TIP: Klik op het profielicoon van een gebruiker om
zijn/haar persoonlijke pagina te openen.
valerie
25-5-2013
|
26-1-2013 13:18:53
Hallo nathalie,
Mijn verhaal komt heel goed overeen met het jouwe.....alleen mijn ouders zijn al meer dan 20 jaar gescheiden en al 20 jaar hertrouwd en gelukkig dus....Ik trouw wel voor de 2de keer, maar de eerste keer was mijn vader er niet...
Ik heb beide ouders gevraagd voor mijn huwelijk. Mijn mama maakt er helemaal geen probleem van om mijn papa te 'zien'. Mijn vader daarentegen wel. Hij komt dus niet. Ben erg ontgoocheld, 2 jaar geleden is zijn stiefdochter (de dochter van zijn vrouw) getrouwd en hij heeft haar weggegeven en de openingsdans met haar gedaan....ik ben niet jaloers en gun mijn stiefzus dat helemaal....maar als ik er aan die dag terugdenk, krijg ik toch tranen....
Ergens had ik die reactie wel verwacht, maar toch ligt het al een hele week op mijn maag.
Verdorie waarom 'eis' ik niet dat hij komt, waarom sta ik niet meer op mijn strepen....tja al 40 jaar probeer ik de vrede tussen iedereen te bewaren zeker, een mooie eigenschap. Mijn mama vindt me dan eerder laf....
Probeer er niet veel aan te denken....het is wat het is (mindfulness)....je hebt ze beiden uitgenodigd, jou treft geen 'schuld'.
Groetjes
|
|
Nathalie
27-9-2013
|
26-1-2013 13:30:41
amai, door jouw verhaal te lezen krijg ik toch ook eventjes een krop in mijn keel! Zo jammer dat dit gebeurd de dag vandaag...
Ik probeer dit ook te doen en mijn verloofde vindt het jammer voor mij maar zegt ook dat het nu eenmaal zo is en dat je er niet veel kan aan doen en hij heeft wel gelijk ook.
Mijn papa is ook hertrouwd, al 5 jaar. Mijn mama heeft het er moeilijker mee en heeft geen vriend. Ze heeft er een tijdje een gehad maar bleek uiteindelijk ook niks voor haar te zijn.
Wij doen geen suite en dat is ok voor alle ouders. Ook geen eretafel, iedereen zit bij vrienden of familie. Wij wouden dit toch niet een eretafel dus voor ons was dit geen probleem.
Mijn papa is ook hard hierin maar zij willen komen voor ons en dat doet me wel plezier! het is uiteindelijk toch ook onze dag.
Ik ken jou niet maar vind het jammer dat je papa zijn trots niet kan opzij zetten hoewel hij ook gelukkig hertrouwd is. Blijkbaar beseffen wij bruidjes niet hoe diep dit soms zit bij onze ouders..
bedankt alleszins want ik besef wel hoe moeilijk het soms kan zijn om hier over te praten, laat staan tegen een vreemde :-)
groetjes
|
|
Coraline
17-5-2014
|
26-1-2013 13:44:26
Same here
Mijn vader heeft ons 7 jaar geleden in de steek gelaten, mijn mama bleef alleen achter met 7 kindjes (ik ben de oudste). Hij is naar Frankrijk verhuisd en heeft nu een nieuwe vriendin. Mijn moeder heeft het hem nooit vergeven en ik ook niet, maar het blijft wel mijn papa.
Bij mijn vriend ook hetzelfde. Zijn ouders zijn gescheiden, zijn oma (kant van zijn moeder) praat niet meer met zijn moeder wel met haar vroegere schoonzoon. Zijn vader heeft ook een nieuwe vriendin. Omdat hij het geruzie van zijn ouders niet aankon is hij bij zijn oma gaan wonen wanneer hij 12 jaar was.
Ik heb mijn moeder verteld dat ik mijn vader ging vragen want ondanks alle pijn die hij mij heeft gedaan wil ik dat mijn papa mij weggeeft en dat hij samen met mij danst! Mijn mama vind dat mijn eigen keuze moet zijn of ik hem vraag of niet want ze heeft ons nooit gezegd dat we ons vader niet mochten zien.
En gelukkig kom ik met alle partijen overeen en komen mijn schoonouders overeen met mijn mama en omgekeerd.
Ze hebben me allemaal verteld, voor dat ik de kans kreeg om het hen te vertellen, dat ze zich allemaal gingen gedragen en dat ze zich als volwassenen gingen gedragen. Ze moeten zelfs niet met elkaar praten maar ze moeten er wel bij zijn.
Hopelijk loopt alles goed af :)
|
|
Nathalie
27-9-2013
|
26-1-2013 13:50:01
Coraline, zou ik je mogen vragen of je ouders en dan schoonouders die allen gescheiden zijn of zij elkaar de hand schudden? bij ons is dit "het probleem". Mijn moeder wilt dit doen, mijn vader absoluut niet en ergens kan ik het wel begrijpen ook. Ik vind het ergens wel raar dat ze de ouders van mijn vriend zullen begroeten en mijn mama zouden overslaan of begrijp ik dit verkeerd? pff heb wat last van pre huwelijksstress
|
|
WWW.DISCOVIDEO.BE
|
26-1-2013 14:01:01
Je nodigt je ze uit op je feest...kortom, je doet wat je hoort te doen.
