leuke tekst om voor te lezen tijdens huwelijksmis

Deze hoorde ik laatst in een huwelijksmis, voorgelezen door de getuigen, en vond ik ook wel leuk:

Het verhaal van de molenaar

Er was eens een arme molenaar
Die was altijd gelukkig, maar één keer per jaar
Verjaarde zijn vrouw en dan baalde hij zo.
Nooit had hij eens geld voor een prachtig cadeau.
Hij lag ervoor krom, hij spaarde ervoor,
Maar er was altijd wel wat en dan ging het niet door.
Soms was hij er bijna, maar dan kreeg hij weer pech
Ging de wind weer eens liggen, was zijn spaargeld weer weg.
Want zonder wind kan een molen niet malen
En moest hij brood van het spaargeld betalen.
En elk jaar weer zei hij diep gegeneerd:
Weer geen cadeau schat, maar gefeliciteerd.
En dan antwoordde altijd de molenaarsvrouw:
Ach zonder cadeau hou ik ook wel van jou
Want maakt het nou uit, het leven gaat door
Ik hoef geen cadeau, de molen gaat voor.

Maar op een keer, een verjaardag, geheel onverwacht
Het was niet te geloven, wie had dat gedacht,
Lag er een pakje op haar stoel naast de schouw
Met een brief waarop stond cadeautje voor jou
De jarige job gaf haar man toen een zoen
En zei: schatje dat had je nou niet hoeven doen.

Maar wat zou het zijn, dacht de molenaarsvrouw
En de molenaar zei: het is echt iets voor jou.
Een jurk, riep ze, of is het een hoed
Of zo’n bus waar je vermicelli in doet?
Wie weet, zei de molenaar, misschien wel een sjaal
Of een paar stadse schoenen of een zilveren schaal.
Wie zal het zeggen, misschien wel een klok
Of zo’n mokkenrekstok met per stokje een mok.
Het kon ook een kip zijn of een kilo roquefort.
Ze lachten zich rot en verzonnen maar door.
Een tweepersoons ligbad met bubbels erin,
Een jaar gratis wind voor het hele gezin.
Het werd alsmaar gekker: een vliegend tapijt
Een reis naar de maan, met hotel en ontbijt.
Wie weet was het wel en zingende zaag,
Of een varkentje met een knorrende maag,
Of een fabriekje in leverpastei.
Het molenaarsechtpaar kwam niet meer bij.
Nog nooit had de vrouw zo’n verjaardag gehad
Wat een cadeau zeg, wat prachtig was dat.

De molenaar werd toen op zijn beurt verrast
Want zijn vrouw borg het pakje op in de kast
En zei: als jij jarig bent krijg jij het van mij
En dan verzinnen we samen de inhoud erbij.
Aldus werd besloten en twee keer per jaar
Gaven ze steeds het cadeau aan elkaar.
Jaar in jaar uit, ging het altijd weer zo
Wel honderd keer lol van hetzelfde cadeau.

Zoals iedereen zijn ook zij doodgegaan
En is het cadeau mee het graf in gegaan
En wat er nou inzat, vraag daar niet naar.
Het gaat niet om de inhoud, maar om het gebaar.

Klaar.

Uit: Leve het nijlpaard!

© Harrie Jekkers en Koos Meinderts