. Om 17u10 liet
de voorgangster van onze viering papa’s GSM één keer rinkelen wat betekende dat we mochten komen want dat alle gasten plaatsgenomen hadden en de suite net was opgegaan en mijn engel op mij stond te wachten. De rit langs het pad was prachtig. De gasten zagen ons van ver aankomen en je zag de emotionele en verbaasde blikken. Het was echt een prachtige intrede op Pachelbel’s Canon in D
en de zon scheen volop! Na mijn papa een dikke kus & knuffel te hebben gegeven (hij zegt nu nog altijd dat als hij eraan terugdenkt hij nog steeds kippenvel krijgt) gaf hij mijn hand aan mijn allerliefste engeltje van wie ik de traantjes ook in zijn oogjes zag blinken. De viering zelf was ongelofelijk, het was alles wat we wilden en ooit gedroomd hadden: onze lievelingsmuziek, leuke gedichten, mooie grappige teksten over ons apart, onze ontmoeting en het aanzoek, onze emotionele en liefdevolle geloften, het uitwisselen van de ringen, de bedankingstekst voor onze ouders met cadeautjes, echt een mix van romantiek met grappige momenten (we wilden echt geen saaie viering)! We deden onze uittrede op “Burbujas de amor” van Juan Luis Guerra (wat zoveel betekent als “bubbeltjes
van liefde” à in ons boekje stond dat de gasten ons tijdens onze uittrede bubbeltjes van liefde
mochten toeblazen met hun bellenblazertje en zich naar het terras mochten begeven waar we zouden klinken met een glaasje echte liefdesbubbels) wat prachtige beelden opleverde, een zee van belletjes! Nadien, omstreeks 18u00, vond onze receptie plaats. Aangezien we maar een kleine 100 gasten hadden, waren we na een kwartiertje klaar met cadeautjes, bloemetjes en envelopjes in ontvangst nemen en konden we genieten van de rosé-champagne en de roze hapjes, de live-band DUAS (die het echt fantastisch gedaan hebben) en hebben we heel gek gedaan met de roze fotokader en de lippen en de snorren. Om 19u15 was de receptie afgelopen en hebben we met alle gasten een foto gemaakt in de tuin. Iedereen werd gevraagd zijn roze accent boven te halen en te springen. Iedereen vond dit supergrappig en er werd heel wat afgelachen. Deze foto gaan we aan de gasten opsturen als bedankingsfoto. Om 19u30 namen de gasten (via hun roze envelopje waarop de tafelnaam, allemaal bezienswaardigheden die we bezocht hebben in Rome, waar mijn ventje mij ten huwelijk vroeg op de Engelenbrug) plaats aan tafel en was het tijd voor onze intrede in de zaal. Het was per ongeluk het verkeerde nummer maar dat kon de pret niet bederven: onze gasten klapten en schreeuwden ons enthousiast toe! Daarna werd de wijn ingeschonken en was het tijd voor de speech van mijn engel. Dit was voor velen één van de mooiste momenten van de dag (dat weten we door het gastenboekblaadje). Het was een ongelofelijk mooie emotionele speech waarbij onze ouders apart en persoonlijk bedankt werden, de grootouders, meter, peter, onze getuigen, de gasten zelf en ook ikzelf. Hij eindigde met: “en dan wil ik jullie nu vragen om het glas te heffen op de mooiste vrouw ter wereld: mijn vrouw”. Toen heb ik echt tranen met tuiten geweend. Het is echt een engeltje, waar heb ik toch zo’n lieve lieve lieve man aan verdiend? We hebben nadien mooie fotodozen (waarin we een persoonlijke bedankingstekst geschreven hadden en gemeld hebben dat ze een foto naar keuze mogen uitkiezen om te laten uitvergroten op canvas of in een fotokader naar keuze) en boeketjes en flessen Saint-Julien aan de ouders, grootouders, meter en peter gegeven. Ze waren hier ongelofelijk blij mee. Daarna begon onze andere live-band te spelen. Ze gingen bij alle tafels langs en echt iedereen zong mee. We hebben heel veel goede reacties gehad op alle onderdelen van de dag maar over hen waren de gasten het meest lovend. Om jullie maar een idee te geven, deze band treedt binnenkort ook op tijdens de Gentse Feesten en bijna iedereen van onze gasten gaat kijken omdat ze hen zo goed vonden. Het voorgerecht (zalm en grietfilet in een wit wijnsausje “Eddy Van Maele” met rivierkreeftjes en prei) werd geserveerd en dat was echt hemels lekker. Nadien volgde de eendenborstfilet met een cognacsausje, oesterzwammetjes en witte asperges samen met een mini-kommetje kubusaardappeltjes. Het sausje was echt “to die for” ik zou het zo in een jeneverglaasje gieten en opdrinken! Ook de wijnen waren superlekker! Omstreeks 22u00 was de band klaar en was het tijd om onze