Terug naar overzicht
Vandaag willen we even stilstaan bij alles wat we zomaar meekregen.Misschien hebben we dit niet altijd genoeg beseft. We zijn opgegroeid in eenliefdevolle thuis. Ouders die onvoorwaardelijk van ons hielden, die onzekinderlijke fratsen en puberale stoornissen duldden en ons waarden bijbrachten.We zijn dankbaar voor de mogelijkheden die we kregen om ons te ontplooien. Wezijn dankbaar voor onze broers en zussen waarmee we speelden en ruzie maakten,maar die als het erop aankwam altijd met ons in de vuurlinie stonden.
We staan ook even stil bij onze schatten van grootouders die tijd voorons maakten en die ons verwenden. Jullie allen die we op onze weg tegenkwamenen die mee ervoor zorgden dat we zijn wie we zijn.
Dat onze wegen elkaar gekruist hebben, is en blijft een wonder. Wehebben elkaar gevonden, iemand die je begrijpt ook al zeg je niets, iemand metwie je kan lachen en huilen, iemand die bij je blijft wat er ook gebeurt.
En tenslotte willen we dank u zeggen aan X en X (= onze kinderen), die ons levenzoveel meer betekenis geven.