Terug naar overzicht
Naomi , het is niet erg dat het er even uit moest , daar dient dit forum voor voor leuke en minder leuke momenten het is goed dan te weten dat er andere mensen zijn die je kunnen steunen of raad geven dit is natuurlijk geen leuk nieuws , maar geef de moed niet op na regen komt altijd zonneschijn je verloofde zal wel nieuw werk vinden , gelukkig hebben jullie nog wat tijd om een beetje bij te sparen .alles komt wel goed meid , geloof dat maargroetjes
We hebben dit soort slecht nieuws al meer zien passeren. Het blijft vreselijk om dat mee te maken maar dit hoeft niet het einde te betekenen. Laat het nieuws even bezinken en dan zal je vriend wel terug beginnen solliciteren. Hoop voor jullie dat het snel nieuw werk vindt!
Naomi, mijn ventje is (ex Ford) medewerker. Hij heeft op 1 juni Ford vaarwel gezegd ( ik hoor jullie allemaal zeggen, die van de Ford die trekken ne dikke... tot nu toen 0.0 euro gezien) Dus ik gestresd, ok, ik werk wel (fulltime, maar toch), 2.5 week later heeft hij ander werk gevonden (waar hij gelukkig is) in een andere branche, via het interiembureau dat wel (maar hij is er 43). Dus zoeken en je via interiem inschrijven zou ik zeggen en dan komt t wel ok....Jullie hebben trouwens nog wel ff he.... Positief denken.Groetjes X
Hey, net je topic gelezen... Je hoeft niet doem te denken. Je partner zal wel een andere job vinden en als je het financieel niet zo goed zitten om je trouwdatum te houden kan je steeds je feestzaal contacteren om je datum te verplaatsen. Wij hebben dat ook gedaan, want wat bleek dat men ventje dan juist examens zou hebben.Ik met een klein hartje naar onze feestzaal gebeld om de situatie uit te leggen en ik had verwacht dat we ons voorschot kwijt gingen zijn. Maar integendeel, ze waren zeer vriendelijk en begripvol en hebben zonder probleem ons feest verschoven.
ooo meid, ik snap het gevoel van onmacht dat je hebt!!Ik heb ook CVS en Fibro en paar maanden terug waren op het werk van mijn vriend besparingen, zijn bange tijden geweest!Omdat het sinds ik ziek ben geworden financieel niet makkelijk is geweest!!Maar je mag de moed niet opgeven! Men vriend is mogen blijven wel, maar wij sparen ook op alles wat we kunnen en krijgen zo meer gedaan dan we zelf dachten...Hoop heel hard mee dat hij snel ander werk vindt en makkelijk gezegd, maar probeer het van je af te zetten. Zo ben ik er bijna weer onderdoor geraakt :-(
Heyla, ik snap je zorgen helemaal. Toen wij verloofd waren, was Jonathan al verhuisd naar Limburg met het gevolg dat hij nieuw werk moest zoeken. Ook dat heeft een dikke 2 maanden geduurd, toen hij werk had, had ik besloten te stoppen en op zoek te gaan naar iets beters. En helaas ook dat heeft twee maanden geduurd. Dat + een heel dikke belastingbrief zorgde ook veel heel wat spanning. Maar uiteindelijk is het goed gekomen en dat zal bij jullie ook wel zo zijn! Misschien heeft hij volgende week gewoon terug werk (al is het 'maar' via interim) en dan zijn alle zorgen van de baan. Dus gewoon nog eens diep ademhalen en gewoon hopen op het beste en hem zoveel mogelijk steunen met de zoektocht naar een leuke baan, zo zal hij ook niet teveel gestrest zijn want ook hij voelt natuurlijk de grote verantwoordelijkheid jou gelukkig te maken. Alvast veel succes aan je verloofde, het komt heus wel in orde! Liefs, Alessia x
Bedankt voor alle steun :) En ja tzal wel goed komen zekers :)
De moed niet opgeven! Alles zal wel in orde komen. Ook wij hebben het even moeilijk gehad. Ik ben eigenlijk leerkracht, maar op onze streek is er weinig werk! Ik nam alle interims aan die ik maar kon, zelfs als poetsvrouw! Ondertussen solliciteerde ik verder. Nu heb ik (na maanden zoeken en solliciteren) ook mijn droomjob gevonden! Doorzetten dus. Zoals anderen reeds zeiden: na regen komt altijd zonneschijn!
Bij deze dus nog steeds geen werk gevonden :(Maar ik toch wel al een part-time dankzij mijn lieve ouders !Ze hebben mij ingehuurd voor voor mijn gehandicapte broer te zorgen :)
Al een geluk dat je je ouders nog hebt en dat ze je part-time in dienst kunnen nemen! Ik heb deze maand ook nog gemerkt hoeveel men ouders voor me doen... Onze huisbaas had besloten het huurcontract op te zeggen en men verloofde en ik zagen het niet meteen zitten om halsoverkop iets te kopen. Dus wonen we nu bij men ouders bij in samen met onze hond, hoewel men ouders kattenmensen zijn.Op zo'n momenten besef je nog maar eens hoe goed men ouders wel niet zijn en hoeveel moeite ze nu doen om ons een warm nest te geven.