prachtige witte/roze persoonlijke Amerikaanse bruidstaart met vuurwerk aan te snijden. Ze was supersuperlekker! Deze werd geserveerd samen op een bord waarop allemaal mini roze dessertjes stonden. Echt heel leuk maar veel te veel! De DJ had ondertussen roze licht opgezet en speelde allemaal sweet motown songs zoals “Sugar pie honey bunch”, “Sweets for my sweet”, “Sugar baby love” en de gasten zongen vrolijk mee. Om 22u45 was het tijd voor de “Lac du connemara” en iedereen stond recht op de stoelen. Mijn vriendin uit Parijs kent het nummer uiteraard maar had dit nog nooit gezien en is van plan dit te introduceren in Frankrijk omdat ze dit zo leuk vond J Om ietsjes na 11 hebben we dan onze openingsdans gedaan op “I’m yours” van Jason Mraz (de live-versie) met alle gasten rondom ons. Deze titel staat ook in onze trouwringen gegraveerd omdat het heel toepasselijk is en ons gezamenlijk lievelingsliedje is. Het was echt een magisch moment! Nadien danste ik met mijn papa en mijn
engeltje met zijn mama op “My girl” van The Temptations. Was ook wel een heel speciaal moment voor mij en mijn papa’tje want we dansten daar vroeger altijd op in onze pyjama op het tapijt in de living de zondagmorgen. Daarna was het tijd voor de dans met de schoonouders “Stand by me” van Ben E. King en halverwege kwamen alle gasten zich bij ons voegen. Iedereen vond onze keuzes heel erg geslaagd: niet de typische emo-trouw-muziek maar vrolijke, zomerse, liefdevolle uptemponummertjes die volledig bij ons passen. Daarna is het dansfeest losgebarsten met ongelofelijke dank aan DJ Nick die de dansvloer tot 04u30 gevuld heeft (en dan bedoel ik niet 10 mensen die steeds dansten maar echt
iedereen en dat er gewoon nauwelijks plaats was op de dansvloer), echt super! Om 02u00 waren er dan frietjes in puntzakjes met roze frituurvorkjes en een roze servetje waarop stond “Mr. & Mrs. Hut 23 juni 2012”, vonden de gasten heel leuk en dat smaakte wel na al dat shaken! Om 04u30 hebben we dan nogmaals onze openingsdans gedaan met de aanwezige die-hards en dan was het tijd om naar huis te gaan. Om 05u00 waren we thuis, moe maar voldaan en overoverovergelukkig! De dag nadien waren we al om 09u15 wakker en zijn we de gastenboekblaadjes en de wenskaartjes van tijdens de viering beginnen lezen en we hebben echt krom gelegen van het lachen. Ook de envelopjes hebben we opengemaakt en we waren echt gegeneerd: je leest hier zoveel verhalen over magere cadeaus maar bij ons was het het tegendeel. We hebben echt immens veel centjes gekregen, het gemiddelde
zit op meer dan 100 EUR pp… We hadden dus een heel mooi zakcentje om de dag nadien op huwelijksreis te vertrekken. Die was net zoals de huwelijksdag magisch van begin tot einde (we hebben overal onze openingsdans zelf gezongen en gedanst en hebben mekaar de hele tijd “echtgenoot” en “echtgenote” genoemd J). Ondertussen zijn we al iets meer dan 2 weekjes getrouwd en nog elke dag betrap ik mezelf erop dat ik (waarschijnlijk met een heel dwaas uitziende dromerige blik) naar mijn
trouwring zit te kijken en met een warm, voldaan en blij gevoel terugdenk aan onze prachtige dag waarop alles nog mooier was dan ik ooit had durven dromen: het was mooi weer, we hebben lekker gegeten, her was zoveel sfeer, het was leuk, romantisch, zomers, grappig, emotioneel, ongedwongen, er was mooie muziek,… het was gewoon perfect! We hebben ongelofelijke reacties gekregen van onze familie en vrienden dat het het beste trouwfeest ooit was, dat het het trouwfeest van de eeuw was, mijn
nichtjes en neven durven niet meer trouwen omdat ze er zeker van zijn dat alles
wat ze doen in het niets zal vallen bij ons feest,… Zelfs de fotograaf, videograaf en de mensen van de zaal zeiden dat ze nog nooit zo'n feest hadden gezien/meegemaakt. Echt super om te horen!

Ik wil jullie lieve bruidjes uit de grond van mijn hart bedanken voor al de leuke ideetjes die ik hier op het forum opgedaan heb. Jullie inspiratie, ideeën, tips en vindingrijkheid (of hoe zeg je dat J) hebben onze trouwdag gemaakt tot wat het was en als onze gasten zo lovend waren over ons feest dan is dat dankzij jullie want laat ons eerlijk wezen: zelf kom je daar allemaal niet op. Dus supersupersuperbedankt en ik wens jullie allemaal een huwelijksdag toe die even fantastisch is als die van ons was!

Veel liefs,

Een overgelukkige Mrs. Hut

P.S.: Fotootjes volgen zeker!