Terug naar overzicht
Pffff sorry als dit een zeur-berichtje wordt. De voorbije week was allesbehalve wat ik gehoopt had. Normaal gezien hadden we deze avond ons nieuwe huis gekocht, eindelijk na al die maanden officieel. Maar doordat de verkopende notaris haar werk nogal uitstelt, is de verkoop sinds vanmorgen officieel met een week verplaatst. Maandag 5/5, laat ons hopen dat het dan in orde is. Zodat we tegen het weekend aan onze opfriswerken kunnen beginnen (want ohja, voor we trouwen gaan we ook nog helemaal verhuizen eh).
Van onze huwelijksdag wil ik iets leuks maken. Een dag waar wij als gezin, onze familie en vrienden nog lang aan terugdenken. Maar soms heb ik het idee dat het wel erg veel op korte tijd is.
Daarnaast komt dat het de voorbije weken enorm zwaar was op het werk. Veel werk, maar vooral emotioneel heel zware begeleidingen. Wat blijkbaar toch wel meer impact heeft op mij dan ik soms denk. Gevolg; goed ziek en voort eerst in jaren 3 dagen verplicht thuis. Gelukkig is dat met de juiste medicatie ondertussen wel ok en mag ik morgen terug gaan werken. En maar goed ook; want thuiszitten heeft ook serieuze nadelen: ik ga er nog meer van nadenken dan normaal. Tegen de avond heb ik een lijstje klaar om samen met mijn liefje te overlopen, die nu al helemaal gek wordt omdat ik 25 dingen tegelijk wil aanpakken.
Echt dames ik vraag me af hoe jullie alles gepland krijgen en het overzicht behouden. Daar ben ik echt jaloers op!
Rustig blijven en niet te veel piekeren zou ik zeggen.Gewoon alles stap voor stap.lijstje maken, regelmatig het lijstje overlope en dan de zaken een voor een aanpakken.Af en toe ook tijd maken om even te ontspannen: badje nemen, iets voor jezelf doen, ... je zal het wel zien!! alles komt op zijn pootjes terecht
Ondertussen ben ik al een stuk gekalmeerd hoor Inge. Je had me vrijdag moeten zien, toen we te horen kregen dat het nooit meer ging lukken om alle papierwerk rond te krijgen tegen vandaag.Ondertussen weet ik dat het wel goed komt, dat we gewoon wat meer geduld moeten hebben. Maar de lijst van klusjes die nog moeten gebeuren lijkt eindeloos. Zowel voor de trouw, de klusjes in ons nieuwe huis als de verhuis. Maar tijd brengt raad zeker he.
Ondertussen ben ik al een stuk gekalmeerd hoor Inge. Je had me vrijdag moeten zien, toen we te horen kregen dat het nooit meer ging lukken om alle papierwerk rond te krijgen tegen vandaag.
Ondertussen weet ik dat het wel goed komt, dat we gewoon wat meer geduld moeten hebben. Maar de lijst van klusjes die nog moeten gebeuren lijkt eindeloos. Zowel voor de trouw, de klusjes in ons nieuwe huis als de verhuis.
Maar tijd brengt raad zeker he.
beste Lies, ik heb ook zo' n periode meegemaakt een jaar of 4 terug. Eindelijk ons huis gekocht, het klussenen decoreren werd aan mij overgelaten, en had het emotioneel ook moeilijk op het werk. Zelfmoord van klant van me waar ik wekelijks ging, plus de moeder er van die ook enkele keren op het nippertje van het treinspoor werd gehaald. Ik was haar enige houvast nog. Ikzelf werd ziek ( spierscheur en ontsteking op mijn schouder) en bleef toch werken. Vooral uit medeleven. En ineens bam , ik stortte in. Het heeft lang geduurd voordat ik er door was. Uiteindelijk heb ik de raad van mijn verloofde moeten opvolgen en het allemaal van me af proberen te zetten. Al was dit makkelijker gezegd dan gedaan. Wat mij het meeste deugd heeft gedaan waren de bezoeken aan vrienden. De babbels over gewone en onozele dingen.Mocht ik in jou plaats zijn, zou ik zoveel mogelijk hulp vragen van vrienden en familie om te klussen en te verhuizen. Meestal met een hapje en een drankje gaan te bieden zijn ze eerder geneigd te helpen ;) al moet ik zeggen dat ik zelf nogal eigenwijs ben, want tijdens de verhuizing en klussen, bleef mijn verloofde thuis omdat onze dochter te klein was, en ging ik steeds na het werk en het koken naar ons nieuwe huis om ontwikkeld uren te ploeteren. Achteraf was het zottenwerk
ontwikkeld moest om nog enkele uren
Als er iets is waarmee ik kan helpen, roep je maar!!!!
Bedankt dames. Evelyn ik herken heel wat in je verhaal. Als ik vorige week niet echt een gevaar voor mijn patiënten geworden was, dan was ik ook blijven doorgaan. Maar als je zelf met koorts zit en een beginnende longontsteking zit is het niet slim om te zorgen voor mensen die zonder weerstand in isolatie liggen. Ik probeer om dingen los te laten en uit handen te geven, maar ik vind dat zo moeilijk. Enerzijds ben ik een enorme controlefreak, anderzijds vind ik het heel moeilijk om mensen lastig te vallen om mij te komen helpen. Zeker omdat het bij ons thuis al zo druk is en mijn ouders eigenlijk al continu op de bouw van mijn broer bezig zijn. Gelukkig heb ik een geweldige vriend, die zo recht door me kijkt en die daardoor mijn grenzen beter bewaakt dan ik zelf kan.
jeetje lies, zo frappant dat ik mezelf totaal in jou herken. :)
Haha Evelyn lijken wij qua karakter op mekaar ;)Maar idd het was nogal herkenbaar wat je hierboven schreef. En het feit van je spanningshoofdpijn ook trouwens. Opkroppen deugt voor niks he ;)
Haha Evelyn lijken wij qua karakter op mekaar ;)
Maar idd het was nogal herkenbaar wat je hierboven schreef. En het feit van je spanningshoofdpijn ook trouwens. Opkroppen deugt voor niks he ;)
ja daar heb je gelijk in dat opkroppen is voor niets goed ;)