TIP: Klik op het profielicoon van een gebruiker om
zijn/haar persoonlijke pagina te openen.
Elke
7-7-2007
|
16-2-2007 23:59:35
Heleba
ik ken het gevoel, de twijfels, het financiële, ben ook zo een beetje aan het over stressen!! :-s
Ik twijfel ook totaal niet aan mijn relatie ofzo ik wil niet liever dan trouwen, maar ik denk dat het een beetje typisch mannelijk is dat mannen denken dat wij de dingen beter aanvoelen of een betere smaak hebben voor zo een dingen. Wij hebben zo goed als alles geregeld, dat wel. Het is niet dat mijn verloofde niets doet in tegendeel maar toch is het zwaar zo een GROOT feestje plannen. Er zijn zoveel details waar men moet aan denken en ik hou ook niet zo van organiseren. Maar trek je niets aan van de commentaren die je krijgt op dingen die jullie willen op jullie dag, het is voor jullie en het moet dus zoals jullie het willen en van dromen. Maar goed dat dit forum bestaat zodat je je hard eens kan luchtenbij andere planners!! het kan maar goed doen. Ik zou zeggen probeer even te ontspannen en iets leuk te doen met je verloofde. Ik denk dat de meeste bruiden hier wel eenbeetje last van hebben, ik moet me ook een beetje meer ontspannen. En het belangrijkte van al probeer ervan te genieten...
Groetjes een momenteel mede over stresst bruidje in spe
Elke
|
|
marie-anne
18-8-2007
|
17-2-2007 8:58:04
Ik ben voor de eerste maal in 1977 getrouwd en toen hebben mijn ouders zich zo gemoeid dat ik het niet echt ons feest vond.
Ik was toen ook doodmoe van de inmengingen en vermits mijn ouders betaalden hadden we sowieso niet veel te zeggen.
Na negen jaar gescheiden.
Nu trouw ik, nb. dertig jaar later , voor de tweede maal. We zijn al een stuk ouder dus maar we hebben nog aan niemand iets gezegd en we doen iedere week een deeltje van de organisatie. We zijn van plan om één week voor het versturen van de uitnodigingen het aan mijn kinderen en zijn ouders te vertellen en zijn heel benieuwd.
We genieten nu van de voorbereiding en bepalen alles zelf. Mijn vriend doet met alles mee. We vinden ook wel dat er veel bij komt kijken, maar genieten ervan.
Persoonlijk vind ik het belangrijk dat je dat doet wat je graag wil hebben. Je moet proberen om de kritiek die er toch komt van je af te schudden. Het is jullie dag. Inmengingen van buiten af zou ik zoveel mogelijk weren en koppig je eigen ding doen en de kritiek erbij nemen.
Alvast proficiat met jullie huwelijk
Groetjes,
Marie-Anne
|
|
Sheron
2-2-2008
|
17-2-2007 9:18:17
helaba Bie,
Ik zou gewoon zeggen doe wat ge zelf wilt en luistert niet naar anderen, zoals je ventje het zegt: gij zijt daar veel beter in!!
Ge gaat het u erna toch kwalijk nemen da ge ni gedaan hebt waar ge zelf zin in had! Tis jullie trouw hé, en ouders en schoonouders zullen altijd denken dat iets anders kon, maar doe wat gij wilt en maakt uwzelf gelukkig dan zullen zij ook gelukkig moeten zijn.
Groetjes,
Sheronneke
|
|
Christel
30-6-2007
|
17-2-2007 10:50:00
Dag Bie
Ik herken me ook volledig in je verhaal hoor
Ik droom al heel mijn leven van een bruiloft met alles erop en eraan en nu het zover is, het ik ook zoiets van "waar ben ik aan begonnen"?
Het is een verschrikkelijk stressy jaar, we hebben ook te maken met onbegrip, financiële onzekerheid, bijna geen tijd meer voor onszelf, en nog 101 dingen te regelen.
Met momenten zie ik het ook allemaal niet meer zitten, maar dan denk ik aan de dag, die onze mooiste van ons leven moet worden, zie ik het weer even voor me , en dat geeft me moed
T helpt ook als je een zielsverwant hebt waar je je hartje kan bij uitstorten, gelukkig heb ik zo iemand
Opmerkingen zijn er altijd, en moesten we daar rekening moeten mee houden moesten we niks anders meer doen dan ons lastig maken.
