Lieverds
Ik heb jullie lang laten wachten maar nu is het zo ver: mijn verslag van een heerlijke dag. En je bent gewaarschuwd: het wordt “ne lange”!
Vrijdagavond samen met dochterlief bij mijn ouders gaan logeren. Terwijl Luna haar tekstje voor de kerk nog wou inoefenen samen met mijn ouders nog genoten van enkele glaasjes bubbels. Leuk moment: nog eens slapen in mijn ouderlijk huis aan de vooravond van een speciale dag. Rond 21u richting bed vertrokken waar ik samen met de dochter nog naar The Voice heb gekeken. Zij is als 9-jarige megafan, ik genoot van het moeder-dochtermoment. Rond 23u vielen onze oogjes toe en heb zalig in 1 stuk doorgeslapen.
Zaterdagochtend liep om 6u de wekker af. Het klinkt idyllisch maar het was eerder dat irritant Nokia toontje. Soit, zelfs het meest onnozele toontje kon mij weinig schelen: the big day was eindelijk aangebroken. Luna was nog heerlijk aan het dromen en ook mijn ouders sliepen nog. Het huis voor mij alleen, kopje koffie en genieten van de opkomende zonnestraaltjes. Ik had de dag vooraf nog eens naar hierboven getelefoneerd en we waren met “droog weer” tot een faire deal gekomen maar blijkbaar hebben onze schatten van grootouders en Alain zijn papa hierboven hun huwelijkscadeau in een zonnetje gegoten.
Na een te relax koffie werd het hoog tijd voor een verfrissende douche (zelfs ’s ochtends vroeg vliegt de tijd). Ik had speciaal gelnagels gekozen voor het huwelijk maar het opendoen van het flesje shampoo was hierdoor een waar gevecht. Als bij een klein kleutertje die luid van zijne tetter maakt, kwam mijn mama de reddende engel spelen en kon ik wat verder doen.
Lekker gewassen, haren gedroogd (man, dat duurt tergend lang wanneer je een planning hebt) en hups, daar was de immerlieve Elke van Looks of Versailles. Ze deed het weer fantastisch en toverde mij langzaam om tot een heuse bruid. De fotograaf kwam ondertussen aan en onder een potje koffie kwamen we in de stemming voor een paparazzidagje. Daarna waren mijn mama en schoonmoeder aan de beurt voor haar en make-up en die waren helemaal tevreden met het eindresultaat.
Tijd voor de fotoshoot van jurk en consoorten en toen mocht ik eindelijk mijn jurk in. Whoopie – fijn moment. Ik werd beetje per beetje ingesnoerd en mocht dan de kousenband (cadeautje van zussie) en mijn schoenen in slow motion aandoen.
En dan, wachten…. SMS van mijn lover dat ze nog een half uurtje te rijden hadden. Man, wat een lang half uur was dat. Totdat… ik mijn moeder een opgewonden kreetje hoorde slaken (haha): “Ze zijn daar”. Ik sprong uit de zetel in een wereldrecordtijd “uitdezetelspringenmettrouwjurkaan” en verborg me achter de deur. De mama’s (die van mij en the mothe-in-law) gingen naar buiten om Alain en Nathan, de zoon, te ontvangen en ik wachtte in spanning af. Hmm duurde vrij lang. Opeens kwam de fotograaf binnen met de mededeling dat ik naar buiten mocht en hij waarschuwde me voor een plaatselijke bui. Ik draaide het hoekje om en daar stond mijn bing, wat een knapperd, met een heerlijke groeneranonkelboeket. Onze zoon van 5 stond ernaast te blinken als de mini-man van de dag. Uitgedost in kostuumpje en mini-das was hij zijn allerschattigste zelf. Toen zag ik ook meteen de plaatselijke bui: de mama’s hielden het niet meer droog en waren de oprit aan het onderblèten. Eerste portie snot en tranen waren een feit.
Aangezien mijn sjat tegen alle gewoontes in wat vertraging had opgelopen, zijn we meteen op fotoreportage naar Fort Napoleon in Oostende vertrokken. Heerlijk uurtje voor onszelf onder een stralende lentezon met de nodige aandacht van de bezoekende toeristen (stiekem wel leuk). Daarna nog enkele fotookes aan het strand en dan terug richting mijn ouderlijk huis. Daar werden we met de nodige bubbels ontvangen en wachten we de komst van de suite en de ceremoniemeester af. Niet veel later arriveerden ook zij en namen Alain en ik de eerste complimentjes en cadeaus in ontvangst. Fijne kick-off voor de rest van de dag. Na de nodige deskundige uitleg van de ceremoniemeester stapten we in de auto’s en reden we naar de kerk. Daar stonden best wat mensen ons op te wachten aan de kerk. Onze kindjes vonden zichzelf echte supersterren en zwaaiden volop vanuit de auto’s naar de voorbijgangers!
