Terug naar overzicht
Oh jeetje... Echt een gevalletje van schoon'monsters'...Je krijgt al een negatief gevoel als je telefoon gaat en een van hun namen komen tevoorschijn op je scherm... BAH!Heb je een draaiboek gemaakt van jullie trouwdag? Zo ja, geef die aan haar, dan kan ze daar haar informatie uithalen. Over die kleine zeur-dingen waar jij je al helemaal niet druk om wilt en hoeft te maken, is er maar 1 antwoord juist naar mijn mening; 'doe maar wat jou het beste lijkt'. Je moeder heeft wel lef om dat meidje uit te nodigen (als ik het even oneerbiedig mag zeggen). Je zou toch zeggen dat er een belletje gaat rinkelen op het moment dat ze je getuigen niet meer mag zijn. Toch nog maar eventjes heel erg duidelijk uitleggen denk ik.De tafelschikking heb je toch gemaakt zoals jullie dat wilden? Nicht A en B hoeven toch niet bij elkaar op schoot te zitten? Dus nichtjes: suck it up! Je zussen daarintegen horen bij jou als naaste familie, horen daarom ook bij jou aan tafel en zijn er niet om de nichtjes te entertainen... Toch?Ik snap écht niet dat moeders en schoonmoeders dit niet gewoon los kunnen laten en het bruidspaar de dingen laat regelen zoals zíj dat willen... Al die frustraties kun en wil je er gewoon niet bij hebben, snap dat dan...
kzou der ook zot van wordenhier moeit niemand zich met onze organisatie,laten onze eigen keusen men toekomstige schoonmoeder en schhonvader, die trekken er hun niks van aan, vragen nooit iets,hebben zelf nog niet eens een proficiat gehad omdat we gaan trouwen,men papa is wel geïnteresseerd in wat we doen, maar moeit zich er niet meemen mama is anderhalf jaar geleden overleden
We hebben geen draaiboek maar ik ga er maar eentje maken voor mijn schoonmoeder dat ze me tenminste niet meer belt...En ik wist op voorhand dat mijn ouders verschrikkelijke moeiallen zijn daarom hebben we ook pas gezegd dat we gingen trouwen toen we onze kleren al hadden gekocht & de zaal al hadden vastgelegd... Maar blijkbaar vinden ze nog steeds redenen om te zagen...Ik vind het erg om te zeggen maar momenteel heb ik echt het gevoel dat ik blij ga zijn als het allemaal voorbij is... Wat een gedoe voor niets..
Ik krijg er ook wat van! Mijn schoonouders hebben ook met moeite proficiat kunnen zeggen over onze verloving. Ze vragen er nooit naar en als we er iets over zeggen is het allemaal niet goed voor mijn schoonmama... Mijn eigen ouders zijn er gelukkig veel meer in geinteresseerd. Ze vragen soms wel eens "zou je dit of dat wel doen"? Maar ze staan altijd achter onze keuzes.Over die vriendin zou ik toch wel eens duidelijk maken aan je mama dat je er niet mee gediend bent. Maar voor de rest gewoon jullie zin doen en genieten!