Terug naar overzicht
Ik ben mijn moeder verloren toen ik 22 was en mijn vader ben ik 9 jaar later verloren. De voorbereidingen doe ik vooral samen met mijn husband to be en ik betrek er ook mijn schoonzus en beste vriendinnen bij. Mijn broer is mijn getuige en voor mij is hij toch ook een beetje de vervanger van mijn vader. Ik moet ook eerlijk toegeven dat nu, met het komende huwelijk, het gemis nog groter is maar ik geniet toch ook van de hele voorbereiding samen met mijn verloofde, broer, schoonzus en vriendinnen. Morgen ga ik bruidsjurken passen samen met mijn schoonzus en ze kijkt er, evenals ik, echt naar uit. 😊
Ik heb mijn mama ongeveer 8 jaar geleden verloren, maar dat hindert me niet bij mijn voorbereidingen eigenlijk. Mijn vader geeft me weg, dus da's geen probleem. Het enige waar ik het moeilijk mee had, was het dankwoord, maar ik heb het nu zo geregeld dan mijn partner mijn ouders bedankt en ik de zijne. Dat moet een moeilijk moment overbruggen :-)
Hallo, Als eerste: wat jammer dat jullie ook een ouder zijn verloren. Die mis je uiteraard op zo'n grote momenten nog meer.Ik ben als kind mijn papa verloren, dus ik kan mij er wel iets bij voorstellen.Voor de voorbereidingen, die doe ik alleen met mijn vriend momenteel.Kleine dingen zoals een kleed uitkiezen heb ik met de mama gedaan, en bloemstukken wil ik met mijn zus doen. Inderdaad ik zou ook vrienden of een ander familielid er wat bij betrekken, maar het meeste plan ik met mijn vriend zelf.Voor de dag zelf, doen wij geen traditionele ouderdans. En ik denk er ook aan om alleen door het gangpad te lopen met de ceremonie. Ik wil wel mijn papa herdenken door hem bijvoorbeeld ook op de uitnodiging te zetten (als ouder van). En wij zijn ook van plan om foto's te gebruiken in de decoratie dus hij zal daar ook tussen staan. Mijn papa heeft ook een kleine reiskoffer die we als enveloppendoos kunnen versieren https://nl.pinterest.com/pin/524106475360294584/ En zoiets wil ik ook aan de fotograaf vragen:https://nl.pinterest.com/pin/12525705190025359/ Succes met je voorbereidingen groeten
hallo, Net zoals jij ben ik ook vijf jaar geleden mijn mama verloren. Je probeert je verdriet een plaats te geven en bij momenten lukt dat wonderwel maar dan ga je plots trouwen en zit het verdriet plots op je te wachten in de allerkleinste hoekjes. Ik wou op het trouwfeest in eerste instantie hier en daar tonen dat mama erbij is maar daar ben ik uiteindelijk vanaf gestapt. Ik zal geen stoel vrijlaten in de kerk en ook niet in de zaal. Het moet een mooie dag worden en ik wil niet bij iedere blik op een lege stoel overmand worden door verdriet , ik weet dat mijn mama op haar manier wel op onze trouw zal aanwezig zijn. Wat betreft wie we betrekken bij de voorbereiding was het voor mij redelijk vanzelfsprekend om mijn oma mee te nemen op kleedjesjacht en de ochtend van het huwelijk komt mijn aanstaande me ook ophalen bij oma ... ik doe haar daar een ongelooflijk plezier mee en voor mij is het de mama van mijn mama dus geeft me dit een zekere troost. op de ceremonie zullen we uiteraard even stilstaan bij degene die er niet meer bij zijn en achteraan het misboekje hebben we een dankwoordje gezet waarbij een mooi tekstje staat om mama te bedanken voor alles ...alvast heel veel succes bij de planning en is het even moeilijk schrijf het van je af en kom hier af en toe eens piepen , je zal je zeker al een stukje minder "alleen" voelen. grtjs
hallo,
Net zoals jij ben ik ook vijf jaar geleden mijn mama verloren. Je probeert je verdriet een plaats te geven en bij momenten lukt dat wonderwel maar dan ga je plots trouwen en zit het verdriet plots op je te wachten in de allerkleinste hoekjes. Ik wou op het trouwfeest in eerste instantie hier en daar tonen dat mama erbij is maar daar ben ik uiteindelijk vanaf gestapt. Ik zal geen stoel vrijlaten in de kerk en ook niet in de zaal. Het moet een mooie dag worden en ik wil niet bij iedere blik op een lege stoel overmand worden door verdriet , ik weet dat mijn mama op haar manier wel op onze trouw zal aanwezig zijn. Wat betreft wie we betrekken bij de voorbereiding was het voor mij redelijk vanzelfsprekend om mijn oma mee te nemen op kleedjesjacht en de ochtend van het huwelijk komt mijn aanstaande me ook ophalen bij oma ... ik doe haar daar een ongelooflijk plezier mee en voor mij is het de mama van mijn mama dus geeft me dit een zekere troost. op de ceremonie zullen we uiteraard even stilstaan bij degene die er niet meer bij zijn en achteraan het misboekje hebben we een dankwoordje gezet waarbij een mooi tekstje staat om mama te bedanken voor alles ...alvast heel veel succes bij de planning en is het even moeilijk schrijf het van je af en kom hier af en toe eens piepen , je zal je zeker al een stukje minder "alleen" voelen.
