Hoe uitstel huwelijk op nieuwe uitnodiging verwoorden?

Oh, vreselijk gewoon!!! Veel sterkte daar!! Kan je hierbij niet helpen, schrijf wat er in je opkomt! Alles zal goed zijn! hetgeen Evelyn zegt vind ik ook goed.
Succes!!

Heel veel moed en sterkte, wat een verschrikkelijk drama...
Ik duim voor je!

Dag Lies,

Ik vind het echt erg voor je. Ik weet hoe vreselijk het is om het mee te maken. Je mama is nu ongetwijfeld prioritair, maar dat neemt niet weg dat je nog met je trouw in je hoofd zit. Je kijkt er zolang naar uit en droomt van een perfecte dag en dan plots wordt dit je ook nog eens allemaal afgenomen. Er zijn ook nog zoveel andere mensen bij betrokken zoals je toekomstige, je schoonfamilie, ... dus ik vind het zeker niet egoïstisch dat je met die vragen zit ... Het lijkt me perfect normaal, ik had dat ook, dat doet absoluut geen afbreuk aan je verdriet om je mama.

Als ik het juist heb, is je mama nu nog in een geïnduceerde coma. Bij ons papa was het zo dat toen de medicatie om de coma in stand te houden werd afgezet hij niet ontwaakte, dus was hij in een 'echte' coma.

Ik denk dus dat het belangrijk is om even af te wachten. Het zou kunnen dat je mama niet in een 'echte' coma ligt. Dit zou de beste situatie zijn. Ze gaat dan geleidelijk aan ontwaken. Dan is het nog af te wachten wat de hersenletsels zijn ten gevolge van de bloeding. Het kan goed meevallen, dan zal ze er met de trouw zeker kunnen bij zijn. Maar het zou ook kunnen dat ze problemen heeft met praten, bewegen/stappen, informatie verwerken, eten, ... In dit geval volgt er een revalidatie van minstens enkele maanden en moet je zelf uitmaken of je huwelijksdag niet te zwaar gaat zijn voor je moeder. Als je mama niet wakker wordt, zit je ongeveer in onze situatie, wat ik je zeker niet toewens. Nu zijn de kansen hierop minder groot. Papa heeft tijdens het ongeval een hartstilstand gedaan en heeft zo een tijdje zuurstoftekort richting zijn hersenen gehad, dit heeft een slechtere prognose dan een bloeding. Bovendien zeg je dat je mama al goed reageert, wat ook al goed nieuws is.

Sorry, als mijn bovenstaande uitleg een beetje hard overkomt. Dit is puur medisch en staat natuurlijk los van alle emoties die erbij aan te pas komen.

Ik denk dat je op dit moment best nog even afwacht tot de situatie wat duidelijker is. Wij hebben onze trouw een dikke week voordien afgelast. We hebben toen de gasten per sms en per e-mail verwittigd. De meeste mensen zijn heel lief en geven veel steun door hun bemoedigende woorden. Je hebt er altijd bij die heel koel reageren of gewoon niets laten weten, dan stel je je wel de vraag of je die bij je volgende trouw er nog bij wilt, moet ik toegeven...

Dan zijn we de fotograaf, zaal, vervoer, priester, ... beginnen opbellen. De voorschotten hebben wij allemaal terug gekregen. We konden op veel begrip en steun rekenen van iedereen betrokken bij onze trouw. We hebben dan ook iedereen terug geboekt voor ons uitgesteld huwelijk.

Ik wens jullie daar al het beste toe. Het enige wat je kan doen, is er voor je mama en je familie zijn. Zij zal op dit moment voor jou ook wel topprioriteit zijn. Ik weet wel dat het ook pijn doet dat je niet normaal naar je huwelijk kan uitkijken en dat je met veel vragen zit. Daar moet je je niet schuldig om voelen. Als ik je nog met iets kan helpen of je hebt vragen, laat je het maar weten. Veel sterkte!