Terug naar overzicht
ik heb net voor mijn huwelijk (in 2010) ook definitief gebroken met mijn ouders. ik heb hen dus ook niet gevraagd op ons huwelijk. mijn idee: liever wat minder volk op je huwelijk, maar mensen die je echt graag hebt en die je je geluk gunnen, dan meer mensen op het feest maar die de sfeer misschien verzieken?
Hey Vicky,ik kan me wel inbeelden hoe je je voelt, en ik geef je op voorhand al een grote virtuele knuffel.Misschien even alles eerst op een rijtje zetten : willen zijn ouders nog komen? Wil je verloofde nog dat zijn ouders komen? Wil jij nog dat ze komen? Drie weken is op zich niet lang meer ('k leef volledig met je mee, want we hebben dezelfde datum), maar er kan nog veel gebeuren, als ze voorbeeld gaan beseffen dat de kans bestaat dat ze het huwelijk van hun zoon zullen missen door een ruzie.Als je verloofde zelf ze niet meer wil op de trouw, dan is dat zijn volste recht, maar dan gaat hij echt wel 100% achter zijn beslissing moeten staan, en jij achter de zijne.Hebben zijn zussen letterlijk gezegd dat ze niet meer zullen komen naar de trouw, als de ouders niet komen? Want misschien is het geen slecht idee dat je verloofde zelf eens met ze praat (als dat al niet gebeurd is natuurlijk). Naar een trouw gaan is geen kant kiezen volgens mij, maar delen in de vreugde van hun broer. Als ze kiezen om niet te gaan, dan vind ik dat persoonlijk héél erg.Tot mijn grote spijt is het bij ons ook miserie met momenten, en nu ook op drie weken voor de trouw zit ik me nog steeds af te vragen: wat gaat er nog allemaal gebeuren?(bij ons is het een schoonzus die niet wou komen, verloofde legde zich erbij neer, en wil ook liever niet meer dat ze komt, nu wil ze plots wel weer komen, het stopt gewoon niet)Hopelijk komt alles op de één of andere manier nog in orde (of toch op zijn minst iets waar jullie allebei mee kunnen leven). En hoe moeilijk het ook is, laat het niet aan je hart komen, want die stress kunnen jullie wel missen.Denk aan de dag zelf : het is het vieren van jullie liefde voor elkaar. da tis het enige die telt. En zoals Tine al zei: het enige die telt is dat je mensen rond jullie hebben die jullie graag zien. Al wie kiest om niet mee te vieren, moet het zelf maar weten. Als je wil praten ofzo, geef gerust een seintje!
Stel jezelf de vraag of dit iets is wat je hen kan vergeven. Want niet naar een bruiloft komen laat lang zijn sporen na. Weeg je woede af tegenover de gevolgen dat dit kan hebben... Schouderklop!
Dank je wel dames! Jullie troost doet deugd! @Tine: eigenlijk ben ik het met je eens: liever enkel mensen op de trouw die wel achter ons staan!@Libertyke: samen aftellen geblazen! Het ziet er niet naar uit dat er tegen dan een oplossing uit de bus zal vallen. Mijn verloofde heeft het echt totaal gehad...@Krulleke: Dat heb ik ook aan mijn verloofde gezegd, maar voor hem is het echt gedaan... Er komt ook totaal geen toenadering, dus dat zegt ook genoeg...
Vicky, soms is breken mss hard maar als dat de wens is van je verloofde dan moet je dat ook respecteren.Ik zit ook in zo een soortgelijke situatie niet dichtbij maar wel tss mijn mama en mijn tante, oma.Ik ga ze persoonlijk uitnodigen en we zien wel verder.Zorg goed voor elkaar.