Toekomstige schoonzus komt volgende week donderdag 'babbelen'

Hèhè :-) en wat gaat ze dan komen vertellen? Haar ideeën en meningen opdringen ofzo? Laat je vooral niet dien zou ik zeggen! En voor mij mag dat schoonfamilie-gedoe ook best afgeschaft worden ;-)

Hey Ann
Het is niet gemakkelijk hé, als je schoonfamilie hun mening opdringt en blijft opdringen. Ik begrijp je maar al te goed, hier van hetzelfde laken een broek. Ik zou je wel aanraden om proberen rustig te blijven. Ik zeg ook steeds tegen mezelf dat het beter is om een beetje water bij de wijn te doen, dan in een familieruzie terecht te komen. Maar als ze je echt tot het uiterste drijven, dan is het niet meer dan logisch dat je eens uitvliegt. En je moet je daar zeker niet schuldig om voelen. Confrontaties horen nu eenmaal bij het leven, zeker als je zo verschillend bent. Ik hoop alleen dat alles in orde komt voor je grote dag. Hoewel, de weg er naar toe mag van mijn part ook een pak makkelijker gaan. Ik hoor iedereen constant zeggen: het is jouw dag, je moet doen wat jij wilt. Maar ik moet eerlijk zeggen dat dat niet lukt. + Wat heb je aan een leuke dag als de weg er naar toe op niets trekt?

Ja ik weet eigenlijk ook niet zo goed wat ze gaat komen zeggen.. Ik vrees à la wij willen de beste vrouw voor onze broer..

Ik zit te denken van te vragen of wij niet bij hun kunnen langsgaan, of zij naar ons kunnen komen, als mijn vriend ook hier is.. Want er wordt ook altijd vanalles achter de rug door gezegd, en als we 'alleen' praten kan ze nadien ook zeggen wat ze wilt over wat ik gezegd heb he.. Zo gaat het meestal in de familie van mijn vriend. Er staat iemand iets niet aan, die zegt dat tegen de mama van mijn vriend, en zijn mama dan weer tegen mijn vriend, en dan komt 't naar mij.

pfff... ik zou durven vragen waarom dit nodig is...

En Ann ,

Oké, een klein verslagje!

Ik zat hier een half uur van te voren al zenuwachtig rond te huppelen (er was geen exact uur afgesproken, ze ging de kleine naar school brengen en dan naar hier komen maar ze moet daarvoor voorbij een vrij druk punt).

Het komt er eigenlijk op neer dat ze vind dat we 'willen maar niet kunnen', omdat we wel een groot feest willen, maar een groot deel door de ouders betaald wordt. Ik weet zelf dat ik mijn pollekes mag kussen dat onze ouders dat willen doen, maar ik vind ook, als dat aangeboden wordt, moet ik dan zeggen 'neen dank u'? Ze vond het zo'n beetje, naar de buitenwereld toe groot overkomen. Ik ben op dat vlak ook wel heel anders opgevoed dan zij, voor mijn ouders (vooral mijn mama) is uiterlijk voorkomen en wat je overbrengt naar de buitenwereld heel belangrijk. Ze zei toen ik dat gezegd had dat dat 't ook wel een beetje veranderde, omdat 't dan wat 'logischer' is dat ik in sommige dingen ook zo denk.

Ze had dus verwacht dat wij het veel kleinschaliger gingen houden (blijkbaar is onze trouw voor haar normen echt, enorm (we hebben voor het diner ongeveer 50 mensen, en 's avonds nog eens 50 erbij en de parochiezaal)), en dan was hun dochtertje wel bruidsmeisje mogen zijn. Niet omdat ze er nu iets tegen heeft, maar omdat hun dochtertje niet echt het type is dat zich op gemak voelt bij veel mensen. Ze zei dat ze eigenlijk eerst 't dochtertje gewoon thuis wilde laten, omdat het toch alleen gesleur ging worden en gehang van dochtertje haar kant, en dat ze zich beter zou kunnen amuseren als dochterlief ergens anders vrolijk kon spelen. Maar omdat wij wel hadden overgebracht dat ze er voor ons 'bijhoort' komt ze dan voor het diner, en 's avonds kan ze naar haar peter. Het kwam in ieder geval heel anders over als zij het uitlegde, dan als je 't zo via via via via hoort! Ik vind 't nog altijd jammer, maar ik snap wel dat ze haar eigen kind eerst zet.

Verder heeft het ook wel een beetje over mij gegaan, maar niet echt op een gemene manier. Ik heb de afgelopen 10 jaar geknokt door depressies en automutilatie, en zij heeft een soortgelijk verleden. Ze zei ook dat ze in mij soms zichzelf tien jaar geleden zag, en dat ze dan wel denk van, je hebt al veel bereikt, maar je bent er nog niet, laat dat je niet tegenhouden maar realiseer je dat er nog moeilijke punten gaan komen. Dat zij er ook wel even heeft over moeten doen voor ze door had dat je zelf je plekje in de wereld moet zoeken, in plaats van de mensen rond je proberen te veranderen. En daar zit wel echt een waarheid in, als ik erover nadenk ben ik wel iemand die in reflex vaak denkt 'neenee ik vind het zo, punt'.

We hebben 't zelfs gehad over waarom we eigenlijk niet veel doen of elkaar niet veel zien, en zij zelf ook dat ze mijn vriend gewoon ziet als broer, maar niet meer. Dat wij heel anders in het leven staan als zij, en dat ze ons daar niet over veroordeeld, maar dat we daarom niet echt veel doen of bij elkaar langsgaan enzo. Mijn vriend is ook echt zo eentje die al heel zijn leven door het leven fladdert, als er iets negatiefs lijkt aan te komen dan draait hij precies eens met zijn vingertje, en hup, opgelost! En dat ook de trouw haar 't gevoel gaf dat, omdat onze ouders veel bijschieten, hij 'het weer gedaan had gekregen'. En in alle eerlijkheid, soms denk ik ook wel eens, jong, loop eens met uw neus tegen de muur! Niks ergs natuurlijk he! Maar bv.hij wilt een auto, toevallig erft hij de maand daarna 10.000 euro en kan 'm z'n droomauto kopen. Z'n eerste werk was meteen zijn droomwerk, na een paar maanden al een bedrijfsauto gekregen. Op 't school nooit echt z'n best gedaan maar wel altijd erdoor, ... . En als je dat dan stelt tegenover hoe zij al heeft moeten knokken in haar leven, dan snap ik wel dat ze soms iets heeft van 'pffff seg!'.

Amai wat een uitleg!

Al bij al is het dus beter meegevallen dan verwacht, ook omdat ze voorbeelden uit hoe zij dingen heeft moeten leren en ervaren heeft gaf. Dan voelde het minder als commentaar op mij, omdat ze ook toegaf dat ze dat zelf ook heeft moeten leren. Op 't laatste hebben we nog wat gebabbeld over hoe haar dochtertje reageerde op de tweede zwangerschap enzo :) Onenigheden zullen er waarschijnlijk wel blijven, maar ik wel content dat we nu van elkaar weten dat er in de grond zeker niets is dat we echt tegen elkaar hebben!