Ook begrijpelijk dat je je betrokken voelt.
Hoe zij uiteindelijk zich zelf gedragen op het feest: is dit iets waar jij je verantwoordelijk voor hoeft te voelen?
Probeer het nuchter te bekijken en verwacht het slechtste maar hoop op het beste.
grtz
|
|
Coraline
17-5-2014
|
26-1-2013 14:08:40
Akkoord met bovenstaande reactie. Ik verwacht niet te veel op mijn trouw. Ik zal al blij zijn zouden ze elkaar negeren en geen ruzie maken dan dat ze tegen hun goesting elkaar moeten begroeten en er de dagen erop gezaag moeten horen. Ik doe daarom geen begroeting om problemen te vermijden.
Niet teveel stressen en hopen dat het allemaal goed komt. Als ze kinderachtig doen op de trouw van hun eigen dochter zegt dat meer over hun dan over jou :)
|
|
Sarai
1-6-2013
|
26-1-2013 15:45:33
hey,
Hier ook hetzelfde probleem, mijn ouders zijn ook gescheiden.
Komen ook niet overeen , en hebben elkaar na de scheiding altijd ontlopen.
Een van de twee wilt wel graag moeite doen voor die dag , de andere stelt zich helemaal niet open voor die ontmoeting. Dus ik hoop dat die dag vlot verloopt maar heb er echt schrik voor. Heb er ook al van wakker gelege , dus is echt ni abnormaal. En heb hen ook die vraag gesteld om voor 1 dag normaal tegen elkaar te doen. Dus ik snap je volledig
groetjes
|
|
edith
29-6-2013
|
26-1-2013 16:40:57
Hey hier ook gescheiden ouders. Maar mss heb ik dan wel het voordeel dat wij geen contact meer hebben met mijn vader en zijn ouders. Moeilijke situatie veel gebeurd.
Maar ik kom niet overeen met stiefpa ook moeilijke situatie. Dus is hij niet uitgenodigd enkel mijn ma. De band met mijn ma is dan ook niet zo super en die zei al van je zal dat toch niet doen. (Mijn stiefpa niet uitnodigen) kzeg Tuurlijk wel die betekent niks in mijn leven en maakt er ook geen deel van uit. Ik voel me prima bij deze situatie en als ze er moeilijk zouden overdoen dan zou dat een spijtige zaak zijn maar niet mijn probleem. Dan komt ze maar niet.
In jou situatie zou ik doen zoals gezegd door discovideo. Jij treft geen enkel schuld zij kozen voor de situatie en vroeg of laat konden ze dit wel verwachten om ooit terug samen in 1 ruimte te moeten zijn. Kinderen van gescheiden zouden niet voor altijd de dupe mogen zijn.
Komt wel goed ;)
|
|
Martine
14-6-2014
|
26-1-2013 18:19:39
Als zij zich willen gedragen als kleine kinderen zelfs na jaren scheiding, da's hun zaak.
Ik zou iedereen gewoon uitnodigen.
En willen ze elkaar geen hand geven, dan is 't ook maar zo.
Uiteindelijk lijkt mij het belangrijkste voor jou te zijn dat ze er alle twee bij zijn.
Hier geen gescheiden ouders.
Maar wel troubles met mijn schoonzus. Die heeft wel nog contact met haar dochter en haar andere broer, maar niet met haar ouders en nauwelijks met ons.
Nooit iets gebeurt, van de ene dag op de andere besliste ze ineens om niet meer op te nemen als we bellen, niet meer naar feestjes te komen ("ik moet kuisen" - met kerstmis), ...
Dat gaat ook nog leuk worden, want we willen haar wel op onze trouw. Ze is en blijft een deel van de familie voor ons en haar dochter is mijn vriend's getuige.
Ze wordt dus uitgenodigd. Komt ze met een belachelijk excuus af à la "ik moet kuisen" (terwijl ze al 3 jaar werkloos thuis zit en dus evengoed 2 dagen later of vroeger kan kuisen - het is gewoon haar idiote excuus om niet te zeggen "ik heb geen goesting"), dan is 't ook zo. Dan kan ze achteraf niet zeggen dat ze niet meer dan welkom was.
|
|
evy
|
26-1-2013 20:39:38
Hallo,
Hier ook moeilijkheden ivm scheiding. Mijn schoonouders zijn al meer dan 20 jaar gescheiden en het zit nog heel diep bij een van de twee. Schoonvader komt dus niet als mijn schoonmoeder komt.
Mijn verloofde geeft sowieso voorrang aan zijn pa die hem alleen heeft opgevoed. Moeilijk om dit nu aan te brengen bij zijn ma. En zorgt ook bij ons voor kopzorgen. Misschien was ze er niet vaak in het verleden, toch blijft het zijn ma.
Evy
|
|
|
|
Sommigen onder ons nemen deze uitdrukking wel erg letterlijk. Jeroen en Sandra Kippers blijken echte waaghalzen te zijn. Na de ceremonie sprongen ze in het huwelijk vanop een hoogte van 50m.lees verder ...
|