Ik probeer het van me af te zetten en gewoon ons goesting te doen.
Het is ook bij de meesten zo (denk ik :-)) dat de vrouwen iets meer regelen en zich alles aantrekken dan de mannen (sorry voor de mannen die dat wel doen natuurlijk:-)
Het is jullie feest, jullie dag en jullie betalen het meest dus zou ik zeggen, laat je niet doen meid, het wordt jullie mooiste dag van jullie leven zoals jullie het willen
Lieve groetjes van Christel
16062007
|
|
Jessika
27-7-2007
|
17-2-2007 18:08:41
Heyla meisje!
Ik herken me toch ook wel een beetje in jouw verhaal hoor:
- ik heb zo ook mijn ups en downs, bepaalde periodes ben je er erg veel en graag mee bezig en dan was er daarna zo voor mij een periode (net voor de feestdagen in dec) dat ik het heel eventjes een beetje beu was. Ik ben er dan een tijdje niet meer mee bezig geweest (konden het ons ook permitteren qua timing) en daarna kwam de zin vanzelf terug. Je kan toch ook niet verwachten dat je daar maanden aan een stuk even enthousiast mee bezig bent?
- wat onze 'mannen' betreft: zoals Christel zegt denk ik ook dat wij daar sowieso meer en gedetailleerder mee bezig zijn. Wat ons misboekje betreft bijvoorbeeld was het hier bij ons ook effe 'spannend' ;-): ik ben daar echt uuuuren mee bezig geweest, 1001 teksten gezocht en tienduizend keer vergeleken en nog maar eens herlezen. Als ik eerlijk moet zijn was mijn vriend op dat moment ook de 'passieve' partij! Ik ben ervan overtuigd dat hij het wel even mooi en 'pakkend' vind qua tekst en zo maar ik denk dat ze er minder over palaveren.
Ik ben gewoon in het algemeen zo: ik wil bvb. toch zeker meer dan 1 dj, fotograaf,... contacteren (want er zou maar eens ene beter of goedkoper moeten zijn, ken je dat--> je wilt toch alles perfect voor die ene dag?)...
Als ik het nu zo lees vind ik het wel grappig die man-vrouwverschillen maar soms ist echt een beetje frustrerend...
En wat je droomideeën betreft: het is inderdaad moeilijk om voor iedereen goed te doen, maar ik zou toch wel mijn zin doen hoor in de mate van het (financiële ) mogelijke. Het is JULLIE dag hé. Het is bij ons ook soms wat afwegen wat kan of niet (we betalen ook heel wat zelf)maar toch proberen we er onze trouw van te maken.
kop op, ik wens je veel succes!
Jessika
27/07/07
|
|
Véronique
16-6-2007
|
17-2-2007 18:37:12
Hi Bie,
Ik begrijp je reactie wel. Op een bepaald moment wordt het allemaal een beetje te veel. (misschien hebben we dat allemaal wel eens op een bepaald moment).
Wat heel belangrijk is is dat jullie doen waar jullie zin in hebben. Als jullie een old-timerbus willen nemen dan moeten jullie dat doen. (mijn schoonmoeder vindt onze Sambabusjes ook stom, ze heeft zelf gezegd dat ze er niet in wil meerijden omdat ze zich dan belachelijk voelt, awel, als madam zich te goed voelt om mee te rijden dan gaat ze maar alleen, dan hebben wij allemaal meer plaats) En jullie huwelijk zal wel gezellig worden, daar moet je echt geen bang voor hebben.
Ik heb me ook al heel druk gemaakt over het huwelijk. Ik ben deze week zelf onwel (ben hartpatiënt) geworden in de auto omdat ik me druk zat te maken om mijn schoonmoeder. Ik heb me nu voorgenomen om dat niet meer te laten gebeuren. En een zuurpruim zoals zij gaat onze dag zeker niet vergallen. Misschien komt ze zelf niet want daar dreigt ze ook constant mee.
