Terug naar overzicht
goh ik ben vooral bezig met wat er allemaal enigszins zou kunnen misgaan, zodat ik het nog kan voorkomen :-) al de rest laat ik goed los! geen stress dus, gewoon de gezonde zenuwen, denk ik :-)
Hoewel ik pas in februari trouw, kan ik me goed vinden in wat jij hierboven verteld.Mijn ouders zijn ongeveer vijftien jaar geleden gescheiden. Ze hebben elk al lang terug een nieuwe partner. Op de grote momenten waren zij er altijd samen en dansen en lachen met z'n 4-en. Dus dat zit wat mij betreft wel snor. Maar m'n verloofde z'n kant is een heel ander probleem. Z'n mama en papa zijn nu bijna een jaar uit elkaar. Dit is allemaal heel vuil verlopen (zij heeft een zwaar drankprobleem enz) en we hebben er ons steeds proberen tussen uit te houden. Maar sinds 1,5 jaar haalt z'n moeder ook bij ons het bloed onder de nagels. 30 smsjes op een half u en telefoontjes de hele nacht door, FB besmeuren alsook die van onze families enz.... is de normaalste zaak van de wereld.In het begin vond ik het aan mijn verloofde om te beslissen of ze alsnog uitgenodigd zou worden want als zij niet mocht komen zouden zijn grootouders langs moeders kant ook hun kat sturen. Dus ik bleef altijd vriendelijk terwijl ik er van binnen aan kapot ging, gewoon om m'n verloofde niet te kwetsen. Ik vond dat het zijn beslissing was. Ook bij z'n broer deed ze dit. Afgelopen zomer heeft ze dan iets verschrikkelijks gedaan waardoor alle bruggen werden opgeblazen. Ik ben eind april onze kindje kwijtgeraakt na drie maanden zwangerschap met een zware diagnose toe waardoor we het heel moeilijk hebben gehad. En in juli kreeg ik een sms van haar waarin ze me verweet dat het mijn schuld was dat ik de baby was kwijtgeraakt. Ik heb dit voor hem verzwegen tot ik in augustus gebroken ben en al haar mails en sms-en heb laten lezen. Hij heeft onmiddellijk contact genomen met z'n broer en hebben dan samen beslist om haar uit hun leven te bannen. Dit loopt de ene dag al wat beter dan de andere. Soms stuurt en belt ze een ganse dag maar we sturen nooit terug en pakken nooit op. Ook werd er duidelijk aan de grootouders uitgelegd wat er was gebeurt en dat ze zelf hun standpunt moesten innemen en we dit zouden begrijpen. Ze hebben voor haar gekozen.... Dus nu zullen zijn moeder en grootouders er niet bij zijn.Hoewel ik voor 95% weet dat dit echt het beste is, blijf ik bang dat ik de slechte ben in het hele verhaal... En ook dat zij toch die dag zal opdagen en het helemaal zal verzieken.Dus ik snap heel goed jouw frustraties en bezorgdheden maar... Het is jullie dag! Jullie zien elkaar graag en de mensen die jullie oprecht graag zien zullen er zijn voor jullie! En diegenen die hun persoonlijke vetes geen dag/halve dag kunnen uitstellen kun je er beter niet bij hebben, hoe pijnlijk dit soms ook mag zijn. groetjesps sorry voor het lange verhaal
Wij trouwen ook op 26 oktober! Ik ben een enorme planner dus alles is eigenlijk al bijna geregeld. Ik ben onze ceremonie nog wat aan het afwerken (maken we helemaal zelf) maar eigenlijk is die zo goed als klaar. Verder nog wat afspraken maken (bloemist, schoonheidsspecialiste) en dingen gaan ophalen (ringen, trouwkleed). Voor de rest ook al wat genieten van de zonnebank en vrijdag mijn vrijgezellen. Vooral niet teveel stressen maar echt aan het aftellen! Nog 45 dagen
Dorien ik begrijp je maar al te goed maar je moet je zeker niet de schuldige in het hele verhaal voelen ! Jente, ik ben nu uiteindelijk toch op zoek naar een ceremoniemeester :-)voor de rest is alles inorde denk ik (lees hoop ik :-) )