Terug naar overzicht
Heeeey :) !
Ik weet niet goed hoe ik het moet verwoorden, en het klinkt misschien wel heel dom, maar toch is het er...
Ik ben een nogal bescheiden iemand, en sta niet graag 'in de schrijnwerpers (belangstelling). Maar op zo een dag gaat het gewoon niet anders en ik zou toch heel graag trouwen. Ik heb namelijk schrik om die kerk binnen te wandelen omdat iedereen dan kijkt naar mij dus. Op die dag moet ik al veel mijn grenzen verleggen, maar dit is dus werkelijk de grootste grens voor mij. Het liefst zou ik dit niet doen, en daar al aan het altaar staan ofzo. Maar dat trekt ook op niks hé vind ik zelf... Wat denken jullie?
Ook heb ik geen band met de vader, eigenlijk een afschuw... En die zou mij weg moeten geven daar in de kerk. Of dansen met mij na de openingsdansen :(. En hem niet uitnodigen is geen optie...
Groetjes
Wij doen een niet-kerkelijke ceremonie, dan kan je zelf kiezen.Wij gaan er waarschijnlijk voor kiezen dat de bruidegom er al gaat zijn, en ik dan apart verschijn,maar je kan er bv ook voor kiezen om samen de mensen gewoon te ontvangen, dan gaat iedereen wel kijken(hoe prachtig je er uit ziet), maar niet aangapen als je binnenkomt.Niemand verplicht je ook om een dans met de vader te doen, zeg gewoon dat je ervoor kiest met je man te dansen, en daarna de dansvloer opengooit voor iedereen... :-)
Dit is ook voor mij herkenbaar. Ik ga ook zenuwen hebben dat iedereen mij aangaapt.Maar ik weet zeker dat de dag zelf een leuke belevenis zal zijn. Maar voor zoveel mensen spreken en een dans doen voor zoveel man gaat mij echt veel stress bezorgen Ik hoop dat een beetje alcohol mijn grenzen verlegd waardoor ik ook van die momenten kan genieten.
Hey SarahNatuurlijk sta je wel in de belangstelling die dag maar je kan er toch zelf wel hier en daar een mouw aan passen.Doe vooral waar je zelf zin in hebt zonder al te veel rekening te houden met de 'musts' en regeltjes.Je kan bvb samen met je vriend binnenkomen, dan ben je misschien meer op je gemak? (mijn neef heeft dit ook zo gedaan en was helemaal niet raar ofzo)Wij hebben na onze openingsdans bvb ook niet met onze ouders gedanst.Doe gewoon waar je je zelf het beste bij voelt. Beter voor jezelf en komt ook veel beter over. Mensen gaan het aanvoelen wanneer je op je gemak bent en je trouwdag naar je eigen hand zet ipv te doen wat 'moet'.Veel succes.
Same here!Wij doen een ceremonie in de feestzaal en niet in de kerk. Ik zal met mijn vriend naar voor lopen, ook niet met mijn vader.Wij doen geen dansfeest (geen openingsdans voor mij! Mijn vriend en ik dansen sowieso niet, dus het is een gewoon diner met achtergrondmuziek) Als je wel een dansfeest houdt, dan kan je na de openingsdans ook gewoon het dansfeest laten openen zonder eerst te "vermenigvuldigen"Je kan je dag zo maken hoe je zelf wilt. Wij doen ook alles niet-traditioneel, zo voelen wij ons er beiden het beste bij.
Wij trouwen enkel voor de wet.In de namiddag is er een barbecue voor de directe familie (ouders, broers, zussen, partners, tantes en nonkels + 1 heel goede vriendin).Een avondfeest komt er niet, want we hebben geen zin in al die aandacht. Zeker verloofde haat dansen en in 't middelpunt staan.Het alternatief waar wij op een bepaald moment nog over aan 't denken zijn geweest is op dag 1 te trouwen voor de wet, daarna een etentje met alleen de ouders en de broers en zussen (en partners) en op dag 2 een receptie voor héél de familie en collega's (+200 man).Maar uiteindelijk afgeblazen omdat je op een namiddag tijd toch nooit met 200 man kan praten en het bovendien wel erg kostelijk werd zo.
Oef, ik ben toch blij dat ik niet de enige ben :).Van de openingsdans had ik dat ook gedacht om daarna de dansvloer voor iedereen te openen. En de kerk moet ik nog bespreken met de verloofde :).Maar ik zie het wel goed komen!