gedichtjes ouders en getuigen

ik heb er een paar voor de ouders (zijn wel maar klein gedichtjes).

-Wat jullie voor mij hebben betekenend,
daarvoor schieten woorden tekort.
Maar dat besef ik nu pas, jaren later, omdat ik zelf wat ouder word.
Ik zal nog vaak aan jullie denken, met een lach en een traan.
Bedankt voor alle fijne dingen, die jullie voor mij hebben gedaan.

-Voor alle zorgen door jullie aan mij besteed,
voor alle vreugde, lief en leed.
Steeds was er bij jullie een plek voor mij,
nu ik op mezelf woon is dat nog niet voorbij.
Daarvoor wil ik jullie iets schenken, iets waarbij jullie nog eens aan mij zullen denken.
Het is maar een klein gebaar misschien,
maar ik wil graag op deze manier mijn dank laten zien.

-Altijd was er een plekje bij jullie voor mij,
nu ik op mezelf woon is dat nog steeds niet voorbij.
Jullie waren er met begrip en goede raad
vaak ongerust maar zelden kwaad.
Jullie aandacht en zorgen,
zal ik zeker niet vergeten.
Ik wil graag dat jullie dat van mij weten.

-aan mijn ouders
vandaag is mijn huwelijksdag,
ik wil jullie bedanken voor alles wat jullie me ooit hebben gegeven:
Liefde, Gezelligheid, Een Thuis, Vertrouwen en zoveel meer.
Ook wil ik jullie nog bedanken voor het mogelijk maken van deze speciale dag.
Dit alles zal ik diep in mijn hart koesteren.
Ik zal wel nooit kunnen teruggeven wat jullie aan mij hebben gegeven.
Maar een ding moeten jullie nooit vergeten:
Ik hou van jullie.

Bedankt lieve ouders.

-Lieve ouders,
Een wonderbaarlijke gift, lang geleden ontvangen.
Zo kostbaar dat niets maar dan ook niets materieels haar kan vervangen is ouders te hebben zoals jullie.
Opvoeden is vaak een ondankbare taak.
Ouders moeten zich veel ontzeggenen kunnen de verantwoordelijkheid niet bij anderen leggen.
Een handleiding zat er niet bij.
Liefde was jullie gids en beleid.
Jullie ondersteunden en voeden op met 'n kus, een gesprek en een tik op z'n tijd.
Maar bij twijfelen boosheid, bij zorg en verdriet, is er altijd dat wetendat jullie handelen uit liefde en dat is om nooit te vergeten.

-Kinderen zijn net vliegers.
Je probeert jaren om ze van de grond te krijgen.
Je rent met ze, tot je buiten adem bent.
Zij storten neer, of ze smakken tegen het dak.
Je pakt ze terug op, lijmt ze en verstevigt ze hier en daar nog wat.
Da's nou net het delicate van de zaak,
Gebruik je te veel touw en hout, dan zullen ze nooit lang in de lucht blijven.
Toch moet het skelet van de vlieger stevig genoeg zijn om de harde klappen op te vangen.
Zijn ze dan eindelijk in de lucht,
dan hebben ze steeds meer vliegtouw nodig...
Maarbij elke draai van de klos voel je verdriet waar je eigenlijk ook blij van wordt.
De vlieger raakt steeds verder weg
en je weet dat het niet lang meer duurt
of dat prachtige ding zal de lijn die jullie verbindt,
doorsnijden en vliegen zoals het hoort te vliegen.
Vrij en op zichzelf, vertrouwend op de wind.
Dan weet je dat je een meesterwerk hebt gemaakt.

-jullie zijn mijn ouders
mijn tweede paar schouders
wat heb ik veel aan jullie te danken
bij deze wil ik jullie bedanken
wat heb ik veel gehad aan jullie wijze lessen
ik en mijn broer,schreeuwend om de flessen
schreeuwend om aandacht
in de puberteit twijfelend aan jullie macht
ouders die mij troostten,midden in de nacht...
door jullie zie ik het leven als een pracht
soms vond ik jullie lessen stom
nu lachen we erom
onze relatie is gewoonweg duurzaam
ik hoop dat jullie nog lang niet heengaan
want zonder jullie,mijn ouders,
word mijn leven eenzaam...


Dat zijn er een paar die ik heb gevonden.

Groetjes, Els
14/07/2007

Er was eens een boom, een grote boom, die met zijn brede takken langs de waterkant stond.
Op een zeker dag kwam er een man, gewapend met een mes. De boom hield van schrik het ruisen in. Maar er was geen ontkomen aan. De man sneed de mooiste takken van de boom en nam ze mee naar huis. Drie dagen later kwam hij terug, en opnieuw werd de boom angstig en bezorgd en dacht hij: “welke tak is nu aan de beurt?”
Maar de man ging zitten aan de voet van de boom en blies op een fluit die hij van de takken had gemaakt.
De boom luisterde en verstond het lied: “Hoor je mij, herken je me nog?
Ik ben van jou, uit jouw hout gesneden. Ik zing nu voortaan mijn eigen lied, maar jou vergeten doe ik niet. Ik leef en zing en dank het aan jou!”