grtjs
Ik zou wel graag een traditionele ouderdans doen, maar in plaats van met mijn vader te dansen die er helaas niet meer is, zal ik ofwel met mijn broer dansen, ofwel met de broer van mijn vader. Daar geraak ik dus echt niet uit. Mijn broer is wel mijn getuige.Ook wat betreft intrede ceremonie, geraak ik er niet uit. Ofwel mijn broer die me weggeeft, ofwel de broer van mijn papa, ofwel kom ik samen met mijn verloofde door het gangpad.Wat bij de voorbereiding voor mij heel moeilijke momenten zijn, is de zoektocht naar geschikte muziek. Ik vind "I loved her first" van Heartland een prachtig nummer maar telkens ik het hoor, komen de tranen. Ergens wil ik het nummer betrekken op onze dag, maar 1) ik heb geen idee bij welke gelegenheid en 2) ik heb schrik om dan overvallen te worden door verdriet.
Ik zou wel graag een traditionele ouderdans doen, maar in plaats van met mijn vader te dansen die er helaas niet meer is, zal ik ofwel met mijn broer dansen, ofwel met de broer van mijn vader. Daar geraak ik dus echt niet uit. Mijn broer is wel mijn getuige.
Ook wat betreft intrede ceremonie, geraak ik er niet uit. Ofwel mijn broer die me weggeeft, ofwel de broer van mijn papa, ofwel kom ik samen met mijn verloofde door het gangpad.
Wat bij de voorbereiding voor mij heel moeilijke momenten zijn, is de zoektocht naar geschikte muziek. Ik vind "I loved her first" van Heartland een prachtig nummer maar telkens ik het hoor, komen de tranen. Ergens wil ik het nummer betrekken op onze dag, maar 1) ik heb geen idee bij welke gelegenheid en 2) ik heb schrik om dan overvallen te worden door verdriet.
Ik heb mijn mama nog maar ik heb geen enkel contact meer met haar en ja ik mis ze ook nog elke dag. Ik doe de voorbereidingen samen met mijn vriend. Wij betrekken niemand erbij alleen de schoonfamilie als ik moet zeggen hoe de dag gaat verlopen. Mijn papa geeft mij weg en hij is ook mijn getuigen. Ik weet dat dit een heel moeilijk om. Ent gaat zijn want mijn papa betekent alles voor mij en ik blijf zijn kleine prinsesje. Ook toen ik hem vroeg om mijn getuigen te zijn vielen er al tranen bij ons alle twee. Wij zijn twee handen op ene buik. Als wij onze intrede hebben gedaan in de zaal ga ik 7 mensen persoonlijk bedanken en dan zullen ook weer tranen komen en word er ook gezegd tegen mijn zus van ik mis hier een iemand op deze dag maar ondanks alles wat wij als kind meegemaakt hebben staan wij wel sterker op deze wereld en ook dankzij de mensen om ons heen die er altijd voor ons waren. Als ik mijn tekst lees ja daar zijn weer de tranen. Ik zal even aan ze denken maar niet de hele avond. Groetjes
Veel sterkte in elk geval; het moet inderdaad confronterend zijn om vreugde en gemis zo dicht bij elkaar te voelen.Misschien heb je hier iets aan: http://www.misboekjemaken.be/overledenen, en in ieder geval zullen mensen het wel begrijpen als je emotioneel wordt... Doen waar jij je goed bij voelt dus!x
Veel sterkte in elk geval; het moet inderdaad confronterend zijn om vreugde en gemis zo dicht bij elkaar te voelen.
Misschien heb je hier iets aan: http://www.misboekjemaken.be/overledenen, en in ieder geval zullen mensen het wel begrijpen als je emotioneel wordt... Doen waar jij je goed bij voelt dus!
x
Bij mij waren mijn beide ouders niet aanwezig, mijn moeder is al 11 jaar overleden en mijn vader daar heb ik niet zo'n goede band mee.. Dat heeft mij ook niet echt gehinderd om alles voor te bereiden, ik heb het gewoon samen gedaan met vriendinnen en men man (toen nog verloofde).. Ook mijn schoonouders hebben wel wat geholpen (qua locatie voor receptie en avondfeest)..Op de dag zelf heb ik wel foto's geplaatst bij de receptie en het avondfeest van men moeder en een foto van mijn ouders, mijn man van zijn grootouders (gezien zij ook gestorven zijn).. Ik wilde toch dat er iets aanwezig was van haar maar ook niet met een lege stoel ofzo omdat dit nogal raar over kwam..Mijn dag was echt ongelofelijk mooi en ik zou hem zo overdoen want alles is gewoon perfect verlopen en zou ook niets veranderen over wat of hoe we alles gepland hebben!Sterkte en succes nog met al je voorbereidingen in elk geval.