De autodeur ging open en met papa aan de arm strollde ik de kerk binnen. Heerlijk genietend, zoveel mogelijk in me opnemen, met een big smile tot mijn pa in mijn oor fluisterde: “Is Alain aan het wenen?” En ja, mijn stoere bing die ik bijna nooit heb zien huilen, stond vooraan een tweede portie snot en tranen aan de dag toe te voegen. En ik zeg wel “portie”, geen “portieke”. Het bleef maar komen, de stakker. Fijne viering, verwelkoming door de zoon, voor ons veelbetekenende muziek en lieve geloften. Na 45 minuten was het een feit: als man en vrouw gingen we naar buiten onder een blauwe hemel en tussen de bellenblaasbellen door. Felicitaties alom, snoepjes voor de kindjes en lachende gezichten: super fijn!
Intermezzo voor de diagonaallezers: jullie zijn de kus in de kerk net voorbij en op weg naar deel 2 van de dag. I know, lang verslag maar
Na de kerk een klein half uurtje rijden naar de feestzaal, ’t Gravenhof in Torhout. Even tijd voor de suite om in het hotel in te checken en nog enkele foto’s te maken. Heel leuk om te zien hoe al het harde voorbereidingswerk omgetoverd is tot een mooi geheel in ons thema “reizen” in onze groene kleur. Van boarding passes tot vluchtinformatie, zaaaalig! Ik beleefde mijn eerste toiletbezoek met bruidsjurk aan en beloofde mijn zus (die mee kwam helpen lol) plechtig dat ik het vandaag enkel bij kleine boodschapjes zou houden hihi. Heerlijke eerste receptie met zo’n 50-tal genodigden. Half uurtje rust (en enkele foto’s later) start van het avondfeest met een uurtje receptie. Heel fijn om alle complimentjes, zoenen en cadeautjes in ontvangst te nemen. Daarna tijd voor intrede in de zaal: de ouders onder het nodige gejuich de zaal binnen (Mariage de Figaro), daarna onze 2 kids op Gangnam Style (ja, met het dansje) en daarna wij op Celebrate van Fiocco. De toon voor de avond was gezet. Een korte speech vooraleer het diner start en dan heerlijk eten. Nu ja, zoveel heb ik niet gegeten: ik was teveel bezig met alles en iedereen om mij.
Toen volgde een heel spannend moment voor mij. In plaats van een bedankingsspeech voor de ouders, zong ik voor hen een licht aangepaste versie van “Engel zonder vleugels” van Glennis Grace. Dit werd met een warm applaus onthaald en met de nodige tranen bij de ouders. Tijd voor de openingsdans: “Endless Love” van Mariah Carey en Luther Vandross. Nen echte plakker maar voor ons een heel intiem moment voor ons 2 tussen al die gasten in. Een klein uurtje dansen maar de meeste gasten waren goed vertrokken tot het tijd was voor de bruidstaart en het fenomenale mega-uitgebreide dessertbuffet.
Eenmaal de laatste gaatjes in onze maag toegestopt waren met alle lekkers, gingen we het laatste dansdeel in. Vooral nineties maar constant fun! Ik was kapot tegen 2u30 en om 3u30 besloten we het dansfeest af te ronden. De huwelijksnacht hebben we gespaard voor tijdens de reis haha.
Schatten, ik zou hier nog uren kunnen doorgaan en ik vergeet vast dingen waar ik met liefde aan terugdenk maar ik wil het toch wel bondig houden lol.
Mijn aanraders:
* Feestzaal ’t Gravenhof in Torhout: topservice, topdiner, topperdetop
* Bruidskleding Cony in Aalter waar ik mijn prachtige Marylise Alexis vond
* Postpapierenzo voor de nodige spullen om ons reisthema uit te werken
* Bloemenwinkel Ma Rose in De Haan: superlieve dame die echt het beste wil aan een correcte prijs
* Suikerzoentje: snelle en correcte service voor de spulletjes voor de bedankjes
* Het Drukpunt uit Hertsberge: top grafisch en drukwerk aan een fantastische prijs
* Studio Happy Music met DJ Cedric: ongelooflijke gast, topcommunicatie en volledig op 1 lijn met ons
* Glitzy Secrets voor mijn mooie side tiara
Nog even wachten op de foto’s van de fotograaf en dan kom ik ze delen met jullie!
Dikke zoen
Becca