grote spijt van mijn gekozen getuigen

Hallo iedereen

Ik heb hier al veel bruidjes hun hart zien luchten en nu is het eens mijn beurt. Mijn kussen zag vanmorgend zwart van de uitgelopen mascara vant wenen. Ik voel mij superslecht voort moment.

Ik heb twee broers en in eerste instantie wilde ik maar 1 broer als mijn getuige vragen, omdat ik met de andere niet zo'n goede band heb. Wij zijn zoals olie en vuur, dus ge kunt u wel inbeelden he.

Mijn ouders hebben mij duidelijk gezegd dat je als zus niet kunt kiezen tussen twee broers, dus ik moest ze alletwee als getuige vragen, dik tegen mijn zin, maar ik had zoiets van liever zo, anders trap ik op de andere broer zijn tenen als ik hem niet zou vragen. De broer die ik niet wilde vragen, voelt zich altijd het zwarte schaap, terwijl hij juist de meeste aandacht krijgt.

Voor de kerstperiode is hij hier (woont int buitenland) en dus heb ik hem vlak voor kerst als getuige gevraagt. Zijn reactie op mijn vraag was al helemaal niet zoals ik had gehoopt, hij bleef er vrij koel onder. Hij heeft nooit echt interesse getoond in mijn huwelijk, wat ik al heel spijtig vond, maar ik hoopte met hem als getuige te vragen, dat dat zou beteren. Gewoon is een keer vragen hoe het loopt met de voorbereidingen, dat is toch het minste wat je kan doen als broer. Dat is dus niet het geval en sinds hij in België is, heeft hij al paar keer van die kwetsende opmerkingen gemaakt dat ik het nu beu ben.

Enkele voorbeeldjes dat hij al lachend maakte, maar voor mij onrespectvol:
- ik moet toch niks zeggen in de kerk, want kben enkel maar getuige voor de wet
- we zijn voor zijn vrouw een kleedje gaan kopen en zaterdag zei hij tegen mij: past maar op dat ze niet knapper is als hé u op de trouw
- op cafe met mijn aanstaande en zijn getuige waren ze bezig over de vrijgezellen en zei hij: seg ik weet dat Charlotte dat niet wilt, maar we gaan toch naar de hoeren he, terwijl mijn aanstaande dat zelf ook echt niet wilt

Elke keer als ik bij mijn ouders binnenkom en hij is thuis, maakt hij van die botte opmerkingen zoals 'wat doede gy hier' of als ik seg 'goedemorgen, zei hij tis al bekan middag'. Een simpele 'dag zus of dag charlotte' heeft hij nog geen enkele keer gezegd sinds hij in België is.

Je kunt is een grapje maken, maar elke persoon heeft wel zijn of haar limiet.

Ik heb héél grote spijt dat ik hem als getuige heb gevraagd, ik had naar mijn eigen hart moeten luisteren en niet naar mijn ouders. Nu ga ik op de trouw iemand naast mij hebben, waar ik mij absoluut niet op mijn gemak bij voel en tekent hij nog het officiële gedeelte ook.

We hebben zelfs speciaal voor hen onze vrijgezellen 2 weken voor de trouw gepland, zodat hij en zijn vrouw er kunnen bij zijn. Anders zouden we de vrijgezellen veel vroeger plannen. Maar nee alles in functie van de grote broer, want anders voelt hij zich buitengesloten.

Dus als ik 1 goede raad mag geven aan bruiden of bruidegommen die met hetzelfde verhaal zitten en hun getuige nog moeten kiezen, DENK AAN JEZELF, WANT HET IS JOUW DAG!

Je moet iemand als getuige kiezen, waar je je 100% goed bij voelt en niet iemand kiezen uit verplichting!!!

Groetjes
Charlotte