En wat je vriend betreft, mijn vriend houdt zich wel het huwelijk bezig maar de meeste praktische zaken regel ik ook allemaal. En dan overleggen we het samen. Ik denk dat dat zo gaat bij de meeste koppeltjes.
Echt 1 goude regel (dat hebben mijn ouders ons ook gezegd) het is jullie dag en jullie moeten doen wat jullie goed vinden, en de rest moet zich er maar bij neerleggen.
Groetjes,
Véro
16/6/2007
|
|
Katleen
10-8-2007
|
18-2-2007 10:52:43
Hey Bie,
Ik herken het volledig, wij houden een bescheiden feestje met de naaste familie en toch ben ik het soms al beu, we doen geen groot feest omdat we daar geen zin in hadden en eigenlijk ben ik daar nu heel blij om want ik moet alles alleen doen.
hij stelt het altijd maar uit om voor kleren te gaan zien, terwijl ik een pak geruster zou zijn als dat in orde was...
hij wil geen professionele fotograaf, maar ik wil toch wel een foto van die dag, dus komt een collega van mij die fotograaf is wat foto's trekken, dat is toch minder stijf hé, hij wilt da eigenlijk niet, maar hij moet nu wel eens toegeven.
dan denk je soms wel, waarom trouwen we nu eigenlijk, wilt hij het eigenlijk wel? hij beweert van wel...
ach ik denk dat de zenuwen een rol spelen in men gezaag, heb ook bang dat het niet gezellig gaat zijn, we doen ook geen openingsdans ofzo en dat de mensen na het eten naar huis gaan ofzo.
in ieder geval doe wat jij leukt vindt want als je iets laat voor je familie ga je er spijt van hebben want uiteindelijk is het jou dag!!! gewoon jullie zin doen!
groetjes Katleen
10/08/07
|
|
daisy
18-8-2007
|
18-2-2007 10:56:36
helaba,
ik herken me volledig in alle berichtjes hieronder. soms is het al allemaal wat teveel! je hebt je dagelijkse beslommeringen en daarnaast nog eens een pak te regelen. Bij ons is het soms al wat hectischer dan anders en we doen dus stukje per stukje afgewisseld met periodes van iets meer kalmte! ik vrees wel dat de komende maanden nu pas iets drukker gaan worden voor ons. Nu moeten we overal terug gaan! menu's definitief kiezen, kledij bruidskindjes, mis definitief in elkaar steken, ..
wat ik wel heb is ongelovelijk veel hulp van mijn ventje! hij belde en regelde de afspraken voor de dj, de muziek in de kerk, de bussen, de fotograaf, de film, ... eigelijk heeft hij al veel meer rondgebeld en afgesproken dan ik! ik ga mee en geef tips en geef aan van wat ik wel wil en niet en ga mee kijken naar de bus en dergelijke, dat wel! maar mijn ventje heeft hier eigelijk het meeste gedaan. ik neem dan weer de kerk en de bloemen en dergelijke voor mijn rekening natuurlijk maar hij beslist daar evengoed in mee. ik moet zeggen dat we elkaar hier echt op aanvullen en ben echt gelukkig daar mee, want alleen zag ik het niet zo zitten!
ik raak af en toe ook wel in paniek! zo moet ik dringend een kleed gaan kiezen maar daar ben ik zo bang voor! ik heb nu nog een kleine 6 maanden en het word toch wel tijd! iedereen herinnert er me ook constant aan! 'heb je al een kleed?'
wij trouwen ook met een bus en hier kwam al commentaar op van mijn zus en haar man! (zoals op wel meer commentaar komt van haar kant)
nu heb ik haar maar mijn getuige gemaakt en is ze weer, voor het moment toch, een pak gunstiger gestemd!
zij vinden alles ook maar 'onnozel en geldverkwisting'
en nogal wat opmerkingen over de bus en wat dan met de auto's en al! ik heb na een tijdje discussie dan gezegd dat hij er maar moet achter rijden dan in zijn auto! en weggegaan! geluk dat mijn vader hem dan eens gezegd heeft dat hij niet zo commentaar moet leveren!
