Terug naar overzicht
Van jou Ik hou van de zee, het strand, sepia de geur van de branding en nog maar dieper dan dat en boven alles hou ik van jou van je ongekunsteldheid en je lachende stem in de wind, van die blos op je wang zacht als van een jonagold van je gezicht als een kruiswoordraadsel wat me letter voor letter zoeken laat tot het laatste vakje voor je hart doorzichtig wordt en je lachend rennen gaat ik hou van het leven, het strand, sepia de geur van de branding en nog maar dieper dan dat en boven alles hou ik gewoonweg, het meest van jou.© Hendrik Hoogland Dagdromen Een zee van gedachten met jou er middenin was ik de visser ik zou naar je hengelen gaan was ik de jonge zwemmer ik zwom naar je toe maar ik ben gewoon zoals ik ben dagdroom wel eens zoals ieder dat kent zoals vandaag, zoals nu ik droom je oeverloos zacht hier recht voor me, op dit witte blad papier zeg hoe mooi je wel bent en dat ik, of misschien wel jij dat wij samen …en zie, je glimlacht.© Hendrik Hoogland
Van jou Ik hou van de zee, het strand, sepia de geur van de branding en nog maar dieper dan dat en boven alles hou ik van jou van je ongekunsteldheid en je lachende stem in de wind, van die blos op je wang zacht als van een jonagold van je gezicht als een kruiswoordraadsel wat me letter voor letter zoeken laat tot het laatste vakje voor je hart doorzichtig wordt en je lachend rennen gaat ik hou van het leven, het strand, sepia de geur van de branding en nog maar dieper dan dat en boven alles hou ik gewoonweg, het meest van jou.© Hendrik Hoogland
Dagdromen Een zee van gedachten met jou er middenin was ik de visser ik zou naar je hengelen gaan was ik de jonge zwemmer ik zwom naar je toe maar ik ben gewoon zoals ik ben dagdroom wel eens zoals ieder dat kent zoals vandaag, zoals nu ik droom je oeverloos zacht hier recht voor me, op dit witte blad papier zeg hoe mooi je wel bent en dat ik, of misschien wel jij dat wij samen …en zie, je glimlacht.© Hendrik Hoogland
super, dank je!
Het strand kan een mens ontroeren, zowel bij een zomerse roodgekleurde zonson dergang, als op een kille winterdag bij een hevige stormwind. Het ontroerende ligt dus duidelijk niet bij die ondergaande zon of bij die kille wind. Wat de mensen telkens weer ontroert, ligt geborgen bij het strand en de zee zelf. Die twee leven sinds jaar en dag samen. En uiteraard gaat het ook met ups en downs. Want niet iedere avond omhelstde zee het strand met rode liefde. Het gebeurt wel eens dat de zee met hoog opzwiepende, kille golven op het strand komt aanrollen. Maar alles wordt snel aan elkaar vergeven. De zee helpt bij het gladstrijken van de oneffenheden op het strand en na elke storm komt de warme zon terug. Het strand en de zee, ze hebben het goed bekeken. Ze geven elkaar voldoende bewegingsruimte en nooit verliezen ze elkaar uit het oog. De zee krijgt steeds opnieuw de ruimte voor zijn spel met eb en vloed en het strand mag spelen met zand, wind en water.
Ook mooi!!