nogal wat stressy die anderen die zich ermee willen bemoeien! wij vertellen niet superveel meer...ze zullen alles wel zien op het moment! daarom ook een ceremonie meester..die een beetje leid en dan kunnen ze niet minder! ik trek er me niets meer van aan! het is onze dag en wij doen wat we willen! zo hebben we achteraf geen spijt dat we het toch niet gedaan hebben!!
ga ervoor meisje!!! het is jullie dag en doe wat jij wil! trekt ze die dag een zuur gezicht, dan maakt ze zich alleen maar zelf opmerkzaam!!
|
|
Isabel
11-8-2007
|
18-2-2007 13:04:10
Hey,
ik snap het ook. Er komt heel veel bij kijken. Bij ons is het ook stressy. Wij werken allebei ongeveer full-time en een half dus eigelijk kloppen wij met 2 3 full-times. Dat was zo nog net bol te werken omdat mijn vriend toch ook wel af en toe een handje toestak. Maar nu komt het, onlangs hebben we een huis gekocht. We moeten nu volop beginnen verhuizen want 1 mei trekken we er officieel in. Een huwelijksplanning die volop in gang komt en een verhuis en verbouwing dus. Nuja, af en toe is het wel heel erg druk maar dan denk ik dat het onze dag is , onze toekomst en dan gaat het weer. Wat betreft het zich moeien van mensen: ik heb met mijn vriend één regel: Het is onze dag en we doen het zoals wij het willen. Ik kreeg ook in het begin van mijn schoonfamilie soms stomme reacties maar nu doen ze dat al niet meer omdat we duidelijk maakten dat het er toch niet toe deed. We doen het zoals wij het zien want zo'n dag beleef je toch maar één keer.
Niet stressen dus en gewoon sterk in je schoenen staan.
Groetjes,
Isabel
110807
|
|
catherine
22-9-2007
|
19-2-2007 10:41:27
Hey Bie,
Ik heb er voor het ogenblik ook niet veel zin meer in hoor. Ik doe alles alleen, al helpt mijn papa veel, want mij vriend is amerikaan, en zit monenteel nog in LA, en we weten nog altijd niet wanneer hij terug mag komen. We geraken aan heel de paperassenwinkel niet uit, want overal waar we informeren krijgen we iets anders te horen!
Enfin, hij is al weg sinds 18 december, en in het slechtste geval mag hij pas terugkomen in juni :-(
Wat commentaar betreft, ik heb al heel snel begrepen dat ik geen details moest geven, want iemand heeft altijd wel iets te zeggen. En het zijn zij niet die trouwen maar jullie. Doe gewoon uw zin.
Veel succes nog
Groetjes
Cat
22/09/07
|
|
Bie
27-10-2007
|
26-2-2007 20:32:02
Hoi allemaal,
Echt waar, superbedankt voor jullie pepmailtjes! Sorry voor de late reactie, ik was er even een weekje niet, maar soit intussen zie ik het alweer beter zitten om er weer tegenaan te vliegen!
Merci en allemaal veel succes he!!!
Bie
|
|
Stephanie
3-8-2007
|
6-4-2007 15:39:38
hallo
Ik denk dat dit soms eens normaal is dat je het ni zo goed ziet zitten. Ik zelf trouw 3 augustus 2007 en ben sinds 27 december 2006 verloofd. dus alles moet snel gaan :), we zijn op onze trouwdag ook 7 jaar samen.
Bij mij is het eerder omgekeerd. Mijn ouders zien dit huwelijk liever niet aankomen dan wel en dat doet wel eens enorm veel pijn. Vooral omdat ik de eerste ben die zou trouwen. Dus alles moet ik zelf regelen. We houden het dan ook enorm bescheiden waardoor het feest ook beperkt blijft. het is ook niet zo als ik als klein meisje heb gedroomd maar aan de andere kant denk ik dan, ik wou trouwen met mijn vriend omdat we samen verder gaan en eigenlijk niet met de familie. Geloof me jullie komen er ook veel sterker uit
Ik wens je veel succes en onthoud alles komt dik in orde
greetz
Stephanie
|
|
|
|
Sommigen onder ons nemen deze uitdrukking wel erg letterlijk. Jeroen en Sandra Kippers blijken echte waaghalzen te zijn. Na de ceremonie sprongen ze in het huwelijk vanop een hoogte van 50m.lees verder ...
|